Adama Traoré is sinds vorig seizoen misschien wel de opvallendste verschijning in de Premier League. De voormalig jeugdspeler van Barcelona valt bij Wolverhampton Wanderers niet alleen op vanwege zijn voetballende kwaliteiten en snelheid, maar vooral ook door zijn imposante lichaam. Er is geen speler te vinden op het hoogste niveau in Engeland die zo gespierd is als de Spaanse buitenspeler. Hoe komt de 24-jarige rechtsbuiten aan zo'n sterk lichaam?

Wie Traoré voor het eerst ziet, zal niet meteen bedenken dat hij misschien wel profvoetballer is. Met zijn spiermassa zou hij in de NFL niet misstaan, terwijl hij ook als professioneel bodybuilder door zou kunnen. Als jeugdspeler van Barcelona was Traoré een tengere en fragiel ogende voetballer. In de loop der jaren groeide hij uit tot een pijlsnelle aanvaller die vanwege zijn fysieke kracht moeilijk van de bal was te krijgen. Wolves-ploeggenoot Romain Saïss verklapte aan het begin van dit jaar nog dat Traoré in zijn jongere jaren zelfs aanbiedingen van American Football-clubs had ontvangen. "Ik weet nog dat ik tegen hem zei: 'Je rent als een American Football-speler'. Hij vertelde mij dat American Football-clubs in zijn tijd bij Barcelona interesse hadden. Zo explosief was hij", aldus Saïss tegenover RMC Sport.

Geen krachttraining
Om aan de spiermassa van Traoré te komen zouden de meesten jarenlang dagelijks in de gewichten moeten hangen op de sportschool. Je zou dan ook denken dat wanneer de voetbaltraining van Traoré erop zit, hij linea recta de gym in gaat. Niets is minder waar, want de buitenspeler met spieren als staalkabels doet niet aan gewichtheffen. Sterker nog: Traoré zegt nog nooit een gewicht in zijn handen gehad te hebben. "Nee, ik heb nog nooit aan gewichtheffen gedaan. Ik weet dat mensen dat niet geloven, maar het is echt zo", liet hij onlangs optekenen in Marca. "Het is misschien moeilijk te geloven, maar het is genetisch. Ik train natuurlijk wel, maar ik bouw gewoon heel snel spiermassa op." Dat Traoré niet aan gewichtheffen doet, wil niet zeggen dat hij aan zijn gespierde lichaam is gekomen zonder training. In onderstaande video is te zien hoe de Wolverhampton-aanvaller traint in de sportschool.

Hoewel het zien van zijn lichaam anders doet vermoeden, hangt Traoré niet dagelijks rond in de sportschool en doet hij niet aan krachttraining. "Nee, en ik zie hem elke dag", aldus Saïss. "Ik zie wat hij in de gym doet, voor en na trainingen. Wellicht heeft hij thuis een verborgen gym, maar bij de club doet hij in ieder geval niet aan krachttraining." Het uitvoeren van de juiste oefeningen sorteert meer dan genoeg effect. Met onder meer band-resisted jumps en weighted knee-raises groeien de spieren van Traoré als kool. Hoewel Traoré eruit ziet als een tank, is hij bijzonder lichtvoetig en ontzettend snel. Het is juist die combinatie die hem zo'n bijzondere speler maakt. Zijn geheim? Trainingen met Olympisch sprintkampioen Darren Campbell.

Blessureleed
Voormalig Ajax-buitenspeler Lucas Andersen zei in een interview in 2013 dat hij niet te veel aan krachttraining deed omdat hij niet te breed wilde worden. Hij dacht dat een breder en groter lichaam ten koste zouden gaan van zijn wendbaarheid. Traoré bewijst het tegendeel. Hij toont aan dat het juist gaat op de manier waarop je traint. Dankzij functionele trainingen van Campbell heeft hij zijn snelheid, sprongkracht en explosiviteit ontwikkeld, zonder dat dit ten koste gaat van zijn balbehandeling. Bovendien heeft hij door een andere trainingsmethode afgerekend met de vele blessures die hem in het verleden vaak aan de kant hielden.

Toen hij in 2015 door Barcelona voor tien miljoen euro aan Aston Villa werd verkocht, zag toenmalig manager Tim Sherwood veel potentie bij de buitenspeler. "Hij ging in twee seconden van nul naar dertig kilometer per uur", werd Sherwood vorig jaar geciteerd door The New York Times. "Maar hij was net als een elastiek, die te vaak te strak stond aangespannen. Eens in de zoveel tijd knapte hij. Ik zag hem in die periode niet veel, omdat hij altijd geblesseerd was." Op de momenten dat Traoré fit was, werd hij door Sherwood vaak gebruikt als invaller. Aston Villa vocht tegen degradatie en de Spaanse aanvaller was door zijn fysieke klachten niet betrouwbaar genoeg om een team omheen te bouwen. De toen nog piepjonge Traoré kwam in het seizoen 2015/16 mede door blessureleed niet verder dan tien invalbeurten bij Aston Villa. De club uit Birmingham degradeerde uit de Premier League en Traoré werd verkocht aan Middlesbrough.

Zoektocht naar juist werkwijze
De toen nog pas twintigjarige Traoré kreeg bij Middlesbrough te maken met manager Aitor Karanka. Hij kreeg veel persoonlijke aandacht van de Spaanse trainer. "Een middag per week komt Adama bij mij op kantoor om naar video's te kijken", zei Karanka gedurende het seizoen 2016/17. "Het zijn beelden van wedstrijden en trainingen. We stellen hem dan vragen en corrigeren bepaalde dingen. De analisten kijken naar alle bewegingen die hij maakt." Traoré kreeg in deze wekelijkse besprekingen te horen wat hij goed deed en vooral wat beter moest. Karanka zag de potentie van Traoré en wist dat de aanvaller met zijn snelheid voor groot gevaar kon zorgen. De manager maakte om die reden regelmatig gebruik van een oefenvorm waarbij Traoré niet hoefde te verdedigen, zodat de ploeg vanuit de counter gebruik kon maken van zijn snelheid.

Ondanks zijn goede bedoelingen met Traoré, draaide Middlesbrough een moeizaam seizoen. Karanka werd ontslagen en onder zijn opvolger Garry Monk zou er een nieuwe wind waaien in het Riverside Stadium. Traoré moest onder zijn leiding meer onderdeel worden van het team. De veranderingen kwamen het spel van de aanvaller niet ten goede. Op het moment dat met Tony Pulis een opvolger voor Monk werd aangetrokken, was Traoré op tactisch gebied 'in de war'. "Hij had altijd geprobeerd om iedereen maar tevreden te houden", vertelde Pulis in de Engelse media. "Hij was vergeten wat zijn echte kwaliteiten waren en daar hebben wij op ingezet."

Pulis wist de juiste snaar te raken. De wekelijkse videosessies waren verleden tijd. Pulis nodigde Traoré louter uit op zijn kantoor voor een kop koffie en een praatje over koetjes en kalfjes. Als er kritiek was op Traoré, dan werd dat altijd onder vier ogen besproken. "Sommige spelers zijn gevoeliger dan anderen", zei Pulis daarover. "Hij twijfelde altijd aan zichzelf en plaatste nooit vraagtekens bij de methodes die door trainers werden gebruikt." De verdedigende taken van Traoré werden beperkt tot het minimum en hij kon zich onder Pulis focussen op wat hij goed was. "Het was heel simpel. We wilden dat hij de ruimtes in dook en zijn directe tegenstander achter hem aan zou lopen." De werkwijze van Pulis had succes. Traoré kwam in het seizoen 2017/18 36 keer in actie in de Championship en scoorde 5 keer. Blessureleed had hij achter zich gelaten en hij werd een ware plaag voor de verdedigers in Engeland.

Mede dankzij de trainingen van Campbell wist hij zijn snelheid te combineren met zijn kwaliteiten als voetballer. "Hij vertelde me dat ik niet altijd honderd procent hoef te gaan", liet Traoré onlangs optekenen in The Athletic. "Soms is zeventig procent ook genoeg om een speler te verslaan. Daarna heb ik dan meer energie over, zodat ik meer controle over de bal heb. Soms ziet het eruit alsof ik op volle snelheid ben, maar ik weet dat ik nog veel meer kan geven. Het geeft me meer tijd om aan de bal betere beslissingen te nemen." Traoré beseft zich maar al te goed dat zijn snelheid een gave is. "Ik ben altijd al snel geweest, ook toen ik nog jong was", aldus de aanvaller, die op achtjarige leeftijd in de jeugdopleiding van Barcelona terechtkwam. "Men denkt dat ik ontzettend hard ren op het veld, maar voor mijn doen is dat langzaam. Ik wil dat mensen op het puntje van hun stoel zitten, dat ze mij spelers zien passeren en kunnen genieten van mijn acties en snelheid."

De juiste voeding
Zoals de meeste voetballers op hoog niveau werkt ook Traoré met een voedingsdeskundige, die zijn maaltijden volgens schema bepaalt. "Ik werk met een voedingsdeskundige, heb een personal trainer en een eigen fysiotherapeut", aldus Traoré. Door de samenwerking met deze personen kwam de aanvaller bij Wolverhampton tot nieuwe inzichten. "Mijn personal trainer werkt met een voedingsdeskundig. Omdat ik erg sterk was, hebben we een schema opgesteld dat er voor moest zorgen dat ik aan spiermassa zou inleveren. Toen ik naar Engeland kwam raakte ik regelmatig geblesseerd. Ik kreeg veel spiermassa, omdat het in Engeland normaal is dat je aan je fysiek werkt als je geblesseerd bent." Bij zijn verhuizing van Spanje naar Engeland was het op veel vlakken aanpassen voor Traoré. Zijn complete levensstijl werd omgegooid en daar hoorde ook het eten bij. "In Spanje had ik een heel andere routine. Daar at ik bijvoorbeeld om tien uur 's avonds, terwijl het hier in Engeland gebruikelijk is om rond zeven uur te eten."

Leren van Virgil van Dijk
Met een achtergrond bij Barcelona komt Traoré voort uit een van de beste jeugdopleidingen ter wereld. Hoewel hij nooit definitief wist door te breken in de hoofdmacht, stond hij op het veld met spelers als Lionel Messi en Andrés Iniesta. "Bij Barcelona krijg je de beste opleiding die er is. Het trainen met Messi is iets wat ik nooit zal vergeten. Hij stapte altijd als laatste van het trainingsveld en werkte ontzettend hard in de gym. Als hij de beste speler ter wereld is en zo ontzettend hard werkt, waarom zouden wij dat dan ook niet doen? Je kan al het talent van de wereld hebben, maar zonder hard werken kom je er niet", aldus Traoré.

Messi is niet de enige speler van wie Traoré probeert te leren. Hij probeert zoveel mogelijk af te kijken bij voetballers die hij bewondert, en twee spelers van Liverpool in het bijzonder. "Ik kijk veel naar Sadio Mané", verklaart hij. "Hij levert enorm veel verdedigend werk. Hij zou gerust als vleugelverdediger kunnen spelen omdat hij zo hard werkt in verdedigend opzicht. Ik kijk daarnaast ook veel naar Virgil van Dijk. Hij is ontzettend goed in één-tegen-één-situaties. Ik kijk dan naar zijn manier van positioneren, de afstand tot zijn tegenstander en hoe hij anticipeert."

Traoré is hard op weg naar de absolute top. Doordat hij dit seizoen haast wekelijks uitblonk bij Wolverhampton Wanderers, kwam hij ook in beeld bij de nationale ploeg van Spanje. Het leidde in november tot zijn eerste oproep. Een blessure zorgde er uiteindelijk voor dat hij zijn interlanddebuut niet kon maken. Wanneer hij op deze manier doorgaat, zal hij zich op korte termijn ook international mogen noemen en valt zelfs EK-deelname komende zomer niet uit te sluiten.