Het Arsenal van Wenger moet weg uit de Premier League
Arsène Wenger kwam in oktober 1996 vanuit Japan overvliegen naar Londen, hier moest hij Arsenal na een Europees fiasco tegen Borussia Mönchengladbach, overeind trekken. De Fransman begon het roer om te gooien en een voor een liepen de Britten de poorten van Highbury uit. Wenger trok nieuwe spelers overal vandaan voor een nieuwe impuls. Patrick Vieira was de eerste en in de loop der jaren zouden nog vele aankopen volgen, niet in de laatste plaats Fransen. Met die nieuwe aankopen werkte de trainer aan een nieuw team dat het tempo tot ongekende hoogte kon opschroeven en dusdanig als een geheel afgestemd was, dat het tempo ook tot in het vijandelijke doelgebied gehandhaafd kon worden. Het nieuwe spel waarmee de fans van The Gunners geconfronteerd werden, was totaal tegenstrijdig aan de Engelse spelopvatting. Korte passes tegen lange ballen, techniek tegen fysiek. Engeland, het land dat claimt voetbal te hebben uitgevonden, zag haar sport op zijn mooist. Hoewel er veel respect was en is voor de stijl van de mannen van Wenger hielden de andere negentien Premier League ploegen vast aan de fysieke speelstijl. Dat respect kwam dan ook meer vanuit de media, dan van andere supportersgroepen.
Er is een ding dat de speelstijl van Arsenal duidelijk gemeen heeft met de Engelse, namelijk het hoge tempo. Daarbij aangetekend dat het tempo van Arsenal nog een graadje hoger ligt dan dat van de rest, zeker dan dat van de ploegen in de subtop of daaronder. Dit is de kracht van Arsenal, dat hoge tempo waarmee elke ploeg kan worden zoek gespeeld, maar het is ook een nadeel. In de fysiek sterke competitie vliegen de harde tackles je om de oren. Voor de Londense club zijn dergelijke tackles al meerdere keren fataal gebleken. De afgelopen vijf jaar verlieten drie Gunners het veld vroegtijdig met zware beenbreuken: Diaby, Eduardo da Silva en Aaron Ramsey. Dat Arsenal meer slachtoffer is dan welke club dan ook, heeft dan ook deels te maken met hun speelstijl. Door alle snelheid die de ploeg heeft en het tempo waarmee de tegenstanders van minder niveau dolgedraaid worden, is een tackle die tegen een ander team goed getimed zou zijn, er nu een die richting het onderbeen van de speler vliegt. Daarnaast is het een feit dat de technische spelers van Arsenal doorgaans fysiek minder sterk zijn. Zelfs de technische spelers van andere clubs zoals Steven Pienaar hebben kuiten die twee keer breder zijn als die van Ramsey. Toen Eduardo net in het ziekenhuis lag, kreeg Pienaar een misschien wel zwaardere aanslag te verwerken op zijn been, toch kon de Zuid-Afrikaan snel het spel hervatten.
Niet alleen bij tackles komt Arsenal fysiek te kort. Ook in de lengte delft de ploeg van Wenger nog wel eens het onderspit. Met tweemaal 1 meter 82 in de persoon van Thomas Vermaelen en William Gallas is het centrale duo achterin opmerkelijk klein vergeleken met dat van de andere clubs. In veel competities zou dit een superieur koppel zijn, maar in Premier League loop je eigenlijk voor schut met twee van die ukkies achterin. Dat Gallas en Vermaelen beide weinig onbesproken zijn, zegt wat over hun kwaliteiten. Ook op het middenveld staat geen echte sloper meer bij Arsenal. Cesc Fàbregas, Samir Nasri, Andrei Arshavin, Theo Walcott en Alex Song komen ook niet boven de 1.85, tegen types als John Obi Mikel is dan elk luchtduel op het middenveld een haast onbegonnen zaak. Ook de backs zijn geen slopers, de aanvallers evenmin met uitzondering van Nicklas Bendtner. Dit lengtetekort wordt op de grond goed gemaakt door de kleine technische wonderkinderen van Wenger.
Met onder andere Fàbregas, Arshavin, Nasri, Walcott en Ramsey beschikken The Gunners over meer individuele kwaliteit dan welke Britse ploeg dan ook. Als je daaraan toevoegt dat de elf spelers doorgaans functioneren als één opgewarmde machine, is het eigenlijk een wonder dat Arsenal niet de eerste plaats bezet met een straatlengte voorsprong op haar achtervolgers. Mijn idee is dan ook dat dit elftal van Wenger de Premier League per onmiddellijk moet verlaten om een competitie te zoeken die het vreemdelingenlegioen beter ligt. Wenger zou bijvoorbeeld terug kunnen naar eigen land, daar waar het technische aspect van het voetbal meer benadrukt wordt. Of beter nog, naar de Primera División. Barcelona, Arsenal en Real Mardrid in een competitie strijdend om de titel!
Dit zou Arsenal beter uitkomen. Ze zijn met hun speelstijl niet meer de gebeten hond en kunnen dan op techniek geklopt worden of winnen. Techniek tegen techniek, korte passes tegen korte passes. Arsenal komt dan in haar competitie, de plek waar zij thuishoort en ten volle gewaardeerd zal worden. In de Champions League zal Arsenal haar oude vrienden dan weer treffen en strijden tegen al die andere speelstijlen. Hetgeen juist het mooie is aan Europees voetbal, de beste mix van de stijlen uit alle competities die elkaar treffen om te laten zien welke stijl het beste is, met als hoofdprijs de cup met grote oren. De cup die een van de beste trainers van de afgelopen twintig jaar nog steeds in bezit moet krijgen, om het Engelse 'Boring Arsenal' definitief uit het hoofd te zetten.
