Cesc Fàbregas is de sleutel tot succes
Deze periode van droogte valt volledig toe te schrijven aan de afwezigheid van Cesc Fabregas. Na een onrustige periode met schandalen rond Emmanuel Adebayor en William Gallas en nederlagen tegen Aston Villa, Man City en Stoke besluit Wenger zomaar de aanvoerdersband aan de jonge Spanjaard te geven. Prompt wint Arsenal op Stamford Bridge en lijkt het zich te herstellen van een moeizame seizoensstart. Het gaat weer over voetbal in N5 en een crisis wordt afgewend. In de competitiewedstrijd tegen Liverpool slaat het noodlot echter alsnog toe. Na een ongelukkige botsing met landgenoot Xabi Alonso moet Fabregas zich laten vervangen; een afwezigheid van vier maanden is het gevolg.
Wanneer is het jeugdexponent van Barcelona zo'n cruciale factor binnen het elftal van Wenger geworden? Na het kampioenschap in 2004 besloot de Fransman een andere weg in te slaan. De honger bij vedetten als Vieira en Bergkamp was verdwenen, de spelers werden te oud om het Arsenal-voetbal -gebaseerd op fysiek én techniek- vol te houden en het werd tijd om verder te kijken. Na één tussenseizoen met matige resultaten en een onduidelijke visie moest Wenger een knoop doorhakken. Nog even proberen te teren op die oude glorie of vooruitkijken en bouwen aan de toekomst? Powerplay met flitsend countervoetbal in een hoog tempo, of een op balbezit, techniek en spelintelligentie gebaseerde speelwijze? Patrick Vieira of Cesc Fabregas?
Uiteindelijk koos Wenger niet geheel onverwacht voor de toekomst. De oefenmeester achtte speeltijd voor dit speciale talent noodzakelijk, speeltijd die hij met Vieira voor zich niet zou krijgen. Tot grote verbazing (en licht vermaak) van de voetbalwereld stond aan het begin van het seizoen 2005/06 een jongetje van achttien jaar op de belangrijkste positie van een voetbalelftal. Arsenal zou ondanks goede prestaties in de Champions League een moeizaam seizoen kennen en pas op de laatste speeldag werd de cruciale vierde plaats veilig gesteld. Aan het eind van de rit wordt dit seizoen als verloren beschouwd, maar er zijn toch twee lichtpuntjes te noteren: Robin van Persie en Cesc Fabregas. Ironisch genoeg speelt Fabregas zijn beste wedstrijd van het seizoen in de Champions League tegen Juventus, met als directe tegenstander Vieira.
Met de verhuizing naar het Emirates Stadium is tevens de transformatie der speelstijlen compleet. Het elftal is omgegooid en volledig ingesteld op de creativiteit van Cesc. Robert Pires werd vervangen door de jongere en op papier fittere Tomas Rosicky, terwijl met het min of meer wegvallen van Freddie Ljungberg en de doorbraak van Alexander Hleb een pure winger werd vervangen door een op balbezit gerichte speler. Van Persie wordt uiteindelijk verkozen boven de wat directere Jose Antonio Reyes, terwijl Gilberto Silva zijn aanvallende taken moet opofferen om volledig in dienst van het Spaanse wonderkind te gaan spelen. Met oogstrelend voetbal wordt in het seizoen 2006/2007 het hart van menig voetbalfan veroverd, maar op de momenten dat het erop aan komt geven de spelers niet thuis.
Uiteindelijk eindigt de ploeg met lege handen, maar Fabregas wordt verkozen tot speler van het jaar bij Arsenal. Ondanks de teleurstelling van het afgelopen seizoen ziet Wenger in dat grootschalige veranderingen niet nodig zijn. Gilberto Silva wordt afgeserveerd ten faveure van de wat hardere Mathieu Flamini, terwijl met de komst van Bacary Sagna extra power wordt toegevoegd. In het daaropvolgende 2007/2008 seizoen gaat de jonge ploeg vrolijk verder waar het gebleven was, Fabregas manifesteert zich behalve ultieme spelverdeler ook als doelpuntenmachine. Op de groei van dit talent lijkt maar geen maat te staan en met elke stap die hij vooruit zet, groeit het team met hem mee. Uiteindelijk zouden onder ongelukkige omstandigheden wederom alle prijzen gemist worden, maar de boodschap was duidelijk. Arsenal en Cesc Fabregas kwamen eraan.
Na een uiterst succesvol verlopen EURO 2008 lijkt Fabregas uitgeblust. Nederlagen, slecht voetbal en schandalen zijn de orde van de dag in Noord-Londen. Het gaat niet meer over voetbal en de middenvelder sneeuwt met de week verder onder. Het vertrek van voetbalvrienden Alexander Hleb en Mathieu Flamini zou bovenop de afwezigheid van Tomas Rosicky te veel zijn. De Catalaan zou toch teveel afhankelijk zijn van medespelers en zelf het spel niet kunnen maken. Helemaal vanuit het niets bombardeert Wenger hem echter tot aanvoerder. Cesc putte veel vertrouwen uit dat gebaar en plotseling begon het weer te draaien, wat de ergernis alleen maar groter maakte toen bleek dat hij een zware blessure had opgelopen.
Arsenal stort weer in als een kaartenhuis en leunt drie maanden lang exclusief op de geniale ingevingen van Van Persie. Van goed voetbal is geen sprake meer, maar dankzij de Nederlander raken Aston Villa en die cruciale vierde plaats nooit helemaal uit het zicht. Als Fabregas in april terugkeert, keert ook de goede vorm weer terug. Met twee assists laat hij zich onmiddellijk gelden, het elftal én aankoop Arshavin bloeien weer op en het seizoen wordt toch nog positief afgesloten.
In het lopende seizoen speelt Cesc beter dan ooit. Samen met Didier Drogba en Robin van Persie staat hij bovenaan in het spelersklassement, het droomvoetbal bij Arsenal is teruggekeerd en nog steeds zie je de Spanjaard met de week sterker worden. Zijn beschikbaarheid en vorm zijn cruciaal bij de jacht op prijzen. Arshavin, Van Persie, Rosicky en Nasri zijn ook geniale spelers, maar Fabregas is de lijm die alles bij elkaar houdt én dat beetje extra kan brengen. Hij dicteert het spel, bepaalt het tempo, zet de aanval op en rondt de aanval af. De dag dat Fabregas terugkeert naar huis, gaat de vlag halfstok.
