Publieke teleurstelling overheerst
Onder bondscoach Bert van Marwijk werden tot op heden veertien wedstrijden gespeeld, waarvan er acht wedstrijden behoorden tot de kwalificatie voor het WK in Zuid-Afrika. De nieuwe bondscoach begon stroef aan zijn internationale carrière, want de eerst wedstrijd eindigde in een remise tegen het team van de Russische tsaar Hiddink. En nog geen 2 weken hierna beet het Hollandse sterrenelftal in het stof tegen de equipe van Pim Verbeek. Echter resulteerden de twaalf opvolgende wedstrijden allemaal in een ongeslagen status voor het Nederlands elftal. Al dertien maanden is er niet meer verloren door het elftal van de bondscoach uit Deventer.
In deze veertien wedstrijden waar Bert van Marwijk aan het bewind staat is het doel van de tegenstander 27 maal gevonden. Omgerekend is dit een moyenne van 1,93 en dus niet een schrikbarend hoog moyenne in vergelijking met de echte wereldtop. Volgende de statistieken komen landen als Engeland en Spanje uit op moyenne van respectievelijk 3,40 en 2,80, welke dus veel hoger ligt dan het moyenne van het Nederlands elftal. Het scorend vermogen van deze landen hangt alleen wel vaak af van twee of drie spelers. Uit het normalitere basiselftal hebben 8 spelers op het score-bord gestaan. Rafael van der Vaart en Klaas-Jan Huntelaar zijn hierbij uitgezonderd. Bij het Nederlands Elftal is er dus geen probleem wanneer er iemand afwezig is, omdat er genoeg spelers zijn die weten hoe zij moeten scoren.
De defensie was volgens veel critici het probleemgeval en er zouden bij deze linie de meeste complicaties geëntraineerd worden voor de bondscoach. Dit zeker nadat recordinternational Edwin van der Sar aangaf de stoppen na het EK 2008. Bert van Marwijk moest toen genoeg nemen met een rijtje kwalitatief mindere doelmannen. Stekelenburg, reserve keeper onder 'San Marco', werd als eerste keeper aangesteld. Ook werd er gewerkt met meer jeugdige keepers, waaronder Michel Vorm en Piet Velthuizen. In de gehele kwalificatie werden er slechts 2 tegentreffers geïncasseerd en tijdens de vriendschappelijke wedstrijden werden er zeven tegen de touwen geschoten van de Nederlandse doelmannen. De defensie van het huidige Nederlands elftal blijkt dus zo ongeschikt nog niet, verder blijkt dat de grootste zorg van de Nederlandse aanhang gaat over het gebrek aan inzet en creativiteit bij de voorste linie.
Het oranje legioen is bij het gros van de gespeelde wedstrijden teleurgesteld over het vertoonde spel door onze jongens. De meest geroemde aanvallende spelers zijn natuurlijk Robin van Persie, Arjen Robben, Wesley Sneijder, Dirk Kuyt en Rafael van der Vaart. Deze jongens proberen bij hun internationale topclubs zo goed en vaak mogelijk te spelen, maar de positie die zij daar invullen is niet altijd dezelfde als die in het nationale elftal. Dit is een reden waarom het publiek moet kunnen begrijpen waarom niet alle combinaties of acties altijd lukken. Vaak zijn er genoeg mogelijkheden voor het grote Oranje, maar zolang niet of niet genoeg gescoord wordt worden deze kansen niet onthouden door het gros van de aanhang. Bij een overwinning hoor je de meeste toeschouwers bijna gelijktijdig zeggen; " We hadden met een ruimere marge moeten winnen" of "Het spel was niet om aan te zien ". Soms moet er niet alleen gekeken worden naar het spel.
Hoe erg het gehele volk in Nederland houdt van het Nederlands elftal is het niet helemaal reëel om Nederland elke twee jaar tot de grootste kandidaat te bestempelen bij de grote toernooien. Ons team heeft geweldige spelers, een goede bondscoach en een goed team met specialisten die het Nederlands elftal ondersteunen. Desondanks heeft de 'echte' wereldtop een ruimere groep met voetballers van overeenkomstige kwaliteiten. Op de grote toernooien zijn wij natuurlijk verre van kansloos, maar landen als Duitsland, Spanje, Brazilië en Engeland zijn natuurlijk de grootste kanshebbers voor de titel.
Overal ter wereld ontwikkelen de zogenaamde subtop landen zich steeds beter en sneller tot goede elftallen met moderne speelwijze. Landen in Oost-Europa, Afrika en Zuid-Amerika worden steeds sterker en bieden dus grotere tegenstand tegen de huidige top. De voetbalgrootmachten hebben steeds vaker met de relatief kleinere voetballanden en waarom zo Nederland deze problemen niet kennen. Zo kwam Italië met de schrik vrij in Parma tegen Cyprus, doordat in de blessuretijd alsnog de 3-2 gescoord werd aan de Italiaanse kant. En Roemenië verloor met 2-1 van Oostenrijk. Nu deze landen zich ontwikkelen moeten de Nederlandse supporters zich realiseren dat er niet gemakkelijk met oogstrelend voetbal gewonnen kan worden van landen als Noorwegen of Macedonië. Het verwachtingspatroon voor 'onze trots' ligt dus te hoog.
De spelwijze van Nederland is al jaren gehanteerd via het aloude cliché van onze grootste voetballer aller tijden, Johan Cruijff. Eén van zijn vele clichés luidt; "De aanval is de beste verdediging". Door de jaren heen wordt er gewerkt met een zo attractief voetbal als mogelijk. Alleen er moeten begrepen worden dat wanneer een ploeg met 10 man achter de bal speelt het erg lastig is de juiste combinaties aan te gaan. En het maakt niet uit hoeveel voetballers met ongelofelijke individuele kwaliteiten je dan als coach over beschikt, want het spel verloopt vaak uiterst traag en deze kwaliteiten komen dan niet goed tot werking.
Het gedrag van het publiek kan gevolgen met zich meebrengen welke schadelijk kunnen zijn voor de prestaties en het imago van het Nederlands elftal. Geestelijk kan de spelersgroep worden aangetast door alle negativiteit rondom het spel van het Nederlands elftal. Op de televisie, op de radio, via het internet en in de kranten en tijdschriften wordt er gesproken over de wedstrijden en vaak wordt er gesproken over het feit dat er te weinig wordt gescoord of dat het elftal niet naar behoren presteert. Wanneer dit de enigste berichten zullen blijven zal op den duur de motivatie en het zelfvertrouwen van de jongens kunnen afnemen. Dit is natuurlijk niet wat er wordt gewenst.
Onze aanhang kan een voorbeeld nemen aan de aanhang van landen als Duitsland en Italië. Het spel van deze voetbalnaties is verre van oogstrelend, maar er wordt wel gewonnen. Toch wordt er grotendeels door deze aanhang niet geklaagd over het spel en de totstandkoming van de zege. Voor hen is het voldoende dat er wordt gewonnen en dat de punten mee naar huis wordt genomen. Uiteindelijk gaat het toch om de punten, want hoe vaak is het niet voorgekomen dat niet het mooiste voetbal wint, maar juist het meest effectieve.
Kortom het spel van het grote Oranje is niet altijd even goed en het zal niet altijd alle harten bekoren, maar toch is het noodzakelijk positief te blijven t.o.v. onze jongens. Wanneer er wordt gewonnen of wanneer het doel wordt bereikt doet het er namelijk niet toe hoe dit wordt bereikt toch? Het is ons doel om te winnen, toch? Dan is het ook de bedoeling dat men na een volbrachte missie ook tevreden bent en de jongens toejuicht. Onze droom? Het winnen van een groot toernooi. Dat maakt mij in ieder geval niet uit hoe wij winnen. Jullie wel? Uiteindelijk gaat het ons toch om de titel. Dus wees trots op 'onze trots'.
