De leukste competitie ter wereld
Waar ik echter niet omheen kan is dat het algemene niveau van de verdediging in Spanje lager ligt. Wie wel eens Spaans voetbal kijkt zal zich ongetwijfeld wel eens verbaasd hebben over de klungeligheden die er plaatsvonden op het veld. Waar in Engeland meer iets staat wat op een soort muur lijkt, heb je in Spanje het gevoel dat je naar een verzameling individuen kijkt die zich tot elkaar verhouden als los zand. Wie de vierde goal van Real Madrid afgelopen weekend heeft gezien weet waar ik op doel: twee man concentreren zich vrolijk op de bal waardoor Gonzalo Higuain geheel vrijstaand een voorzet tot doelpunt kan promoveren.
Wat zijn nou de oorzaken voor dit verschil? De eerste lijkt mij vrij duidelijk: een simpel verschil in taktiek en spelopvatting. Spaans voetbal is over het algemeen aanvallend en opportunistisch, veel meer dan de meeste andere clubs in de grote competities. Teams spelen doorgaans aanvallend, met een hoge verdedigende lijn en veel technisch begaafde spelers. Dit levert meestal wel veel goals en vermaak op, maar het zorgt er ook voor dat de verdediging kwetsbaarder is. De taktieken die gebruikt worden zijn simpelweg veel minder behoudend en minder 'tactisch', waardoor er achterin minder sprake is van automatismen, onderlinge afspraken en simpele dingentjes als doordekken. Je hoeft dan ook niet verbaasd te zijn als er ineens iemand helemaal vrij staat doordat een verdediger het even helemaal kwijt is.
De een vindt dit een mooi iets en geniet dan ook van de Spaanse competitie. Natuurlijk, het is frustrerend als je team soms op hele domme manieren tegengoals krijgt, maar omgekeerd heeft het ook zijn charme. Het zorgt ervoor dat veel wedstrijden aantrekkelijk zijn om te kijken, in plaats van dat ik na twintig minuten de televisie uitzet om iets zinnigs te gaan doen. De Premier League heeft zich de laatste jaren geprofileerd als een kleurrijke competitie waarin verschillende nationaliteiten hun stempel drukken. De basis blijft echter onveranderd, de gemiddelde voetballer (en zeker van de Engelse nationaliteit ) is technisch onderlegd vergeleken met hun zuidelijke collega's. Het is geen toeval dat zo weinig Engelse spelers zijn geslaagd in het zonnige zuiden. Dit gegeven zorgt er ook voor dat het voor verdedigers makkelijker toeven is: snelle, technische spelers zijn nu eenmaal moeilijker te verdedigen dan de wat meer statische spits.
Dat brengt me bij het volgende punt: de spelers zelf. Zijn de verdedigers in Spanje qua individuele kwaliteit minder dan hun collega's in Engeland? Eigenlijk is dat dus appels met peren vergelijken. Zoals hiervoor al aangegeven is het verdedigen in Spanje gewoon stukken lastiger dan in andere landen. Je speelt verder van het doel af, tegen technisch meer begaafde spelers wat het verdedigen stukken bemoeilijkt. Een verdediger heeft dus meer specifieke individuele kwaliteiten nodig om indruk te maken in Spanje. In Engeland bewierookte verdedigers als John Terry en Nemanja Vidic zouden niet snel slagen in Spanje, daarvoor missen ze een kleine draaicirkel en de nodige snelheid.
Je ziet dit ook terug bij het voorbeeld John Heitinga. Atlético Madrid haalde hem als versterking voor de positie van centrale verdediger: helaas voldeed hij niet op deze plek waarna hij doorgeschoven werd naar de rechtsbackpositie. Nu bij Everton, tegen zeker niet mindere aanvallers als in Spanje, speelt hij weer als centrale verdediger. En als ik de verhalen mag geloven doet hij dit zeker niet onverdienstelijk. Hier zie je dus dat als je niet voldoet als verdediger in Spanje, dit niet per se betekent dat je een slechte verdediger bent. Er worden gewoon andere eisen gesteld, en dat zorgt ervoor dat diezelfde speler wel in Engeland kan slagen. Ondanks dat het algemene niveau daar toch ietsje hoger ligt.
Engelse clubs hebben een bepaalde mate van degelijkheid, tactische kracht gecombineerd met fysieke kracht. Hierdoor kon Chelsea een team als Barcelona aanvallend gezien toch aan banden leggen, iets wat er overigens wel voor zorgde dat ze vooral op de counter moesten spelen. De meeste Spaanse clubs doen dat niet, of ze proberen het maar missen dan de kwaliteit om Barcelona af te stoppen. Ze kunnen simpelweg niet op die manier spelen, het past niet in de filosofie en ze hebben daar ook de kwaliteiten niet voor. Je kunt dus stellen dat het Engelse voetbal van een iets hogere 'kwaliteit' is dan het Spaanse, ondanks dat Barcelona de laatste editie van de Champions League won. Maar dan praat je ook over het enige team uit Spanje dat goed kan verdedigen.
Maar, diezelfde filosofie zorgt er in mijn ogen wel voor dat het Spaanse voetbal het leukste is ter wereld. Je kunt je wellicht ergeren aan de tactische knulligheden die zeker voorkomen, je ziet af en toe met lede ogen aan hoe jouw team een tegendoelpunt in ontvangst neemt. Maar aan de andere kant zorgt dit voor meer open wedstrijden, waarin beide teams proberen te voetballen en dit ook redelijk kunnen. Dan moet je alleen niet naar een wedstrijd van Barcelona kijken, het enige Spaanse team dat de degelijkheid bezit om elke tegenstander in de tang te houden om vervolgens diezelfde tegenstander helemaal weg te spelen. Al heeft dat natuurlijk ook haar charmes.
