Touzani: 'Marokkaanse jongens hebben vaak een sterke winnaarsmentaliteit'
Voor de nu 35-jarige Rotterdammer leek een profcarrière in het verschiet te liggen toen Feyenoord hem op jonge leeftijd weghaalde bij Spartaan'20. Ook na zijn periode bij Feyenoord, toen hij bij HFC Haarlem speelde, was het profvoetbal nog haalbaar. Ernstige blessures gooiden helaas roet in het eten. Op zestienjarige leeftijd werd bij Touzani scoliose geconstateerd, een vergroeiing van de wervelkolom. Na de operaties, waarbij er een stalen pin in zijn rug werd gezet, kreeg hij het advies te stoppen met profvoetbal. Touzani mocht nog wel hooghouden: "Ik werd natuurlijk bekend met voetbaltrucjes. Maar die trucjes deed ik alleen maar omdat ik op dat moment mijn rugoperatie had gehad. Ik mocht simpelweg niets anders."
Na zijn revalidatie bekwaamde Touzani zich ook in futsal, zoals zaalvoetbal officieel heet. "Vroeger was zaalvoetbal iets heel moois om te doen. Je voetbalde op het pleintje, en er was zaalvoetbal. Maar dat kostte toen geld, dus als iemand vroeg of ik mee wilde doen was dat iets unieks. Al helemaal in de koude wintermaanden." Er is volgens hem wel een groot verschil tussen zaal- en straatvoetbal: "Zaalvoetbal is heel tactisch. Als hele goede straatvoetballer zonder tactisch vermogen ga je het in de zaal heel lastig krijgen."
Net als op internet was zijn ster in het zaalvoetbal snel rijzende. Pas op zijn achttiende begon Touzani bij DZS/Team Truva in Dordrecht. Na twee promoties op rij speelde hij opeens in de Eredivisie. "Ik ben in mijn eerste jaar Eredivisie gelijk topscorer geworden met 52 goals. Toen speelde ik ook negen keer voor Oranje. Ik verloor twee finales, dat doet nog steeds pijn, en speelde twee keer tegen Spanje. We ook wonnen de BeNeCup, dat is de bekerwinnaar van Nederland tegen de bekerwinnaar van België." Gouden tijden dus, voor de weer opgekrabbelde Touzani. Helaas ontkwam hij ook hier niet aan zware blessures. "Ik scheurde mijn meniscus en kreeg een scheurtje in mijn kuitbeen. Ook speelde mijn rug nog steeds parten, daar zit nog steeds die pin in waardoor ik harder moest werken dan anderen. Ik begon steeds meer shows rondom straatvoetbal te doen, terwijl je met zaalvoetbal geen fulltime prof kan worden. Dus moest ik keuzes maken. Toen ik uiteindelijk uit het zaalvoetbal ging, heb ik bewust niets meer gevolgd."
Vooruitblikkend op de kansen van Oranje Futsal op het Europees kampioenschap is Touzani optimistisch: "Ze hebben slechts 3-0 verloren van Europees kampioen Portugal. Ook tegen Argentinië hebben ze het heel goed gedaan. Dan moet je eigenlijk de poulefase wel doorkomen. Ze spelen tegen profs, dus het zou wel knap zijn. Na de poulefase wordt het overleven."
Tot slot gaat Touzani nog in op het feit dat er heel veel jongens met een Marokkaanse achtergrond in het zaalvoetbal spelen. "Veel jongens met een Marokkaanse achtergrond hebben een bepaald gogme. Dat wordt versterkt doordat ze vaak in de armste wijken in Nederland wonen. Daar is altijd aandacht gegeven aan voetbalpleintjes. Als je een flat hebt, met beneden een voetbalpleintje, dan heb je zo acht teams die elke dag daarop spelen. Veel jongens hebben ook niet het geld om naar een voetbalvereniging te gaan, dus die spelen tot hun achttiende op straat. Daar krijg je een hele sterke winnaarsmentaliteit van."
