'De vrouw van Manolev vroeg me: 'Waarom maken jullie mijn man zo kapot?''
Kopstukken is als video te bekijken op het YouTube-kanaal van Voetbalzone of als Podcast te beluisteren via Spotify!
Door Justus Dingemanse & Thijs Verhaar
"Ja, ja. Bloed, zweet en tranen. Dat is hem, hè?" Bij een rondvraag op straat moet een enkeling bij het zien van zijn profielfoto aan wijlen André Hazes denken, maar de meesten weten feilloos wie Frank Evenblij is. Hij was de sidekick van Jack van Gelder bij Peptalk en staat bekend als een begenadigd programmamaker door zijn werk bij onder meer Bureau Sport en Shirtje Ruilen. "Die vergelijking met Hazes hoor ik wel vaker. Ik lijk dan ook meer op hem dan zijn eigen zoon André Hazes Junior, haha. Zal wel komen door die bakkenbaarden en omdat we allebei zo lang zijn.", zegt hij met een knipoog.
Evenblij krijgt geregeld opmerkingen over zijn postuur, wat naast zijn kapsel de eigenlijke reden is voor de opmerkelijke gelijkenis met de volkszanger. "Ik ben natuurlijk niet de meest sportieve persoon die er rondloopt, maar sinds de coronatijd ben ik wel druk met wandelen. Ik zeg ook wel eens dat ik meer loop dan Messi, maar dat is ook niet zo moeilijk tegenwoordig." Hoewel hij het op kenmerkende wijze met een grap oplost, vindt de presentator het toch vreemd dat zijn voorkomen soms een issue is. "Er zijn altijd mensen die zeggen: 'Wat lult hij nou. Wat kan je nou over sport weten als je zo zwaar bent?' Dat slaat natuurlijk nergens op. Ik moet goede vragen stellen en meer niet."
Wel is hij blij te horen dat veel mensen op straat zijn aanpak waarderen. Evenblij gaat in zijn programma's altijd op zoek naar een unieke invalshoek en zorgt daarmee vaak voor ontroerende portretten. "Op mijn manier probeer ik iets toe te voegen aan wat we al weten. De NOS doet verslag van wedstrijden en analyseert dat. Ik maak televisie op mijn manier en geniet heel erg van de ontmoetingen met mensen. Dat boeit mij meer dan de vraag waarom iets wel of niet goed ging tijdens een wedstrijd. Ik luister wel naar die interviews als het over mijn eigen club Willem II gaat, maar op journalistiek gebied vind ik er weinig eer aan te behalen."
Ook het maken van items op ludieke wijze gaat Evenblij niet uit de weg. Zo ging hij als Jakhals voor De Wereld Draait Door ooit met tweehonderd frikandellen naar de training van Ajax om de verjaardag van zowel de Amsterdammers als die van de snack te vieren. Het tafereel ontaarde uiteindelijk in de toenmalige trainer Marco van Basten die een frikandel vastpakte en hem feliciteerde door hem op en neer te bewegen, zo vertelt Evenblij schaterlachend. 'Ik meen mij herinneren dat hij toen wel in een soort van woedeaanval naar de perschef is gelopen en heeft gezegd: 'Waarom regelt niet iemand dat ik niet in de situatie kom dat er een hele dikke klootzak met een rode stropdas tweehonderd frikandellen staat uit te delen die ik vervolgens moet feliciteren!' En daar had-ie natuurlijk wel een beetje gelijk in!'
Evenblij interviewde in zijn carrière ook talloze mensen die niets met sport te maken hebben en wat hem opvalt is dat voetballers over het algemeen veel voorzichtiger zijn met hun uitspraken. "Ze zijn vaak bang iets verkeerds te zeggen en hebben natuurlijk veel mediatraining gehad. Veel voetballers vertellen daardoor maar heel weinig", concludeert de programmamaker, die wel geniet van PSV-captain Denzel Dumfries. "Hij is supergeestig en durft zich uit te spreken. Dat vind ik heel prettig, zoals ik Matthijs de Ligt ook een waanzinnig leuke gozer vind. Helaas worden de meeste spelers pas leuker na hun dertigste, als ze minder belangen hebben. Neem nu Rafael van der Vaart. Hem zou ik iedere dag wel op de bank willen hebben en dat was vroeger echt niet zo. Leuk hoe hij nu zo open kan vertellen en dat zie je bij veel oud-spelers en analisten."
Ook ADO Den Haag-aanvaller Ricardo Kishna kan op veel bewondering rekenen van Evenblij. Hij vertelde eind vorig jaar openhartig over de paniekaanvallen die hem parten speelden en na zijn voorbeeld volgden nog enkele profspelers met soortgelijke ontboezemingen. "Heel mooi dat hij dat durfde. Romano Denneboom zette hem toen ook als een soort eerbetoon in het sterrenteam van de week en dat vond ik terecht. Elders op televisie werd het belachelijk gemaakt, maar dat soort verhalen horen ook bij voetbal. We horen het alleen niet vaak omdat je na afloop niet praat over emoties en hoe het thuis gaat. Veel voetballers hebben ook helemaal geen zin om hun leven te laten zien, dus ik ben heel blij als ik wel zo nu en dan portretten van voetballers mag maken."
Evenblij kijkt bijvoorbeeld met veel plezier terug op het dubbelinterview met Daley en Danny Blind of zijn gesprek met Oranje Leeuwin Jackie Groenen, terwijl ook een ontmoeting met zijn jeugdidool Hristo Stoichkov hem bij is gebleven. "Als kind spaarde ik heel fanatiek Panini-plaatjes om alle spelers te herkennen voor een eindtoernooi. Dat deed ik ook voor het WK van '94, toen Nederland er al vroeg uitvloog tegen Brazilië. Ik moest dus een ander land gaan aanmoedigen en koos voor Bulgarije. Zij rekenden namelijk af met Duitsland, waar ik destijds een grote hekel aan had. De Bulgaren hadden ook gewoon een goed team en Stoichkov was een typische chagrijnige klootzak. Ik vond hem fantastisch en hij gloreerde bij Barcelona onder Cruijff. Hem wilde ik dus dolgraag ontmoeten en voor een aflevering van Bureau Sport lukte dat", luidt de programmamaker zijn anekdote in.
"Ik vloog dus naar Sofia en ging met een taxi naar een klein piepklein plaatsje. We reden over onverharde wegen met dode ezels langs de weg, deep down Bulgarije dus. Ik had gehoord dat zijn laatste drie interviews op een gevecht waren uitgelopen, dus ik dacht daar gaan we dan. Op het laatste moment kreeg ik ook nog te horen dat hij niet in het Engels wilde praten, dus moest ik halsoverkop nog op zoek naar een tolk. Het grappige was dat hij halverwege het gesprek opeens ontdooide toen ik hem mijn boek met voetbalplaatjes liet zien. Hij ging ineens toch Engels praten en vertelde van alles over Cruijff enzo. Dat vind ik mooie televisie, als je echt een verhaal vertelt. Ik bied mijn publiek graag de kans iemand beter te leren kennen."
Als interviewer probeert Evenblij altijd te zorgen voor een gemoedelijke sfeer, zodat mensen het meest van zichzelf laten zien. Achtentwintig graden onbewolkt, noemt hij dat. "Ik denk dat mensen dan sneller iets vertellen dan wanneer ze geforceerd kritisch worden benaderd, want dan schiet je in de verdediging. Zelf ben ik helemaal niet overdreven kritisch of een meninggever. Ik zal bijvoorbeeld nooit zeggen dat ik Ten Hag een slechte coach vind, of iets. Zo ben ik helemaal niet. Ik kan heus wel kritisch zijn, maar dan is het meer uit interesse dan als een manier om gesprekken spannend te maken. Zo heb ik ooit gevraagd hoe Marco Borsato het voor elkaar kreeg om al zijn geld in een paar jaar op te maken terwijl het met bulldozers tegelijk binnen kwam. Daar was ik oprecht benieuwd naar."
Dezelfde vraag had hij wellicht ook aan de recent overleden Diego Armando Maradona kunnen stellen, maar het is Evenblij tot zijn spijt nooit gelukt om een interview te regelen met zijn Argentijnse jeugdidool. "Ik ben er ooit wel heel dichtbij geweest, toen hij even in Nederland was. Ik zat zelfs al in de auto, maar toen ging het uiteindelijk toch net niet door", memoreert de presentator. "We hadden zelfs al tienduizend euro overgemaakt, maar er waren er geloof ik wel tien die dat gedaan hadden! Misschien is het ook maar beter zo, want ik had hem toch niet kunnen vragen wat ik echt van hem wilde weten. Toch had ik hem dolgraag willen ontmoeten, wat me met de Braziliaanse Romário op bijzonder toevallige wijze wel is gelukt."
In 2014 reisde Evenblij samen met zijn Bureau Sport-collega Erik Dijkstra af naar Brazilië, waar ze op zoek gingen naar de voormalig PSV-spits. De twee wisten dat Romário wel eens op een strandje in Rio de Janeiro kwam om te voetvolleyen en reden op goed geluk die kant op. "We dachten een item te maken met allerlei mensen die hem misschien wel eens gezien hadden. Zet er wat beelden van memorabele goals onder en je hebt een leuk item. Wij gingen dus daarheen en wie denk je dat we als eerste tegenkwamen? Romário! Stonden we dan als twee kleuters aan de grond genageld." Uiteindelijk spraken ze een minuutje met elkaar en slaagde Evenblij erin een foto met de voormalig wereldspits te maken in zijn Willem II-shirt. "Ook nog eens op de dag dat ze promoveerden naar de Eredivisie, dus toen kwam voor mij even alles samen, haha. Later hebben we hem gelukkig nog een keer kunnen spreken voor een echt interview."
In hetzelfde Brazilië reisde Evenblij ook een keer af naar de favela waar voormalig Feyenoorder Leonardo is opgegroeid. "Privé zou ik daar nooit durven komen, maar ik wist dat hij daar is opgegroeid met een ander jongetje dat ook goed kon voetballen." Als kinderen zijn de twee ooit gevolgd in een documentaire. Leonardo werd uiteindelijk prof en die ander niet. Zoekend naar de unieke invalshoek ging Evenblij dus op zoek naar de vroegere kameraad van de aanvaller. "Het bleek dat hij nog steeds vissen uit de rivier haalt om te kunnen eten. Ik vind het zo bijzonder aan sport hoe anders het leven daardoor kan lopen. Dat soort verhalen vertel ik dolgraag, maar het wordt wel steeds moeilijker om programma's met voetballers te maken omdat veel clubs de spelers afschermen en info alleen verspreiden via hun eigen kanalen. Dat vind ik wel zorgelijk."
Ook noemt de programmamaker het jammer dat spelers in zijn ogen onnodig snel afgebrand worden als ze niet meteen presteren. De oorzaak van dat fenomeen zoekt hij in de toegenomen hoeveelheid voetbalprogramma's, kranten, websites en blogs. "Media willen elkaar de loef afsteken en een negatieve benadering levert meer clicks op." Als voorbeeld haalt Evenblij de affaire Manolev aan. De voormalig PSV'er werd keer op keer te kakken gezet bij Veronica Inside. "Ik moest er zelf ook heel erg om lachen, maar die jongen heeft er echt schade van gehad. Het ging veel te lang door, zoals ik zelf ook ooit Clown Bassie te lang heb nagedaan bij Jensen. Ik snap dus wel dat ze het vanwege het succes bleven herhalen, maar voor die jongen is het heel pittig. Hij komt nooit meer van dat imago af, terwijl hij prima kan voetballen."
Hoe zeer de 51-voudig international van Bulgarije en de nog altijd in zijn vaderland actieve rechtsback er onder lijdt, kwam Evenblij te weten tijdens zijn hierboven aangehaalde interview met Stoichkov. "Ik zat daar in een piepklein plaatsje in Bulgarije wat te eten en toen kwam er uit het niets een heel knappe vrouw naast me aan tafel zitten. Ze vroeg: 'Waarom maken jullie mijn man kapot?' Ik had geen idee wie het was, maar het bleek dus de vrouw van Manolev te zijn. Hoe toevallig is dat? Ze had via via gehoord had dat ik van de Nederlandse televisie was en wilde verhaal halen. Ik heb haar geprobeerd uit te leggen dat het allemaal als een grap bedoeld was, maar het blijft heel lullig hoe dat zo heeft uitgepakt voor die jongen."
Hoewel het ongetwijfeld een opvallend televisiemoment zou zijn geweest, zijn er van het gesprek met mevrouw Manolev helaas geen beelden. Wel zou hij dolgraag een keer een portret maken van Frenkie de Jong. "Ik hoop sowieso nog jarenlang dit werk te mogen doen en bijzondere verhalen te blijven maken. Frenkie geeft zelden interviews, maar dat moet me een keer lukken. Ik heb vorig jaar al wat wedstrijden van hem in Barcelona gekeken en dat was prachtig. Toch staat hij vooral hoog op de lijst omdat hij echt tekst heeft en het is natuurlijk mooi meegenomen dat hij van Willem II komt."
Kopstukken is als video te bekijken op het YouTube-kanaal van Voetbalzone of als Podcast te beluisteren via Spotify!
