Danny Makkelie staat nog altijd achter zijn beslissing om Sparta Rotterdam in blessuretijd van de wedstrijd tegen FC Groningen, op een 1-1 stand, een strafschop te geven. Tobias Lauritsen sprong over de inglijdende Mike te Wierik heen en ging daarna naar de grond, waarna de arbiter de bal op de stip legde. De protesten van Groningen haalden niets uit, want Vito van Crooij benutte de strafschop en haalde zo de zege binnen voor Sparta.
Lauritsen leek niet geraakt te worden door Te Wierik, al had Makkelie een iets andere lezing. "Ik zie dat de aanvaller van Sparta het strafschopgebied ingaat, achter de bal aan, en ik zie dat Mike te Wierik redelijk onstuimig inkomt en het been omhoog houdt", zegt de scheidsrechter voor de camera van ESPN. "Vanuit mijn positie is er licht contact te zien, in combinatie met de hoge snelheid van het inkomen, het been omhoog en de speler die een tackle probeert te ontwijken. De speler van Sparta raakt daardoor ook uit balans, dus voor mij is het een duidelijke strafschop."
De intentie van Te Wierik was voor Makkelie dan ook de belangrijkste reden om te fluiten. "Het is de roekeloosheid van inkomen en het hoog geheven been. Als de aanvaller niet was gesprongen, hadden we het misschien over iets heel anders gehad en had die jongen deze wedstrijd misschien niet meer uit kunnen voetballen. Wat zou jij doen als er zo'n tackle wordt ingezet op het middenveld? Dan spring je toch ook op? En moet de scheidsrechter het dan altijd maar door laten gaan omdat er niks of iets heel licht geraakt wordt?"
De arbiter kan de boosheid bij Groningen, zeker na het zien van de beelden, echter wel begrijpen. Die gaven volgens hem geen honderd procent duidelijkheid. "Ik ben naar het scherm gegaan, heb daar de beelden gezien en daaruit kan ik niet opmaken dat er geen contact zou zijn geweest. Dan moet ik bij de beslissing blijven, maar de VAR had twijfels of het zwaar genoeg was voor een strafschop. Ik moet ook eerlijk zeggen dat het met de beelden erbij lijkt alsof het licht is. Het is een combinatie tussen de slimheid van een aanvaller en misschien de domheid van een verdediger."