Het talent van Real Madrid en Barcelona dat nu zonder club zit
Als het aan Falque (31) ligt wordt er op korte termijn nog geen punt achter zijn loopbaan gezet, ondanks het feit dat hij al enige maanden niet meer dagelijks het beroep van profvoetballer uitoefent. Begin december kwam naar buiten dat de van nature linksbenige aanvaller zich had aangemeld bij de Spaanse vierdeklasser Compostela. De club die in de jaren negentig enkele seizoenen actief was in LaLiga liet via een bericht op Twitter weten maar wat blij te zijn met de proefperiode van de clubloze buitenspeler. "Een nieuwe trainingssessie ter voorbereiding op de derby met Arosa SC!!! En tijdens deze training was ook Iago Falque aanwezig!!!", schreef de social media-manager van Compostela op 2 december met de nodige uitroeptekens. De zoon van Galicië was na omzwervingen in onder meer de Premier League en de Serie A teruggekeerd in het noordwesten van Spanje, waar hij op 4 januari 1990 in Vigo het levenslicht zag.
?? ????????????????????????
?? Nova sesión dos nosos para preparar o derbi contra o @AROSASCOFICIAL!!! O capitán adestrou co grupo, nunha sesión na que tamén estivo Iago Falque!!!#ArosaCompos #SonDeCompostela pic.twitter.com/q6izn6cLnW
— S.D. Compostela (@SD_Compostela) December 2, 2021
Beroemde ploeggenoten die wel slaagden bij Barcelona
Hoe anders was de situatie voor Falque ruim twee decennia geleden. Rond de eeuwwisseling lag de wereld aan de voeten van de nog piepjonge vleugelaanvaller en leken de topclubs voor het uitkiezen voor de destijds tienjarige Spanjaard. Real, waar sterspelers als Zinédine Zidane, Luis Figo en de Braziliaanse Ronaldo twintig jaar geleden de fans in het Santiago Bernabéu tweewekelijks in vervoering brachten, werd de eerste halte van Falque op weg naar hopelijk een loopbaan in de absolute top. Het voetballeven in de Spaanse hoofdstad was ondanks de sportieve ambities geen lang leven beschoren.
De volgende stop was La Masia, de wereldberoemde jeugdopleiding van Barcelona. Falque was in totaal zeven jaar in Barça-kleuren te bewonderen en werd uiteindelijk opgenomen in het B-elftal dat in het seizoen 2007/08 onder leiding stond van Josep Guardiola. De beginnende coach, die later zoveel successen zou beleven met de hoofdmacht van de Catalanen, had een geweldige lichting aanstormde talenten tot zijn beschikking. Onder meer Sergio Busquets, Thiago Alcántara en Pedro Rodríguez waren de ploeggenoten van Falque in Barcelona-B. De meestal vanaf rechts opererende flankspeler volgde uiteindelijk niet hetzelfde pad als de drie voornoemde spelers die wel doorbraken in het eerste elftal van Barcelona.
Na slechts een wedstrijd en een doelpunt in het B-team van Barcelona, net voor de kerstdagen in 2007, kwam er halverwege 2008 een einde aan het huwelijk tussen club en speler. Voor Falque was zijn vertrek uit La Masia onbedoeld het begin van een leven als voetbalnomade. Ondanks het feit dat hij zich nog helemaal moest bewijzen op het allerhoogste niveau, lag er in bij Juventus een lucratief vierjarig contract voor hem klaar. In de overeenkomst was de bepaling opgenomen dat de club uit Turijn 2,5 miljoen euro zou moeten overmaken aan Barcelona bij een bepaald aantal wedstrijden en doelpunten van de buitenspeler. Die som kwam echter nooit terecht op de bankrekening in Spanje, want ook bij La Vecchia Signora bleek doorbreken een utopie te zijn voor Falque.
Juventus bleef hopen houden en stuurde de door Barcelona opgeleide speler achtereenvolgens naar Bari en Villarreal. De geschiedenis herhaalde zich helaas voor Falque, want ook bij deze clubs was spelen in het B-elftal het hoogst haalbare. Hij sloeg na afloop van het seizoen 2010/11 een heel andere weg in met de tijdelijke keuze voor Tottenham Hotspur, dat in de winterstop van die jaargang besloot om hem definitief over te nemen van Juventus. Transfersom: omgerekend slechts een miljoen euro. Toenmalig manager Harry Redknapp wilde de huurling niet gelijk in het diepe gooien en stuurde hem daarom naar zijn oude werkgever Southampton, om de aanwinst zo te laten wennen aan het fysieke voetbal dat in de Engelse Championship doorgaans wordt gespeeld.
Falque kon in Southampton een nieuwe teleurstelling bijschrijven in zijn nog prille carrière buiten de Spaanse landsgrenzen. De door Tottenham uitgeleende aanvaller debuteerde met een optreden van 56 minuten tegen Leicester City. Na diens vuurdoop echter volgde opmerkelijk genoeg geen enkele speelminuut meer bij de club uit Zuid-Engeland. Een snelle terugkeer in Noord-Londen was dan ook onvermijdelijk. Het enige optreden van Falque in de Premier League kwam in december 2012, anderhalf jaar na zijn entree op White Hart Lane. De concurrentiestrijd bleek uiteindelijk te groot te zijn voor de enigszins flegmatieke huurling. Zijn balcontrole en dribbels waren volgens verschillende kenners van het Engelse voetbal prima in orde, maar het eindproduct was helaas veel te mager. Zijn acties op de rechterflank leverden Tottenham zelden tot nooit iets op en het ongenoegen bij zijn medespelers en de aanhang verdween op een gegeven moment niet meer. Het was dan ook geen toeval dat Redknapp en zijn opvolgers André Villas-Boas en Tim Sherwood in Falque nooit een basisspeler zagen voor the Spurs.
Te vroeg naar Engeland vertrokken?
In 2018 gaf de zelfkritische Falque toe dat hij als jonge twintiger wellicht beter niet voor Tottenham had kunnen kiezen. "Die keuze was achteraf gezien misschien een verkeerde", zo liet hij enkele jaren na zijn vertrek uit Engeland optekenen in de Italiaanse media. "Dat was in mijn loopbaan de enige stap terug. Maar ook minder goede ervaringen helpen je groeien en volwassen worden. Op dat moment leek tekenen bij Tottenham mij het beste, ook al was de concurrentie enorm groot daar. Nu vind ik het sportieve aspect bijvoorbeeld veel belangrijker dan het financiële plaatje. Geld is pas later van belang, de wedstrijden, doelpunten en goede prestaties staan op de eerste plaats. Spijt is niet het goede woord, want bij Tottenham ben ik wel een volwassen speler geworden."
In dienst van de club uit Londen maakte Falque uitstapjes naar Almería en Rayo Vallecano. Het is desondanks niet in Spanje, maar in Italië dat de voormalig jeugdspeler van Real en Barcelona zijn loopbaan duidelijk een nieuwe impuls gaf. Genoa durfde in 2014 de gok aan met de dan 25-jarige aanvaller en onder de bezielende leiding van Gian Piero Gasperini liet Falque steeds vaker zien waarom hij ooit als 'wonderkind' werd omschreven in Spanje. De coach die later met Atalanta zou verrassen in de Champions League liet hem excelleren als rechtsbuiten in een 3-4-3-systeem. 13 doelpunten in 32 Serie A-duels en de nodige lovende recensies leverden hem een toptransfer op richting AS Roma.
De keuze voor Roma leek in alle opzichten een stap omhoog, maar Falque moest in het Stadio Olimpico wederom een sportieve teleurstelling slikken. Hij wist de vorm uit zijn kortstondige periode bij Genoa eigenlijk nooit te evenaren, met het weerzien met Barcelona als absoluut dieptepunt van het nogal tegenvallende jaar in Rome. In de groepsfase van de Champions League ging Roma in november 2015 met maar liefst 6-1 onderuit tegen de club die eerder dat jaar de 'cup met de grote oren' nog wist te veroveren. Falque kwam er op de linkerflank totaal niet aan te pas tegen de onvermoeibare rechtsback Dani Alves. Na afloop van de vernedering in het Camp Nou werd er vooral gewezen op een opvallende statistiek: slechts 59 procent van zijn passes kwam namelijk aan. Daarnaast hielp de multifunctionele aanvaller een van de weinige echte kansen voor Roma om zeep.
Goal kende geen genade met Falque en nam hem op in het 'Champions League-elftal der mislukkelingen' van die week. In de voorhoede was overigens ook een plaatsje ingeruimd voor Memphis Depay, die Louis van Gaal volgens het spelersrapport niet wist overtuigen van zijn kwaliteiten in de thuiswedstrijd van Manchester United tegen PSV (0-0). De technische leiding wist na een seizoen genoeg en stuurde Falque met een huurdeal richting Torino. Aldaar hield hij het voor het eerst twee seizoenen op rij vol bij dezelfde club, alweer de negende uit zijn soms turbulente profbestaan. Na een geslaagd debuutjaar, met de titel clubtopscorer op zak vanwege zijn veertien doelpunten, verdween de glans ook bij de stadsgenoot van Juventus alweer snel. Na een kortstondige terugkeer bij Genoa en elf duels voor Benevento wist Torino in augustus 2021 voldoende. Een nieuw contract voor Falque ging er op zeker niet komen.
De beslissing om een punt te zetten achter de samenwerking staat in schril contrast met de situatie in de beginmaanden van het seizoen 2017/18. Falque vormde in dat seizoen met aanvoerder Andrea Belotti geregeld een succesvol aanvalsduo in de Serie A. In het shirt van Torino schopte Belotti het zelfs tot international van Europees kampioen Italië. Zijn Spaanse aanvalspartner voelde zich als een vis in het water en Falque legde de lat dan ook hoog voor zichzelf. "De aankomende seizoenen kunnen weleens de beste vier jaren uit mijn loopbaan worden. Belotti is een fijne speler die altijd de rust bewaart. Een geweldige speler die ik blind vertrouw. Dat alles is echt cruciaal voor de toekomst van Torino. Het verlengen van mijn contract (tot 2021, red.) is ongeveer hetzelfde als mijn carrière bij deze club afsluiten." Falque droomde in al zijn ambities zelfs hardop van een oproep voor de Spaanse nationale ploeg. Hij had in zijn jonge jaren bijna elk jeugdelftal van Spanje doorlopen, maar speeltijd in het A-elftal bleef daarna uit. "Spelen voor mijn land is en blijft mijn doel", zo klonk het in het najaar van 2018 zelfverzekerd uit de mond van de 1.74 meter lange aanvaller.
Het lijkt drie jaar na die ambitieuze uitspraak, nu Falque dicht bij zijn 32ste verjaardag is, zeer onwaarschijnlijk dat de Spaanse bondscoach Luis Enrique in aanloop naar het WK in Qatar een uitnodiging verstuurt. Topprioriteit voor de routinier in 2022 zal het vinden van een nieuwe club zijn. Falque heeft bij momenten laten zien dat hij van waarde kan zijn voor een club met aanvallende intenties, al gebeurde dat volgens velen wel te weinig om echt over een geslaagde loopbaan te kunnen spreken. Desondanks kwam de soms grillige aanvaller tijdens zijn voetbalreis door Europa tot 97 doelpunten en 48 assists in 352 wedstrijden. De vraag is nu welke club in Spanje of daarbuiten hem een kans geeft voor een laatste kunstje op profniveau.
