Intellectuele prostitutie in Italië
Na in 2008 enkele maanden de Italiaanse taal en Inter als club te hebben bestudeerd gaat hij aan de slag. Gezien zijn prestaties van voorheen waren de algemene verwachtingen torenhoog… te hoog. Mourinho is niet naar Inter gehaald om zo snel mogelijk de Champions League te winnen, zoals velen denken. Mourinho is gehaald om de club Inter stabiel te maken. Hij moet de gehele organisatie herinrichten en voornamelijk met het oog op de toekomst werken. Hij presteert volgens velen ondermaats. Voor mij presteert hij boven verwachting. Ik kijk namelijk verder dan teletekstpagina 842 en weet in grote lijnen wat er achter de schermen gebeurt. Ik zie de Champions League totaal niet als hoofddoel, terwijl dit voor velen bijna een obsessie begint te worden. Voor mij is het hoofddoel dat er bij Inter een stabiel klimaat gecreëerd wordt van waaruit men zich uiteindelijk stap voor stap omhoog kan gaan werken. Inter is in het zadel geholpen in de Serie A na het uitlekken van het Calciopoli. Maar dat ze nu enkele jaren in eigen land heersen zegt mij nog helemaal niets.
De Italiaanse competitie is ziek en dit ziet ook Mourinho. Wij als Italianen vinden kritiek moeilijk. Men draait liever het hoofd weg dan de realiteit te zien. Vervallen stadions die wekelijks halfgevuld zijn, slechte velden die mooi voetbal onmogelijk maken, een slecht klimaat tussen de supporters en trainers die hooguit twee maanden de tijd krijgen om wonderen te verrichten, de arbitrage die niemand meer vertrouwd waardoor de druk zo enorm hoog is dat ze vanzelf fouten gaan maken. Er is nogal wat mis in deze competitie. Eindelijk is er met Mourinho een man in het land gebracht die de feiten durft op te sommen. Echter missen de mensen die hiervoor open staan. Naast Mourinho is er van hogerop niemand die zich achter hem durft te scharen. Men blijft het hoofd wegdraaien. Sterker nog, men gaat zich afkeren tegen Mourinho. De man die met goede bedoelingen niet alleen Inter beter komt maken, maar ook het Italiaans voetbal wil beteren.
Veel uitspraken van Mourinho worden in de media verdraaid. Intellectuele prostitutie zoals Mourinho het zelf noemt. De media probeert de mening van de fans te beïnvloeden. Iedereen moet een afkeer tegen Mourinho krijgen. De man die de Serie A als Hollywood beschouwt, Napoli-voorzitter Aurelio de Laurentiis, komt altijd weg met alles wat hij zegt. Zo ook Maurizio Zamparini, de voorzitter van Palermo die enig acteur is in zijn eigen soap. Maar als de buitenlandse Mourinho kritiek durft te uiten, is het land plots te klein. De media heeft een situatie gecreëerd waarin het Italië tegen Mourinho en Inter heeft opgezet. Plots zien veel andere fans kans mee te gaan op de vloedgolf die de media heeft veroorzaakt. Dit is de kans om hun club weer tijdelijk een positief aanzicht te geven en Inter in een negatief daglicht te zetten. Zolang de realiteit maar niet onder ogen gekomen hoeft te worden. De media zijn de lachende derde.
Mourinho heeft een eigenaardige manier van werken. Hij zorgt dat alle aandacht op hem gericht wordt zodat zijn spelers vrij zijn. Zijn spelers moeten zich alleen maar bezig houden met voetbal, voor de andere zaken zorgt Mourinho. Jarenlang is Inter een onstabiele club geweest. Met de hand van Mourinho gaat Inter een goede toekomst tegemoet. Inter moet het voorbeeld gaan worden van Italië. Zij moet degene zijn die de stijgende lijn in de competitie terug brengt. Men moet stoppen om te teren op oude successen en inzien dat er dringende veranderingen moeten komen. Milan teert nog steeds op hun laatste stuiptrekking in de Champions League, Juventus is nog steeds slachtoffer van hun eigen schandaal, Roma is financieel kapot. Gelukkig neemt de subtop het voortouw, maar dit is niet genoeg. De topclubs moeten vooruit gaan denken.
Barcelona is het schoolvoorbeeld hoe een club hoort te zijn. Zelf spelers opleiden, dat zou een gunstige financiële situatie en een positief aanzien opbrengen. Dit is ook het voorbeeld waar Mourinho in de verre toekomst naar streeft. Men moet geen directe wonderen verwachten. Men moet niet elk jaar vijf nieuwe talenten willen zien. Men moet niet wekelijks het mooiste voetbal vragen en tegelijkertijd alle prijzen willen winnen. Men moet geduld leren hebben. We moeten in Italië met zijn allen de stijgende lijn die Mourinho ons wil brengen volgen. Daar waar Adriano Galliani goedkoop wil scoren tegenover zijn fans, door Mourinho te bekritiseren, zou hij beter de kritiek voor zichzelf kunnen besparen en Mourinho steunen in zijn misschien wel onmogelijk project. In een land waar iedereen tegen je is en men voor de problemen wegloopt is er immers misschien wel geen redden aan. Mourinho is echter een winnaar en zal niet opgeven.
Daar waar iedereen bijvoorbeeld denkt dat Mourinho Mario Balotelli kapot maakt, is hij misschien wel de enige die weet hoe hij Balotelli moet behandelen. Er zijn weinig mensen waar Balotelli naar luistert. Marco Materazzi is er één van. Mourinho laat Materazzi regelmatig tijdens de rust vanaf de tribune naar de kleedkamer komen om Balotelli in bedwang te houden. Dit is één van de vele voorbeelden om aan te tonen dat Mourinho het beste met ons voor heeft. Zo zijn er nog veel meer. Wij moeten de realiteit gaan inzien. Niet Mourinho is fout, maar wij zijn fout. We moeten zijn hulp aanvaarden. De gehate redder is ons medicijn.
