Vitesse en de val van voetbalclubs
Je hoort het steeds vaker. Clubs die in financiële nood zitten. Aanvragen van surseances van betalingen en verkopen van eigendommen lijken een trend te worden. Wanneer houdt het op? Wanneer snappen de clubs eens dat je helemaal geen geweldige sportieve prestaties meer neer kunt zetten als je niet eens meer bestaat? Waarom zitten er voorzitters en bestuursleden bij een club die nog nooit van het woord 'continuïteit' hebben gehoord? Ik vraag het mij af. Ik heb helaas bij Vitesse jaren van wanbeleid gezien en sinds dit seizoen zie ik daar pas verbetering in. Ik heb acties van supporters meegemaakt die werden gevoerd om het bestuur in te laten zien dat het zo niet gaat. Het Gelredome dat duur en misschien wel te duur is gebleken met de huidige prestaties, spelers die te hoge salarissen kregen, spelers die werden gehaald maar die we eigenlijk niet konden betalen etc. Je zou kunnen zeggen dat wij boven onze stand hebben geleefd. Dat klinkt hard maar het is met realiteit en met volledig bij bewustzijn geschreven.
Wanbeleid. Een woord dat ik de laatste dagen vaak ben tegen gekomen. Ik noem bijvoorbeeld een Feyenoord dat een schuld van 36,8 miljoen heeft volgens de jaarcijfers. Dit heeft als gevolg dat er zelfs geen veldverwarming aangelegd kon worden en de selectie noodgedwongen binnen moest trainen voor de bekerwedstrijd tegen AZ. Ik noem een Willem II dat in zware nood verkeerd en waar de laatste dagen veel berichten over zijn verschenen. Ik noem een Roda JC dat nog altijd problemen heeft en vorig jaar nog zou gaan fuseren met Fortuna Sittard en nu haar stadion in delen aan het verkopen is om zo begrotingstekorten etc. op te vullen. Ik noem een Ajax dat moet bezuinigen om financiële nood in de toekomst te voorkomen. Kortom: er zijn tegenwoordig voorbeelden te over van clubs die het moeilijk hebben of wellicht gaan krijgen.
Die periode heeft mijn club al meerdere malen meegemaakt. Wij bij Vitesse zitten nog met de gevolgen van onze succesperiode van 1989 t/m 2002 waarin wij een vaste subtopper waren. Jaren van sportief succes en met een man als Karel Aalbers aan het roer brachten ons mooie tijden, maar na een aantal jaren van mindere prestaties en met veel minder inkomsten dan tien jaar geleden werd begroot zitten we nu met de gevolgen. Niet alleen wij hebben het op financieel gebied slecht gedaan, maar meerdere clubs doen het op financieel gebied ronduit slecht!
Ik verbaas mij dan ook over het feit dat bestuurders van een club doodleuk aan het einde van het jaar vertellen dat het niet zo best is gegaan het laatste jaar op financieel gebied. Bestuurders die doen alsof de schuld van de ene op de andere dag ineens is toegenomen met vijf miljoen. Gisteren hadden we nog tien miljoen schuld en vandaag is dat ineens vijftien miljoen. Hoe kan dat toch? Het gaat tegenwoordig allemaal zo makkelijk. Achterhalen waarom er ineens vijf miljoen aan schuld is bijgekomen gaat ze soms schijnbaar te ver. Ik hoor ze gewoon denken: “er is toch een economische crisis gaande? Waarom geven we daar de schuld niet aan? Dan blijven wij tenminste buiten schot”. Zelf vergeten ze echter dat ze hun zaken niet in orde hadden. Nou ja, vergeten, ik noem het niet toe willen geven.
Nu zitten sommige clubs met een salarisplafond die eigenlijk veel te hoog ligt en wat nu drastisch naar beneden moet. Het is makkelijker te voorkomen dan te genezen zeg ik dan maar. Achteraf de fouten inzien is makkelijker dan ze van tevoren verwachten. Dat besef ik mij terdege. Het kan echter toch niet zo zijn dat duidelijke fouten wel worden ingezien door de supporters, die bij lange na niet de middelen hebben om ze vroegtijdig in te zien en op te lossen, maar dat deze fouten niet worden ingezien en worden opgelost door de mensen die daar verantwoordelijk voor zijn en waarvan wordt geacht dat zij de kennis en vaardigheden hebben om een club op de rails te houden. Mannen die flink betaald krijgen om alles in orde te houden. Mannen die veel verantwoordelijkheid hebben, daar ook flink voor betaald krijgen, maar die verantwoordelijkheid niet op zich nemen. Een gang van zaken waar ik mij steeds meer over verbaas. Waar overal op de wereld bedrijven alle moeite doen om het hoofd boven water te houden, blijven voetbalclubs maar geld uitgeven en beweren dat het de schuld is van de economische crisis i.p.v. naar structurele oplossingen te zoeken.
Je kunt niet meer uitgeven dan je hebt of dat je kunt betalen. Een sleutelzin die men in mijn ogen op de kantoren van de hoge heren in de vloerbedekking moet borduren. Een investering in vloerbedekking etc. kost misschien eens 20.000 euro, maar als daarmee de heren aan de top de zaken eens gaan inzien is dit heel snel terug verdient! Oh ja, het scheelt de supporters die wel hart voor de club hebben ook nog eens vele uren van spanning en irritatie! Ik zeg win - win situatie, dus laat de vloerbedekking maar komen!
