Amrabat; gehyped, gewogen en te licht bevonden
Vooraanvang van het huidige seizoen was ik, in mijn redelijk verstrooide hoofd, bezig met de perfecte opstelling voor PSV. Ik wist dat Fred Rutten 4-3-3 zou gaan spelen, want dat is inmiddels wel zo'n beetje zijn handelsmerk. Zo liet hij het provinciale FC Twente bij tijd en wijle schitterend spelen in die oer-Hollandse speelstijl. De posities kon ik redelijk snel invullen, behalve die van rechtsbuiten. Zoals jullie nu weten zette de PSV-trainer enfant terrible Danko Lazovic er neer; een geniale zet. De flamboyante Serviër loopt eindelijk in het gareel, vecht voor de ploeg en blijkt warempel over een puntgave voorzet te beschikken. Samen met vriend, ploeggenoot en medebuitenspeler Balasz Dszudszak vormt hij de zelfverklaarde 'Balkan Boys' op de flanken van dé Nederlandse topclub van het afgelopen decennium. Het alternatief op de rechterflank is van een dusdanig dramatisch niveau dat 'ons Fred' er zijn vingers niet aan zal branden. De in het verleden door het voltallige Nederlandse voetbaljournaille omhoog geschreven Amrabat heeft zich nog geen enkele keer kunnen onderscheiden.
Amrabat, van 31 maart 1987, kende de afgelopen jaren een jongensboekachtig verloop van zijn carrière. Hij parasiteerde op de Nederlandse voetbalcultuur; in ons land zijn wij namelijk helemaal idolaat van 'de echte buitenspeler'. De echte buitenspelers, met het krijt aan de schoenen en dan de achterlijn halen, ja daar ging je voor naar het stadion. Illustere buitenspelers als Coen Moulijn, Piet Keizer en Marc Overmars genieten, zelfs in het ziekelijk nuchtere Nederland, nog steeds een legendarische status. Velen koesterde de hoop dat Amrabat zich in een dergelijk rijtje zou gaan scharen, terwijl hij natuurlijk geen echte flankspeler is. Na zijn aardige jaren bij FC Omniworld en VVV-Venlo was het PSV dat toehapte en de voetballer voor luttele miljoenen inlijfde. Een peperdure (2,3 miljoen euro) en ultra domme aankoop van Jan Reker en consorten. Ze waren in mijn ogen bang dat ze wederom een talent uit de eigen eredivisie zouden mislopen en hoopte op een ontwikkeling in de trant van Luis Suárez. Een overhaaste beslissing want hij blijkt niets toe te voegen aan PSV. Ik vind het typerend dat PSV deze speler al van VVV overneemt. Ze hadden hem zich moeten laten bewijzen bij een Hollandse subtopper (bijvoorbeeld SC Heerenveen), maar uit angst besloten ze hem te kopen.
Nog even voor de duidelijkheid Amrabat is geen voetballer zoals Suárez. Suárez speelt ook intuïtief, maar is sneller op de eerste meters, heeft een veel beter ruimtelijk inzicht, is technischer en heeft veel meer scorend vermogen. Daarnaast is Suárez een echte winnaar met een enorme profileringsdrang en is Amrabat, althans bij PSV, een wat apathische twijfelaar. Waarschijnlijk is het een twijfelaar omdat hij weet dat hij boven zijn niveau speelt. Nee, hij is veel beter te vergelijken met voormalig PSV-er Edwin van Ankeren. Dat was ook iemand die op het moment van de hij de bal kreeg nog geen flauw idee had van wat hij ermee ging doen. Meestal zette hij het dan op een hollen. Een beetje hollen met de bal en dan schieten of een voorspelbare actie. Amrabat is de natuurlijke opvolger van Edwin van Ankeren. Daar is niets mis mee, want Edwin was een aimabel mens, een echte goedzak.
Bij VVV heeft Amrabat een jaar lang hoge ogen kunnen gooien met het spelen van degradatievoetbal. In negen van de tien wedstrijden werd VVV teruggedrongen en kon het eruit komen op de counter. Dat spelletje lag het blinde paard als geen ander. Met zijn ontegenzeggelijke snelheid was hij voor de degradant een gevaarlijke schakel. Naast die snelheid beschikte hij destijds over de nodige bravoure en durf, waardoor hij af en toe een geslaagde actie maakte. De goals van zijn voet waren zelden van technisch hoogstaand niveau. Destijds werd hem al verweten dat hij geen oog voor zijn medespelers had. Dat had in mijn ogen niets te maken met egoïsme of het willen afdwingen van een transfer, maar louter met zijn omvangrijke oogkleppen. Het spelen van voetbal bij VVV of PSV is een wereld van verschil. Bij een club als PSV maak je in de vaderlandse Eredivisie negen van de tien keer zelf het spel. In een dergelijke wedstrijd heb je helemaal niets aan Amrabat. Hij is namelijk niet goed in de combinatie en creëert vanuit stilstand nauwelijks kansen. Concreet houdt het in dat PSV in 90% van de wedstrijden geen beroep hoeft te doen op de aspirante international van Marokko. Wanneer PSV op de counter speelt, doorgaans in topwedstrijden, komt hij ook te kort. Daarbij ligt het gebrek aan pure kwaliteit ten grondslag.
Toch zie ik het positief in. Ik vind zelfs dat PSV Amrabat, tegen een verlaagd salaris, een contractverlenging moet gunnen. Dat klinkt misschien vreemd, maar ik zal het uitleggen; ik zie PSV in de toekomst nog meer handelen als een voetbaluitzendbureau. Ze kunnen Nordin dan jaarlijks uitlenen aan het zojuist gepromoveerde team. Hij is een echte specialist voor een nieuwbakken Eredivisionist. Zo zie ik hem volgend seizoen heerlijk op de counter spelen in Leeuwarden. Dit zie ik als de ultieme oplossing. Het detacheren van voetbalspecialisten, ik hoop dat Reker dit leest.
Het detacheren van Amrabat is voor latere zorg. Nu moet hij zich voornamelijk bezig houden met het 'proces' en de 'kleedkamer' bij PSV. In die twee 'Rutten-termen' moet Nordin zijn rol pakken. Voor het proces lijkt het mij bevorderlijk dat hij zich tijdens de trainingen telkens weer de bal laat afnemen door Erik Pieters. Dat is weer goed voor het zelfvertrouwen van onze jonge linksback. Wat betreft de kleedkamer moet Nordin zich vooral vriendelijk en begripvol opstellen ten opzichte van zijn ploeggenoten. Zeker niet gaan zitten mokken. Het beste lijkt me dat hij af en toe een grap tapt en zich verder bekwaamt in het klaverjassen.
