'Maar goed dat Robben op de tribune zat, anders had hij hem aangevlogen'
"Hij zat in zijn uppie ergens op een stoeltje in het stadion De Oude Meerdijk. Weggedoken in een winterjas met een muts tot over zijn oren trotseerde hij de kou. Voor niets. G*dver..... verrieden z'n lippen. Het kwam uit z'n tenen. Zijn ploeggenoten bij FC Groningen hadden zich onnodig laten verrassen door Emmen en ontbreken zodoende bij de laatste zestien van de KNVB Beker", schrijft Driessen. Een blunder van Sergio Padt stond aan de basis van het winnende doelpunt van Anco Jansen.
"Het was voor doelman Sergio Padt maar goed dat Robben met een gescheurde kuitspier ver weg op de tribune zat. Anders had hij Padt aangevlogen na zijn verschrikkelijke blunder waarvan Anco Jansen profiteerde met de winnende treffer", stelt Driessen. Robben gaf voorafgaand aan de wedstrijd tussen FC Emmen en FC Groningen te kennen dat hij eraan had gedacht om te stoppen, maar Driessen ziet dat een stemmetje in zijn hoofd hem zegt om te blijven voetballen. "Voetballen voor zijn jeugdliefde FC Groningen en daarvoor is hij bereid een berg te beklimmen, die bestaat uit tal van ontberingen."
"Robben doet het voor Robben, om lekker te voetballen, voor FC Groningen en voor het spelen op serieus clubniveau. Voor een klein beetje deed hij het ook voor de enig haalbare prijs voor FC Groningen, de KNVB-beker, die in 2015 al door de club werd gewonnen. En dan vergooit Padt deze inspiratiebron met een onbegrijpelijke miskleun. Vandaar die oprechte, nietsverhullende vloek: 'G*dver…..", gaat de journalist van De Telegraaf verder. Hij schrijft dat zijn motivatie iets minder zal zijn na de bekeruitschakeling, omdat zijn ploeggenoten 'een stip aan de horizon hebben verkwanseld'.
"Z'n zoveelste blessure en zoveelste hervatting van een revalidatietraject hebben Robben mentaal (nog) niet geknakt. Hij verdient alle respect voor zijn strijd om dit seizoen langer dan dertig minuten tegen PSV en veertien minuten tegen FC Utrecht te spelen", benadrukt Driessen. "Maar je hebt toch met Robben te doen als hij moederziel alleen zijn ploeggenoten uitgeschakeld ziet worden. De vraag blijft: waarom blijft hij zichzelf na zoveel fysieke pijn mentaal zo geselen? Dat hij zijn afscheid desondanks door niemand anders laat bepalen dan door hemzelf past bij zijn koppige karakter."
