Bert Maalderink is objectief onuitstaanbaar
Vooropgesteld ik ben bevooroordeeld, want alleen al het stemgeluid van Maalderink doet mijn huid jeuken. Een columnist hoort trouwens bevooroordeeld te zijn, anders ga je objectieve stukken schrijven en een gebrek aan objectieve stukken is er op deze voetbalnieuwssite natuurlijk allerminst.
Over objectiviteit gesproken; dat zegt de hoofdrolspeler van dit stuk ook altijd te zijn. "Ik bedrijf objectieve journalistiek", aldus de reporter in de zomer van 2008. Toegegeven; hij is de grootmeester in het 'objectief het bloed onder je nagels vandaan halen'.
Maalderink zag het, tijdens het vorige eindtoernooi, niet aankomen toen niet de bondscoach, maar hij, de objectieve journalist, als boeman de roe kreeg van het immer cynische Nederlandse volk. Hij had, als vaste schaatsreporter, op wat meer vaderlandse krediet gehoopt. Maalderink moet zich voortdurend die ene vraag hebben gesteld: "Nederland haat mij. Maar ik ben toch objectief?"
Nou Bert, Nederland werd al snel subjectief en bijzonder moe van jouw eeuwige gezuig en suggestieve vraagstelling. Wat te denken van zijn interviews met Klaas-Jan Huntelaar? De voetbalprof stond daar, met frisse tegenzin (zoals het hoort), Maalderink en zijn NOS-microfoon te woord. Vraag één (welke hij diverse malen heeft herhaalt gedurende het toernooi): "Klaas-Jan, ben je nu tweede of 'zelfs' derde spits van Oranje?" Huntelaar, als echte Achterhoeker, vertrok geen gezichtsspier bij deze irritante vraag en gaf diplomatiek antwoord. Waar mediatraining al niet goed voor is.
Waarom was het een irritante vraag? Huntelaar was achter Robin van Persie gewoon de tweede centrumspits van Nederland en niet de derde. Dirk Kuyt kan ook in de spits, maar is een ander type dan Huntelaar en als een wedstrijd erom vraagt (bijvoorbeeld door wissels of voetbaltechnisch) kan Kuyt in de spits, maar dat 'vergat' Maalderink gemakshalve; paste niet in zijn vraagstelling. Hij wilde op een volstrekt objectieve wijze onrust stoken in een team dat met 3-0 van Italië en met 4-1 van Frankrijk had gewonnen en na twintig jaar echt op koers leek voor een tweede Europese titel.
Hij moet die pouleresultaten van het Nederlands elftal trouwens hebben vervloekt in zijn Zwitserse hotelkamer. Hoe kon hij nou boeiende journalistiek bedrijven als er geen slecht nieuws was? Dan creëerde hij maar slecht nieuws: Huntelaar derde spits? Wat zielig voor Drempt en omstreken. Slecht voor de Achterhoekse economie bovendien. Dat moet zijn drijfveer zijn geweest.
Niet alleen Youp van 't Hek en ik vonden Maalderink een 'onbedaarlijke eikel' (Youp's woorden), maar zelfs ook de immer stoïcijnse Marco van Basten en zijn persadjudant Kees Jansma (die Maalderink zelf ooit naar de NOS haalde in 1993) hadden het met de reporter gehad. Toen de microfoons uitstonden noemde de twee hem cynisch 'onze vriend'.
Daarnaast werd er tijdens Jack's Studio Sportzomer diverse malen de retorische vloer aangeveegd met Maalderink. Hij kreeg ervan langs van huidige kroonprins van het trainersgilde Mario Been en van de verder compleet onbelangrijke Cees Geel. Jack greep (jullie kennen hem inmiddels) hier nimmer in en nadat zelfs collega Tom Egberts kritiek had geleverd was de maat vol, voor Maalderink's gevoel staken zijn collega's een 'subjectieve dolk' in zijn 'objectieve rug'.
Op 27 juni 2008, een gedenkwaardig dag, kwam er 'witte rook' uit de schoorsteen van Maalderink. Hij had zijn besluit genomen en zich omgetoverd tot een journalistieke martelaar. Hij wilde Nederland en eigenlijk de hele wereld laten zien hoe 'een objectieve journalist' omgaat met, in zijn ogen, volkomen onterechte kritiek; hij nam ontslag.
Heel Nederland slaakte een zucht van verlichting, we waren eindelijk bevrijd van de parasiet in verder een mooi 'hosanna-feestje' omtrent het Nederlands elftal. Kritisch tegen Oranje? Wie denkt Maalderink wel niet dat hij is? Er zijn er maar een handje vol die zich daaraan mogen wagen. En als je dan kritisch bent, dan toch zeker wel met wat humor en niet zo bijdehand alsjeblieft.
Uiteindelijk liep het helaas met een sisser af. NOS-baas Maarten Nooter ging met Maalderink in gesprek en wist hem te overtuigen om toch maar geen ontslag te nemen. Nooter verried zijn vaderland uit goodwill en haalde de talentloze Maalderink terug. Normaal gesproken ben ik faliekant tegen opiniepeilingen, maar in dit geval had de NOS een poll moeten uitschrijven. Ik ben ervan overtuigd dat 'wij' Maalderink aan de digitale schandpaal hadden genageld.
Maar goed, het is niet anders, ook aanstaande zomer zal Maalderink weer acte de presence geven in Johannesburg. We krijgen binnen enkele weken een voorproefje voor wat er komen gaat. Maalderink is namelijk inmiddels, met zijn crew, afgereisd naar Vancouver, alwaar hij het Olympische schaatsen gaat verslaan. Daar gaat hij enkele weken oefenen met mindere sportgoden als Sven Kramer en Irene Wust. Hij zal er zijn stemgeluid fine-tunen, om weer optimaal irritant op het toneel te verschijnen in Zuid-Afrika.
Dus mede Oranje-liefhebbers, komende zomer wordt het helaas niet alleen genieten van het voetbal. Het wordt ook afzien, we moeten door het stof, want de reportages van Maalderink zijn verplichte kost. We moeten namelijk op de hoogte blijven van het wel en wee van onze jongens. Nee, we kunnen niet om hem heen.
De vraag is natuurlijk; hoe gaan we ons wapenen tegen dat snerpende stemgeluid en zijn suggestieve vragen? Het stemgeluid kunnen we neutraliseren met de mute-knop en teletekstpagina 888. Voor wat betreft de vragen? Ik zie geen directe remedie. Daarvoor lijken we overgeleverd aan de grillen van onze Oranjehelden, zij moeten winnen en vooral smetteloos gedrag vertonen, alleen dat kan 'het gevaar Maalderink' enigszins indammen.
