De nieuwe Cocu speelt nu nog in Amsterdam
In wezen is geen enkele door Sneeuwvlokje 'gewonnen' prijs (acht in totaal) aan zijn coachingskwaliteiten toe te schrijven. Het kampioenschap van 2004 dankte men in Amsterdam aan de jeugdopleiding (Rafael van der Vaart en Wesley Sneijder) en vooral het gedurfde en doortastende technisch beleid van Leo Beenhakker (Maxwell, Zlatan Ibrahimovic en Christian Chivu). Al met al was PSV onttroond en alleenheerser Guus Hiddink wist wat hem te doen stond; investeren en risico's nemen.
Hiddink laat nergens gras over groeien en kort na het verloren seizoen had hij alweer het snode plan om het op een zijspoor geraakte Rotterdamse supertalent los te weken bij Feyenoord. Robin van Persie moest de als saai versleten Eindhovense voetbalmachine nieuw elan gaan geven in de komende seizoenen. De eerste geluiden waren positief; de kaart 'Brabantse warmte' werd gespeeld en deze leek goed te vallen bij het Kralinger raspaardje. Er werd zelfs een heus PSV-tricot met Robin's familienaam en favoriete nummer (10) gedrukt, voor net dat beetje extra emotionele overredingskracht. Uiteindelijk mocht het, zoals jullie weten, niet baten. De reden is bekend; er kwam een telefoontje uit Noord-Londen. De aanblik van een uitverkocht Highbury deed het Philips-stadion figuurlijk instorten. Ik kan het fout hebben, over een glazen bol beschik ik allerminst, maar er doemt een zelfde scenario - het eventueel contracteren van een groot talent bij een andere Nederlandse topclub - op aan het einde van dit nu al boeiende Eredivisieseizoen:
Siem de Jong is een echte Ajacied. Een middenvelder die alle facetten van het moderne voetbal beheerst. Hij is atletisch, technisch begaafd en beschikt bovenal over een bovenmatige voetbalintelligentie. Het enige wat hij nog mist is net dat beetje lef, wat body en een hoop zelfvertrouwen. Martin Jol is zijn trainer. Hij heeft een charisma om bang van te worden en een aura waar je, althans wanneer ik over mezelf praat, met een boog omheen wilt lopen. Bovenal houdt Jol van echte kerels. Onder die laatste categorie schaart hij De Jong niet. Ook het feit dat 'the Godfather', met zijn overigens terechte lak aan de huisstijl van Ajax, niet met een 'nummer 10' speelt spreekt geenszins in het voordeel van 'het huwelijk De Jong/Ajax'.
Ik zie dat huwelijk stranden. Rik van den Boog is, schijnbaar na veel denkwerk, tot de 'officiële' conclusie gekomen dat de jeugd van de zelfverklaarde nummer één club van Nederland de toekomst heeft. Daarentegen kan de technisch verantwoordelijke Jol het niet laten om toch wat 'specialisten' uit zijn omvangrijke netwerk binnen te loodsen. Die spelers met specifieke kwaliteiten, zoals Timothée Atouba en Marko Pantelic, worden gehaald omdat de Ajax-manager vooralsnog niet 'het totale vertrouwen' heeft in de toestroom uit de jeugd. Volkomen onterecht naar mijn bescheiden mening, maar een kans die Fred Rutten niet onbenut mag laten. Het getuigt misschien van hoogmoed, maar hierbij geef ik ongevraagd mijn advies aan 'ons Fred'. Fred, houd De Jong nauwlettend in de gaten en probeer hem waar mogelijk te contracteren.
Om mijn relaas extra cachet mee te geven wil ik met klem benadrukken dat veel grote, doch niet buitenaards getalenteerde spelers in het moderne voetbal grotendeels gevormd zijn door één of meerdere 'opbouwtrainers'. Zij fungeerde als talisman in de route die afgelegd moet worden door een dergelijke wereldtoppers in spé. Ik wijs jullie, als voorbeeld, op de ontwikkeling van Frank Lampard onder José Mourinho. The Special One kneedde een redelijk modale, Engelse voetballer uit de West Ham Academy tot een middenvelder van absolute wereldklasse. Een zelfde relatie zie ik, mocht het zover komen, ontstaan tussen Siem de Jong en Rutten. Laatstgenoemde is de opbouwtrainer bij uitstek, iemand die zelfs Danko Lazovic kan omtoveren tot een brave rechtsbuiten, en kan, wanneer hij mijn transferadvies serieus neemt, een nieuwe Philip Cocu doen laten herrijzen in het Philips Stadion.
