Stekelenburg had Suárez eigenlijk op zijn kop moeten geven
Een doelpunt, een doelpunt, vaak denk ik er nog aan terug. Waarom weet ik ook niet, de gedachte is blijkbaar niet uit te wissen. Een verschil van een doelpunt op 34 wedstrijden, zo marginaal en toch zo groot. PSV ging er ondanks alles toch vandoor met de titel en wij moesten ons troosten met een tweede plaats. Hoe het kon gebeuren? Het is een vraag die niet te beantwoorden is. Nooit meer, dat is in ieder geval iets dat wel duidelijk is voor alle Ajacieden.
Afgelopen zondag speelde Ajax een van de beste wedstrijden uit de afgelopen jaren of in ieder geval, de beste helft. Een matig Heerenveen, dat na een 2-3 uitoverwinning in Utrecht er toch weer helemaal bovenop leek, werd zoek gespeeld door een fantastisch Ajax. De ene goal nog mooier dan de ander, prachtig om te zien. Je kon er niet om heen, dit was prachtig voetbal.
Na een kwartier rust komen beide ploegen het veld weer op. 5-1 staat het dan, hoeveel doelpunten kunnen er nog bij komen? Het antwoord is toch enigszins teleurstellend te noemen, als blijkt dat de ruststand ook na 90 minuten nog op het scorebord staat. De afwerking is iets te mooi, iets te nonchalant en vooral iets te recht op de uitstekend keepende Brian Vandenbussche af. Er kan mee geleefd worden in Amsterdam, want met 5-1 winnen van Heerenveen, dat gebeurt nou niet elk jaar. Ook ik kan tevreden gaan slapen.
Maar dan krijg ik die nacht een nachtmerrie, de droom die terug doet denken aan de belachelijk hete lentedag ergens in april 2007. Een doelpunt, een doelpunt, dat spookt er door me hoofd. Dat moeten de spelers toch ook wel eens dromen denk ik dan of zouden ze er nooit meer aandenken. Zouden Gabri, Maarten Stekelenburg en Urby Emanuelson die dag dan verbannen hebben uit hun gedachten?
Zo veel doelpunten heeft Ajax al gemaakt dit seizoen, maar ook zoveel kansen verprutst. Tegen Sparta gingen van de 48 schoten er geen een tegen de touwen. En eigenlijk had in elke thuiswedstrijd van Ajax dit seizoen de score veel hoger kunnen en vaak ook moeten uitvallen. 'Leren ze het dan nooit?' Zeg je soms tegen jezelf, als er bij 3-0 alweer vrolijk vijf ballen over geschoten worden. Scoren tot je er bij neervalt moet je!
Als Luis Suárez in de 85e minuut voor de zoveelste keer in het seizoen de bal rechtdoor puntert op de keeper, had Stekelenburg rechtstreeks richting de zestien van Heerenveen moeten rennen om zijn aanvoerder op zijn kop te geven. Het kan hem niet een vreemd gebied zijn, hij is er tenslotte als een keer eerder geweest, daar in de vijandelijke zestien. De datum, 29 april 2007.
