Mickey Mouse: leuk, onvoorspelbaar en voorspelbaar
De term werd ergens halverwege de jaren 2000 geïntroduceerd, na prachtige seizoenen met een goed AZ en PSV in Europa waren we verwend geworden en konden we het niet hebben dan we even wat minder voor de dag kwamen. We waren weer klein geworden, we waren weer de grijze muis van Europa, oftewel Mickey Mouse. Het wordt een beetje denigrerend gebruikt en daar doe we onszelf als Nederland toch te kort mee. Wie kijkt naar de inwonersaantallen van Europa ziet dat we met exact 16.447.682 inwoners op een tiende plek staan. Exact dezelfde plek als die we eind 2009 bezetten op de UEFA-coëfficiëntenlijst. Het enige andere land in de top20 dat dit ook presteert is Oostenrijk op een negentiende plaats. Er kan dus wel een voorzichtige conclusie getrokken worden dat we leven naar onze stand.
Als men kijkt naar de landen die boven ons staan, zijn dat voornamelijk landen waarin of de voetbalhistorie gelijk of groter is dan de onze of landen waarin rijke mensen de clubs opkopen. Het zijn de zogenaamde Govert Goudglans Leagues. Waar Mickey Mouse op elke cent moet letten en aan een ton schuld failliet kan gaan, kan Goudglans investeren wat hij wil en zich miljoenenschulden permitteren. Wie de naam Mickey Mouse League op deze manier gebruikt, gebruikt hem juist.
Er is nog een manier waarop je de Eredivisie kan vergelijken met Mickey Mouse, namelijk de ontwikkeling van een seizoen. Sinds 1965 zijn er slechts vier verschillende kampioenen te bewonderen geweest in de Eredivisie. Vier! Voorspelbaarheid ten top zou je zeggen. Clubs als Roda, Twente, Heerenveen en noem maar op, deden door de jaren heen best wel eens leuk mee maar pakten nooit het eremetaal. Alleen zo'n eens in de dertig jaar mag een zeker ploegje uit Alkmaar, geleid door een Govert Goudglans, de kampioensschaal omhoog houden. Verder is het al 45 seizoenen lang: Ajax, PSV en Feyenoord. Hoe de andere teams hun best ook deden, de titel was altijd voor de traditionele top3. Een kijkje over de grenzen leert dat Spanje in diezelfde tijd acht kampioenen kende, Engeland en Frankrijk tien, Italie elf en Duitsland zelfs dertien.
Toch is het een competitie die nooit te voorspellen is, je weet namelijk nooit hoe de competitie bij zijn voorspelbare afloop komt. Wie had in 2007 kunnen voorspellen dat PSV binnen een paar maanden een voorsprong van 12 punten weggaf aan zowel Ajax als AZ, om vervolgens op de laatste speeldag over beide teams heen te wippen. AZ verloor bij Excelsior en Ajax werd afgetroefd op een doelpunt. Wie had dat kunnen voorspellen? Niemand toch. Maar de winnaar PSV was voorspelbaar. Dit jaar staat FC Twente halverwege het seizoen eerste, een zeer knappe prestatie. Toch heeft iedereen het gevoel dat PSV er nog wel overheen gaat. Maar waar Twente het dan ineens zou moeten laten liggen? Niemand weet het.
Verder is de Nederlandse competitie vooral een leuke competitie. Wie er ook wint, er gebeurt altijd wat. De Nederlandse is doorgaans een van doelpuntrijkste competities in West Europa, waarin veel aanvallend en attractief voetbal wordt gespeeld. Het is niet allemaal even hoogstaand, maar wel leuk om te kijken, niet in de laatste plaats door klungelige fouten van spelers.
En zo is het precies met Mickey's rubriek achterin de Donald Duck: Mickey lost 't op! Het is altijd leuk om te lezen, je weet nooit hoe hij het precies oplost, maar je weet wel dat hij het uiteindelijk oplost.
Vanaf nu noem ik de vaderlandse competitie ook de Mickey Mouse League, maar niet volgens de kleinerende variant. De Mickey Mouse League: leuk, onvoorspelbaar en voorspelbaar, de Nederlandse Eredivisie.
