Arsenals onbekende juwelen deel 2: Ignasi Miquel
Geboren op 28 september 1992 te Barcelona, Ignasi Miquel speelde van zijn 9e tot zijn 14e bij Barcelona. Toen was het een handige, technisch vaardige speler die overal geplaatst kon worden maar nergens uitblonk. Hij was niet krachtig of lang genoeg voor centraal achterin, was niet snel genoeg voor een plek op de vleugels of als back (en had mensen als Muniesa voor zich) en was als centrale middenvelder niet van het niveau van Iniesta, Xavi, Fabregas of Busquets. Dus werd na 5 jaar de samenwerking verbroken. Hij kwam terecht bij UD Cornella, een club die veel afdankertjes krijgt van Barcelona.
Tijdens zijn eerste jaar in Cornella gebeurde er wat grappigs: hij kreeg een groeispurt. Op zijn 15e was hij al rond 1.90m en nu is hij 1.93m en groeiende. Omdat hij na zijn afwijzing door Barcelona keihard aan zichzelf was gaan werken, was hij ook krachtiger geworden. Opeens was er een ideale plek in het veld voor hem: centraal achterin. En daar blonk hij uit.
Gecultiveerd en met een typische Barca-techniek was hij wonderlijk om te zien: goede passes, anticipatie, ijzersterk en winnaar van elk kopduel. Begin 2008 was hij de enige speler van de gehele Spaanse nationale setup die niet in La Liga of het buitenland speelde, maar hij speelde bij een team uit de 6e divisie. Toen had Francis Cagigao, Arsenals Iberische scout die o.a. Cesc Fabregas, Fran Merida en Cristiano Ronaldo ontdekt heeft, al genoeg gezien. Voordat Arsenal een bod kon doen waren er echter internationale wedstrijden. Ook daar blonk Ignasi uit, met als gevolg dat Manchester United, Villareal, Valencia en Real Madrid allemaal op hem boden. Net als bij Cristiano Ronaldo bood Manchester United veel meer dan Arsenal, maar een gesprek met Arsene Wenger deed Ignasi van gedachten veranderen, en Cornella, dankbaar dat ze überhaupt geld gingen verdienen aan een speler, sloeg het bod van Manchester af. Dus kwam hij, in september 2008, naar Arsenal. De prijs was een geschatte 900,000 euro.
Wat voor speler is Ignasi Miquel nu precies? De sportief directeur van Cornella, Andres Manzano, vergelijkt hem met Lillian Thuram. Een krachtige maar technisch sterke centrale verdediger die ondanks zijn grootte prima als back kan spelen, in het geval van Ignasi aan de linkerkant. Manzano kan het weten, want hij heeft nog voor Barcelona gewerkt in de tijd dat Thuram daar speelde. Ik vind persoonlijk dat Miquel lijkt op Gerard Piqué, omdat hij krachtig is, kopsterk, technisch zeer vaardig met goede passing en hij kan, mits nodig, ook als back spelen. Let wel dat ik zeg dat hij er op lijkt: of hij hetzelfde niveau haalt is maar zeer de vraag, natuurlijk.
Tijdens zijn eerste jaar bij Arsenal kreeg Miquel veel positief commentaar. Hij vormde een goede bond met Daniel Boateng, de krachtige centrale verdediger, en speelde heel regelmatig bij de onder-18s, ondanks zijn leeftijd. Zijn creativiteit van achteruit maakt hem het soort verdediger die past bij Arsenal. Arsene Wenger schijnt dan ook een enorme fan te zijn. Vorig jaar was Miquel na Afobe, Aneke en Wilshere de jongste speler die met het eerste team mee mocht spelen. Om zijn overgang makkelijker te maken woont Ignasi in hetzelfde huis als Cesc en Fran ook deden toen ze kwamen, en zijn beiden Catalanen door Wenger aangewezen om hem zoveel mogelijk te helpen.
Dit jaar wordt een belangrijke in de opkomst van Ignasi Miquel. Hij moet regelmatig spelen voor de onder-18s, een plek afdwingen in de Reserves en de titels van vorig jaar, namelijk de FA Youth Cup en de FA Academy Premier League, zien te verdedigen. Lukt hem dat, dan is hij snel onderweg naar een plek in de Carling Cup van volgend jaar. Om hem aan te moedigen heeft Arsenal hem al een profcontract gegeven. Hij krijgt niet zoveel als Jack Wilshere, maar wordt evenveel betaald als Luke Freeman en Oguzhan Ozyakup.
Binnen Spaanse grenzen zijn ze ook zeer overtuigd van zijn kwaliteiten en Barcelona schijnt niet blij te zijn met hun fout. Maar dat kan gebeuren: Real Madrid deed Eto'o weg, Arsenal deed Matthew Upson weg, AC Milan wou van Vieira af, Lassan Diarra werd door Le Havre te licht bevonden, de Galacticos konden zonder Makelele, en dat soort dingen gebeuren vaak genoeg. Laten we voor Arsenal hopen dat het een fout is van de bovengenoemde schaal, want dan kunnen wij nog leuke tijden beleven aan hem. Hij komt van ver, maar een ding is zeker, deze jongen komt ook ver.
