De kunst van het verliezen
Sinds het artikel dat er bij Ajax jeugdtrainers ontslagen worden houdt dit fenomeen mij bezig. Er kwamen allemaal reacties onder het desbetreffende bericht te staan. Eén reactie blijft mij maar achtervolgen. Iemand plaatste de reactie dat het normaal was dat sommige mensen ontslagen werden in verband met de tegenvallende resultaten van sommige jeugdelftallen van Ajax. Dan was ontslag ook gewoon onvermijdelijk voor de trainers die verantwoordelijk waren voor die elftallen. Een reactie op die opmerking was toen van Jordihnio;
"Sterker nog, ik denk dat het wel eens goed kan zijn ook. Meerdere malen is aangegeven dat bij Ajax-jeugd weinig mentaliteit en doorzettingsvermogen wordt gekweekt, omdat men door het technische surplus al zo ontzettend veel wint. Eljero Elia heeft hier bijvoorbeeld over gesproken: bij Ajax heeft hij zich technisch ontwikkeld, maar bij ADO heeft hij leren knokken."
Toen ben ik er over na gaan denken. Als je bij de jeugd van Ajax komt heb je vaak als jongeling ontzettend veel talent. Je speelt tegen leeftijdsgenoten en bent gewoon simpelweg gewend dat je beter bent. Winnen is een heel normaal iets voor je geworden. Hoe hoger je komt hoe betere medespelers je krijgt. Verliezen komt niet in je woordenboek voor. Komt ook nog eens bij dat je speelt bij een club waar men graag de cultuur wil hebben dat verliezen not done is en winnen is het minimale wat je kan doen. Alleen is verliezen wel zo slecht?
Uiteindelijk is verliezen een tegenslag. Met tegenslagen moet je leren omgaan. Wanneer je gewend bent om alles te winnen weet je ook niet wat er mentaal nodig is om verlies te overwinnen. Als je achter komt. Wanneer alles tegen lijkt te zitten. Dan komt het aan op knokken en positief blijven denken. Doorgaan tegen beter weten in. Dat leert men vaak door verlies. Je hebt meer aan een plant die stevige wortels heeft gekregen door veel wind en tegenslag dan aan een kasplant wat nog nooit een zuchtje wind in zijn leven heeft gezien.
Verliezen is karaktervorming. Want aan jou de keus hoe je met verlies om gaat. Iedereen heeft in zijn leven wel eens iets verloren. Is het niet een spelletje dan is het wel bijvoorbeeld een dierbare in het leven. Soms krijg je echter omstandigheden op je bordje gegooid in het leven. Aan de omstandigheden kan je niks doen. Hoe je er mee om gaat wel. Leren van verlies beter te worden. Leren knokken. Leren positief denken. Leren je tegenstander te respecteren. Leren altijd alles te geven. Want zo kan je het maximale uit je mogelijkheden leren halen. Verlies wordt pas echt verlies wanneer je er helemaal niks mee doet. Verlies wordt winst wanneer je er van gaat leren. Dan wordt die mentale weerbaarheid winst.
In alle eerlijkheid weet ik ook hoe moeilijk goed leren verliezen is. Ik heb er zelf heel veel last van dat ik iets de schuld wil geven van mijn verlies. Is het in een spelletje dan betitel ik de ander van geluk. Is het in individuele sporten dan ben ik boos op elke kleine fout die ik maak. Ik kan ook vaak niet zien wat ik wel goed deed. Als we het over verlies hebben zoals het verliezen van dierbaren had ik vaak de neiging om God of iets anders de schuld te geven. Want uiteindelijk is het toch fijn dat je niet naar jezelf hoeft te kijken. Toch heb ik door de jaren heen ook het belang van verliezen ingezien. Want uiteindelijk waren de grootste lessen in mijn leven de lessen die kwamen uit verlies. Je leert jezelf kennen. Je eigen zwaktes en krachten. Je leert omgaan met het verlies. Je leert uiteindelijk er mentaal sterker van te worden.
Geef ik nog steeds alles en iedereen de schuld als ik verlies? Ja. Ik heb alleen ook geleerd dat ik dat de eerste minuten nodig heb omdat het anders simpelweg te pijnlijk is om onder ogen te zien. Ik heb ook geleerd om daarna die emotie te laten zakken. Dan naar mijzelf te gaan kijken en af te vragen wat ik er van kan leren. Respect voor mijn tegenstander. Naar verbeterpunten kijken. Maar ook kijken naar wat goed ging. Ik probeer er groeimogelijkheden uit te halen.
Ik stem er voor om de jeugd van Ajax meer te laten verliezen. Om de kunst van het verliezen te leren. We komen dan misschien wedstrijden tegen waarin het weer, de scheidsrechter of andere omstandigheden tegen zitten. Alleen in plaats dat we dan spelers hebben die de kop laten hangen krijgen we dan misschien spelers die dan juist de kop omhoog doen, de mouwen opstropen, en de uitdaging aangaan. Dat dan de echte winnaars op gaan staan . Winnaars die niet in paniek raken, maar mensen die angst voor verliezen in de ogen durven te kijken. In plaats van weglopen harder gaan lopen. Spelers krijgen die al lang geleden hebben ingezien; verlies is soms winst.
