'Mijn broer was daar met Feyenoord geweest en zei: 'Ja, man, mooie club''
Door Chris Meijer
Na een kort, maar uitermate krachtig avontuur is Klooster inmiddels terug in geboortestad Rotterdam. Het had niet veel gescheeld, of een dramatisch slot van het seizoen in de Georgische Crystalbet Erovnuli Liga had hem even weggehouden uit Nederland. In november stevende Dinamo Tbilisi dusdanig onbedreigd op de landstitel af, dat de familie Klooster al een voorschot had genomen op een kampioensfeest. Maar door een 2-0 nederlaag tegen Chikhura Sachkhere brak het angstzweet nog uit bij de recordkampioen van Georgië. "We waren op een gegeven moment dicht bij het kampioenschap en mijn familie noemde me al kampioen, dus er werd verwacht dat ik de medaille zou meenemen naar huis. Toen we die wedstrijd verloren, dacht ik even: ik weet niet of ik naar huis wil als we geen kampioen worden. Uit schaamte, snap je?"
Uiteindelijk maakte Dinamo Tbilisi in de laatste twee wedstrijden geen fout, waardoor Klooster begin december met de Georgische kampioensbeker in zijn handen stond. Als eerste Nederlandse speler ooit. "Is dat zo? Die schrijf ik op", lacht hij. Zijn stem klinkt haast een beetje verliefd als hij terugdenkt aan de festiviteiten rond het kampioenschap. "Ik kijk af en toe nog steeds naar die foto's en die video's. Door hoe wij juichten toen die schaal omhoog ging, merkte je niet eens dat het stadion leeg was. Zó blij waren we. Dit smaakt wel naar meer. Dinamo was een jaar eerder ook kampioen geworden en dat voelde toch leuker, begreep ik van die jongens. Er waren geen fans en het feest is wat minder gevierd, maar ik ben nog steeds even blij. Het is stilletjes gevierd, maar dit was wel het doel én de verwachting van de club. Voor heel veel mensen was het een vervelend jaar, maar ik kijk juist positief terug naar 2020. Ik ben kampioen geworden, dat kunnen niet veel boys zeggen."
Met de medaille in de koffer kon Klooster 'gewoon terugkeren' naar Rotterdam. Gelukkig maar, want het was voor hem een relatief zwaar jaar. "Normaal ga je in een interlandperiode even naar huis of komen er vrienden en familie langs, maar dat was nu onmogelijk. Ik ben in de tussentijd twee keer oom geworden, dus de tijd die ik heb gemist haal ik een beetje in. Ik zie het als een beetje opladen, zodat ik weer even kan doorgaan." Het jaar voor Klooster begon nog in Finland bij FC Inter Turku, op het moment dat het coronavirus voor Europa nog een ver-van-mijn-bed-show was. Hij had op dat moment net een desastreus verlopen avontuur bij het Bulgaarse Botev Plovdiv achter de rug en wilde eigenlijk het liefst in Nederland blijven, maar een terugkeer bij FC Eindhoven ketste af. Dat in Finland alles goed georganiseerd is, lokte hem toch weer naar het buitenland. Bovendien schetste trainer Jose Riveiro een buitengewoon aantrekkelijk sportief perspectief.
'Voor de tijd dacht ik dat een leugendetector alleen in films voorkwam'
Voetbalzone sprak een jaar geleden met Rodney Klooster over zijn bizarre avontuur in Bulgarije en de keuze voor Finland.Buiten het veld pakte het voor Klooster direct uit zoals hij verwacht of gehoopt had. Inter Turku regelde direct een appartement, zijn medische keuring was binnen een uur afgerond en het salaris verscheen 'eerder een dag te vroeg dan te laat' op zijn rekening. Maar in voetballend opzicht waren de eerste weken in Finland minder eenvoudig. Klooster had, in zijn eigen woorden, zijn persoonlijke voorbereiding nog niet afgemaakt en begon daardoor in mentaal opzicht met een achterstand. Bovendien worden de eerste bekerwedstrijden - die normaal gesproken gespeeld worden tussen februari en april - indoor afgewerkt, vanwege de strenge winter in Finland. "Dat lijken oefenwedstrijden met vrienden in een zaaltje. Bovendien is het in die tijd bijna de hele dag donker, dat is een beetje deprimerend."
Het werd voor Klooster nog deprimerender toen het voetbal begin maart werd stilgelegd vanwege de uitbraak van het coronavirus. "Tijdens de coronabreak mocht ik in principe al naar huis, maar zonder contract. Dat wilde ik sowieso niet. De enige reden dat ik daar zat, was vanwege het voetbal. Ik mocht niet voetballen, maar ook niet naar huis. Dus toen zat ik daar, niks te doen in Finland." Dus was Klooster bijna vier maanden voornamelijk aangewezen op zijn appartement in Turku, zonder lockdown al niet de meest bruisende plek van Finland. Hij haalt de schouders op. "Ik ben een studie begonnen: voedingsdeskundige. Als ik klaar ben met voetballen, wil ik richting de Personal Training-wereld met een beetje knowledge. We kregen schema's van de club om buiten iets te doen, op een gegeven moment kregen we Zoom-sessies. Ik had geluk dat ik met Rick Ketting een Nederlandse ploeggenoot had, die kan net als ik niet stil zitten. In zo'n situatie kan je twee dingen doen: stil zitten, chips eten en Netflix kijken of bewegen. Rick en ik zijn veel buiten geweest, om fit te blijven."
'Als ik in Nederland was gebleven, had ik dat waarschijnlijk nooit gehaald'
Voetbalzone sprak vorig jaar ook uitgebreid met Rick Ketting, die ploeggenoot was van Klooster bij Inter Turku."Ik keek er naar uit om weer met de bal te beginnen, maar dat pakte voor mij iets minder leuk uit dan gedacht. Het bleek dat ik maanden voor niks had zitten wachten", vervolgt Klooster met gevoel voor understatement. Op het moment dat de bal weer ging rollen in Finland, kreeg hij te horen dat trainer Riveiro hem in principe niet meer nodig had. De Spaanse trainer wilde eigenlijk een nieuwe rechtsback aan zijn selectie toevoegen, omdat hij met Klooster en diens jongere, en daarmee ook goedkopere, concurrent Kevin Kouassivi-Benissan twee dezelfde types in zijn selectie had. Klooster was eind januari vrij om te gaan, terwijl hij pas drie wedstrijden voor Inter Turku had gespeeld. "Net als bij iedere club moesten we wat salaris in leveren als groep. Maar dat was niet genoeg, dus ze gingen kijken hoe ze op een andere manier konden besparen. Dan ga je kijken naar spelers die weinig gaan spelen of van wie je twee dezelfde hebt."
"Met de financiën in afweging genomen, was het 'm voor mij ook niet geworden. Door die salarisverlaging was het niet meer aantrekkelijk om in Finland te blijven. Dan ga je verder kijken, zet je op internet dat je transfervrij weg mag en dan gaan zaakwaarnemers voor je aan de slag." Al snel werd zijn profiel bekeken door Dinamo Tbilisi, recordkampioen en met afstand de grootste club van Georgië. Vorig seizoen vormde de Georgische grootmacht de eerste horde voor Feyenoord in de voorronde van de Europa League. "Daar kende ik ze ook nog van. "Mijn broer (Samuel Sanches, red.) werkt bij Feyenoord als persvoorlichter en hij was in Tbilisi geweest. Dus toen ik hem vertelde over de interesse, zei hij: 'Ja, man, mooie club. Alles is hartstikke netjes geregeld'."
Toch was Klooster niet direct overtuigd. "Je kijkt naar het land Georgië en dan denk je toch: oké... Is dit een club die normaal gaat betalen? In dat opzicht is Dynamo een buitenlandse club, ze komen netjes de afspraken na. Ik heb research gedaan en dit was wel de enige club waarvoor ik in Georgië zou spelen. Ik kijk wie er in de selectie spelen en mijn zaakwaarnemer kent dan weer de zaakwaarnemers van die spelers, waardoor ik hun nummers krijg en kan vragen of ze normaal betaald krijgen. Hoe zijn ze met buitenlanders? Dat klonk allemaal positief en dat heb ik zo beleefd." Toen Klooster eenmaal zeker wist dat alles bij Dinamo Tbilisi in orde zou zijn, liet hij zijn contract bij Inter Turku ontbinden. "Het was mijn grootste nadeel van 2020, maar het heeft ontzettend positief uitgepakt. Want met Inter speelden we geen Europa League en was er een kleinere kans op een kampioenschap. Dinamo is een hartstikke grote club, die geregeld kampioen wordt. Qua prestaties is het echt een topclub."
Dat gevoel werd al op zijn tweede dag in Tbilisi bevestigd, toen hij voor het eerst arriveerde op het hypermoderne trainingscomplex compleet met een spelershotel, sauna, jacuzzi's en een ijsbad. Oké, alles was in Georgië wel iets minder strak geregeld dan in Finland. "De medische keuring liet even op zich wachten. Uiteindelijk mocht ik tekenen, zonder dat ik wist hoe mijn medische keuring was gegaan. Daar heb ik zelf naar gevraagd, bleek wel in orde te zijn geweest. Je krijgt in Finland die informatie gewoon zonder te vragen. Ik durf overigens te zeggen dat Finland nog een beter georganiseerd land is dan Nederland." Buiten de faciliteiten en de uitstraling (Dinamo heeft met de Boris Paichadze Dinamo Arena met afstand het grootste stadion van Georgië) kreeg Klooster al snel in de gaten dat er bepaalde krachten kunnen loskomen bij een topclub.
Halverwege september debuteerde de vleugelverdediger in het met 0-1 gewonnen duel met Connah's Quay Nomads FC uit Wales in de tweede voorronde van de Europa League. KÍ Klaksvík vormde op de Faeröer Eilanden de volgende horde. Klooster reisde mee naar de tweede stad van de archipel in de Atlantische Oceaan, maar kreeg daar te horen dat hij niet bij de wedstrijdselectie zat omdat trainer Xisco 'een statische wedstrijd' verwachtte en hem dus niet nodig had. Vanaf de tribune zag Klooster Dinamo Tbilisi met maar liefst 6-1 onderuit gaan tegen de kampioen van de Faeröer Eilanden. "Ik zat daar op de tribune, super koud. Met de directeur achter me. Aan hem merkte ik wel dat hij het écht vervelend vond. Na die 6-1 waren we ineens het lachertje van het hele land. Als je kijkt naar foto's van het kampioenschap, zie je mensen lachend reageren met: 'Haha, 6-1. Kun je wel kampioen zijn, maar schaam je'. Een dag na die wedstrijd werden we door de trainer bij elkaar geroepen voor een meeting. 'Wat nu is gebeurd, mag niet en is een incident. Ik weet niet hoe de eigenaar erin staat en of ik er nog ben na deze nederlaag', zei de trainer. Zo serieus is het, hè. Na een nederlaag kan de trainer zomaar weg zijn. Het was afwachten of de trainer er nog zou zijn, maar hij mocht blijven."
Er ontstond een vergelijkbare druk toen er eind november verloren werd van Chikhura, de enige competitienederlaag van Klooster bij Dinamo Tbilisi, en achtervolger Dinamo Batumi tot op twee punten naderde. "Die jongens maakten in de kleedkamer grapjes, van: 'Als we geen kampioen worden, kun je wel vier maanden op je salaris wachten'. Gelukkig is het niet zover gekomen en ik hoop dat het alleen praatjes waren", zegt Klooster. "Er werd wel duidelijk dat we hoe dan ook kampioen moesten worden. Wedstrijdpremies werden daardoor niet betaald. Of ineens verdubbeld als we wel een bepaalde wedstrijd wel zouden winnen. Uiteindelijk voetbalt iedereen voor de financiën, dus dit is wel een goede manier om spelers te triggeren. Dan zet je wel een stapje harder. Aan het salaris zaten ze nooit, maar naar een wedstrijdpremie keek je uit. Dan kon het zijn dat die niet of te laat betaald werd. Die dingen zijn niet van tevoren afgesproken, maar zijn gezegd en dan kunnen ze er nog van alles aan doen."
De uiteindelijk toch veroverde landstitel leverde trainer Xisco een overstap naar Watford op. "Ik zag het persoonlijk niet aankomen. Tot mijn verbazing hoorde ik dat de trainer naar Watford vertrokken was. Na de laatste wedstrijd heb ik nog met hem over komend seizoen gesproken. Dus ik dacht: oké, dan gaan we in ieder geval verlengen. Maar door zijn vertrek is er een streep door mijn verlenging gegaan. De nieuwe trainer (Giorgi Nemsadze, red.) heeft een ander idee over hoe er gespeeld gaat worden. Erg jammer, want daarmee wordt ook deelname aan de Champions League door mijn neus geboord. Dat blijft een doel, ook al is het de voorronde." Dus is Klooster nu in een iets andere hoedanigheid terug in Nederland. Als Voetbalzone Klooster aan de lijn krijgt, zit hij in de auto richting de masseur. 's Ochtends heeft hij met Toni Varela (voormalig middenvelder van onder meer Sparta Rotterdam, RKC Waalwijk en Excelsior) op het veld gestaan. Zo moet hij er klaar voor zijn als zich een nieuwe club aandient.
In de woorden van Klooster zijn er her en der wat lijntjes uitgelegd. Een langer verblijf in Georgië bij een andere club is een optie, maar ziet hij niet zitten. Ook opties uit Slowakije en Bulgarije, landen waar hij eerder voor AS Trencín en Botev Plovdiv speelde, heeft hij naast zich neergelegd. Opties in de Italiaanse Serie C of de Duitse 3.Liga die zich bij zaakwaarnemer Sunir Patel hebben gemeld, kunnen Klooster momenteel meer bekoren. "Dat zie ik wel zitten. Er spelen ook wel dingetjes in Engeland. Het is altijd een wens daar te spelen, ook door mijn fysieke kracht. Ik hoop dat er iets kan gebeuren in die richting. Het liefst ga ik naar het buitenland. Maar als ik het seizoen kan afmaken in Nederland, zou dat ook top zijn. Want dan ben ik vrij in de zomer en dat is wat aantrekkelijker dan in de winter. Clubs hebben hun selectie nu doorgaans al rond, dus het is wachten tot trainers niet tevreden zijn over iemand op mijn positie of er ergens iemand geblesseerd raakt." Misschien dat Xisco spoedig aan de telefoon hangt met een aanbod van Watford? Met een lach: "Als je terugkomt uit Georgië, zijn waarschijnlijk alleen Keuken Kampioen Divisie-clubs écht geïnteresseerd. In Engeland zal dat League One of League Two zijn. Maar ja, de trainer weet wat ik kan. Ik zet mijn telefoon niet op stil voor hem."
