Johan Derksen neem je met een korreltje zout
Naast de voorliefde voor 'het zwakkere geslacht' zijn er geen parallellen tussen de dribbelaar uit Pau Grande en de bluesliefhebber uit Heteren. Waar Garrincha werd geliefd, wordt Derksen met name gehaat. Hij wordt door een breed scala aan mensen verguisd, zijnde; snel gepikeerde beroepsvoetballers/oefenmeesters zonder zelfkritiek, clubfanatici die niet kunnen relativeren, voetbalvolgers die hem arrogant vinden of jaloers op hem zijn, 'feministen' die hem vrouwonvriendelijk vinden en kruisvaarders tegen rokend Nederland, zoals minister Ab Klink. Ze verguizen hem vanwege zijn uitgesproken en ruchsichloze meningen, zijn gedrag, zijn weekblad, zijn onderzoeksredacteurs en in een enkel geval zelfs zijn klederdracht ('slechts geklede man van Nederland' in het jaar 2005).
In het land van 'doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg', is het hebben van een uitgesproken mening, om in de woorden van de hoofdrolspeler van dit verhaal te blijven, 'not done'. Derksen heeft een opinie over alles en iedereen. Tijdens Voetbal International geniet ik met name wanneer het juist niet over voetbal gaat. Ik herinner me een uitzending waarin Andries Knevel aanschoof. Wilfred Geneé deed verwoede pogingen om het 'voetbalgerelateerd' te houden, maar ook hij wist dat 'JD' het niet kon laten om zijn verbale tanden in de EO-coryfee te zetten. Toen Knevel, geheel voorspelbaar, Derksen naar 'zijn geloof' vroeg, antwoordde hij op een voor mij heldhaftige manier: "Ik zie de bijbel als een sprookjesboek". Treffender had ik het niet kunnen verwoorden. Mijn held had gesproken en de babbelzieke Knevel was warempel even stil, een prestatie van formaat.
Het mooie aan dergelijke uitspraken vind ik dat ze recht uit zijn hart komen. Hij is geen diplomaat die eerst een kosten-batenanalyse maakt alvorens zijn mond open te trekken. Hij zegt gewoon wat hij vindt en daarvoor heb je lef nodig. Allemansvrienden, ik noem een Jack van Gelder, zijn er al genoeg in dit land en daar schieten we niets mee op. Als we met zijn allen jaknikken en nooit eens zeggen wat we echt denken, stevenen we af op een vreemde samenleving vol eenheidsworsten. Het enige waar Derksen wel diplomatiek over kan doen is zijn eigen weekblad, want de 'losse verkoop' is heilig. Hij is dan ook niet voor niets een notoire workaholic.
Waar ik zijn meningen over het leven in al haar facetten vrijwel altijd deel, ben ik het steeds vaker oneens met hem wat betreft zijn vakgebied; de voetballerij. Johan is geboren in de jaren '40 en begint de pensioengerechtigde leeftijd te benaderen. Dat komt niet alleen tot uiting in zijn grijzende manen, maar ook in sommige voetbalopvattingen. Zo schildert hij, mijns inziens onterecht, sportpsychologen al jaren af als 'charlatans'. Ik herinner me zijn minachting voor de sportpsychologe in dienst van VVV Venlo. Hij noemde haar steevast 'juffrouw' en vergeleek haar met Ted Troost, voormalig haptonoom van onder meer Marco van Basten. De woorden 'Ted Troost' waren een welbewuste voorzet voor zijn clowneske metgezel bij Voetbal International, René van der Gijp. Laatstgenoemde rakelde direct de anekdote op over hoe hij ooit bovenop Gerald Vanenburg moest gaan zitten, in naam van de psychologie. Het publiek moest er al dijenkletsend om schaterlachen; stemmingmakerij van het eerste uur.
Als je het mij vraagt moeten we het programma Voetbal International niet al te serieus nemen. Ze zijn er, in de keiharde strijd om kijkcijfers, vooral om te entertainen en ook Derksen moet, naast informeren, iedere uitzending weer proberen te boeien. Dat doet hij door op humoristische wijze zijn zwart-wit meningen te spuien over de acteurs in de voetballerij. 'Slachtoffers' als Ryan Babel ("Hij is een blind paard") en Ruud Gullit ("Hij is grotendeels verantwoordelijk voor het verval van Feyenoord") moeten zich naar mijn mening dus niet zo op de kast laten jagen. Hierbij dan ook een voornemen voor het reeds ingeluide jaar: wanneer Derksen op maandag 19 januari weer eens zijn brilletje opzet, om het befaamde VI-nieuws voor te lezen, moeten de voetbalmiljonairs hun angstzweet gewoon achterwege laten; Johan Derksen neem je namelijk met een korreltje zout.
