'De Ligt heeft ook bewust voor dit land gekozen, om het verdedigen te leren'
Door Chris Meijer
Flamingo was goed en wel twee dagen in Italië, toen hij meteen op de reservebank plaatsnam. Op het Centro Sportivo Peppino Vismara, het trainingscomplex waar de Onder-19 van AC Milan zijn thuiswedstrijden afwerkt. Vijf dagen later maakte hij zijn debuut voor Sassuolo Onder-19, in de uitwedstrijd tegen Ascoli. En weer drie dagen later stond Flamingo met zijn nieuwe club tegenover de leeftijdsgenoten van Inter. "Ik ben hier gekomen om wedstrijden te spelen, wat dat betreft word ik op mijn wenken bediend", grijnst Flamingo. "We spelen twee keer in de week, alles is redelijk ver weg. Ascoli was vier uur rijden, bijvoorbeeld. Dan vertrek je een dag eerder en slaap je een nacht in een hotel, dat heb je in Nederland niet echt. We krijgen nog verdere uitwedstrijden, Lazio, AS Roma en Cagliari bijvoorbeeld. Op Juventus-uit verheug ik me ook wel, AC Milan hebben we al gehad. Van NEC-uit, naar AC Milan-uit. Ja, dat is wel even wat anders. De uitstraling van zo'n club is indrukwekkend, alles ziet er goed en verzorgd uit."
Even aanpoten was het de voorbije weken wel, want Flamingo had al maanden geen wedstrijd meer gespeeld. Dat is precies de reden achter de bijzondere transfer van de jonge verdediger. Eigenlijk was het de bedoeling dat hij dit seizoen de laatste stap naar het eerste elftal van Almere City zou zetten, in het nieuw gevormde Onder-21-team van de club waar hij sinds 2014 in de jeugdopleiding speelde. Dit elftal speelt sinds oktober alleen geen wedstrijden meer, omdat alle jeugd- en amateurcompetities zijn stilgelegd vanwege de coronapandemie. Ook groepstrainingen zijn voorlopig niet toegestaan. In eerste instantie kreeg Flamingo de kans om bij de hoofdmacht van Almere City mee te draaien, tot hij zelf het coronavirus kreeg.
"Ja, corona heeft eigenlijk alles...", zegt Flamingo met een zachte stem, terwijl hij een stilte laat vallen, "ja, verpest. Ik moest weer fit worden en heb geen kans meer gekregen, ook omdat het elftal heel goed draaide. Dat was eigenlijk het ergste. Ik kon me ook niet meer laten zien om me weer in de kijker spelen bij het eerste. Want ik speelde niet, dus ik kon mezelf ook niet bewijzen." In plaats van het eerste, meldde Flamingo zich op de groepstraining van Almere City Onder-18. Toen hij op 31 december achttien werd, kwam hier ook een einde aan. Want boven de achttien mag je volgens de coronamaatregelen niet in groepsverband sporten. "Het was sowieso niet ideaal, want ik hoorde een leeftijdscategorie hoger. Mijn hele jeugd heb ik een lichting hoger gespeeld, met jongens die bijna twee jaar ouder waren. Ik trainde mee om fit te blijven, maar na mijn achttiende verjaardag kon ik helemaal niets meer."
Dus wilde Flamingo afgelopen maand vertrekken uit Almere. Zaakwaarnemer Humphry Nijman, die eveneens Georginio Wijnaldum vertegenwoordigt, boorde zijn internationale contacten aan, waardoor verschillende clubs uit Duitsland en Italië zich bij Flamingo meldden. "Het was een moeilijke keuze. Ik vond dat Sassuolo me de beste mogelijkheid bood om naar het eerste te komen", verklaart hij de keuze voor Sassuolo. De club uit het gelijknamige ten zuiden van Modena gelegen dorp is de afgelopen jaren als een komeet omhoog geschoten in de Serie A en heeft zich inmiddels gemanifesteerd tot een stabiele middenmoter, mét een uitstekende jeugdopleiding. Om die verder te ontwikkelen, is er in Sassuolo zelf een hypermodern trainingscomplex geopend. De thuiswedstrijden van het eerste elftal van Sassuolo worden afgewerkt in het Mapei Stadium in Reggio Emilia, dertig kilometer verderop.
"Sassuolo is een club die de jeugd echt een kans wil geven, ze hebben een van de betere jeugdopleidingen van Italië. Alles is mooi geregeld, met verzorging en hersteltraining. De faciliteiten zijn top, de eerste indruk van de club is erg goed. Het is een vooruitgang geweest." Het door Sassuolo geboden perspectief was niet de enige motivatie om voor Sassuolo te kiezen. "In Italië wordt er van een verdediger wat meer gevraagd. Ik zie dat ik echt een betere verdediger word, door hier te spelen en te trainen. Hoe ik moet lopen, hoe ik moet staan, hoe ik lijn moet houden, hoe je moet coachen: dat soort dingen leer ik hier het meest, het wordt erin geramd. De Ligt heeft ook bewust voor Italië gekozen, om het verdedigen te leren. Op zo'n jonge leeftijd is hij al zó goed en haalt hij zo'n hoog niveau. Hij is absoluut een voorbeeld."
Het kan zomaar dat Flamingo op korte termijn evenals zijn grote voorbeeld een interview in vloeiend Italiaans geeft. "Ik spreek al een aantal woordjes Italiaans, het lukt wel. Zinnen praten gaat nog niet, ik ken wel een aantal woordjes. Ik ben hard bezig om de taal onder de knie te krijgen. Je moet de taal leren, daar houden ze van. Het is ook wel leuk, dat ik een nieuwe taal kan leren." Een andere keuze heeft hij eigenlijk ook niet. Flamingo is zelfs expres met een ploeggenoot in een appartement gezet, zodat hij het Italiaans sneller onder de knie krijgt. "Hij spreekt een beetje Engels. Als ik iets niet weet, vraag ik hem hoe ik het zeg. Er zijn maar een paar jongens die Engels spreken, de trainer kan dat ook amper. Daardoor moet ik snel de taal leren, ik ken alle voetbaltermen inmiddels wel. In het begin had ik nog wat moeite om de oefeningen te begrijpen."
"Ik heb ook wel een training gehad dat het niet goed ging, omdat ik niet begreep wat er uitgelegd of bedoeld werd. Je moet je gewoon proberen zo snel mogelijk aan te passen en flexibel zijn. Mijn debuut ging goed, beter dan verwacht", gaat Flamingo verder. Hij slaakt een kleine zucht van ontzag als de trainingen in Italië ter sprake komen. "Je staat gewoon twee tot tweeënhalf uur op het veld. Vooral omdat er heel veel op tactiek getraind wordt, daar zijn ze heel veel mee bezig. Het is sowieso heel anders hier te voetballen. Er worden sneller overtredingen gemaakt, opbouwend is het anders. Ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen. Harder, ja. De scheidsrechter fluit ook best snel, want ze gaan vaak liggen. Bij ieder tikje. Spitsen kunnen wat beter koppen en zijn gemener, bij een corner gaan ze even op je voet staan of je wordt geduwd. In Nederland zijn we wat liever."
Er is nog een belangrijk aspect van het voetballeven in Italië waaraan hij heeft moeten wennen: het eetpatroon. Als Voetbalzone hem rond half acht 's avonds belt, begint zijn maag langzaam wel te knorren. "Ik moet straks eten, inmiddels ben ik wel gewend aan het ritme. Dat gaat wel snel, in mijn hoofd. In het begin kreeg ik rond zes uur à half zeven wel honger. Je krijgt pasta in de middag, in de avond en nog net niet in de ochtend. Er wordt door een kok voor me gekookt. Daar hoef ik me niet druk om te maken. Ik moet alleen op tijd opstaan, dan word ik opgehaald met een taxi en naar de club gebracht."
Het is nog de vraag waar zijn toekomst na dit seizoen ligt, aangezien Sassuolo hem mét een optie tot koop van Almere City heeft gehuurd. Op dit moment hoopt Flamingo vooral dat zijn verblijf in Italië verlengd zal worden. "Ik moet mezelf bewijzen, ik heb alles in eigen hand", klinkt het vastberaden. Mocht hij na dit seizoen toch moeten terugkeren naar Nederland, doet hij dat in ieder geval als een meer complete verdediger én een volwassen man. "Ik heb voor deze stap gekozen om sneller volwassen te worden. Sommige dingen moet ik wel zelf doen, ik moest vandaag toevallig naar de bank. Of ik ga naar de supermarkt om een aantal dingetjes te kopen. Je kan niet snel met je vrienden gaan chillen, dat is wel jammer. Ik denk aan voetbal en mijn vrienden kunnen altijd een keer langs komen. Dat ik me hier volledig op voetbal kan focussen en mijn doel kan halen, is het belangrijkst."
