Kevin-Prince Boateng maakte in het seizoen 2009/10 indruk bij Portsmouth en reikte op het WK 2010 tot de kwartfinale met Ghana. Het leverde de middenvelder een transfer op naar Genoa, maar voor die club speelde hij geen enkele wedstrijd. AC Milan nam hem direct over op huurbasis, wat Boateng aanvankelijk maar niet kon geloven.
Tijdens zijn vakantie werd de Ghanees gebeld door zijn zaakwaarnemer. Die vroeg hoe Boateng aankeek tegen Milan. "Ik zei: 'Maak je een grap? Echt? Het zou me geweldig lijken'", blikt de huidige speler van Las Palmas terug in the Guardian. Die avond ging de international op stap. De volgende ochtend belde zijn zaakwaarnemer opnieuw, met de boodschap dat Boateng direct zijn auto in moest naar Milaan. "'Je bent wel blijven trainen, toch?', vroeg hij. Ik reageerde: 'Natuurlijk'. Maar het was een leugen. Ik was niet aan het trainen; ik genoot van mijn vakantie. 'Perfect', zei hij, 'want ik heb ze verteld dat je een beest bent'. 'Oh mijn god.'"
Plots bevond Boateng zich tussen de wereldsterren van Milan. "Ze waren er allemaal. Ik tekende mijn contract op de dag nadat Zlatan Ibrahimovic kwam. Robinho tekende ook. Daar stonden ze: Clarence Seedorf, Gennaro Gattuso, Thiago Silva, Marek Jankulovski, noem maar op", vertelt Boateng. "Dit is een droom, een grap, dacht ik. Ik belde mijn oudere broer (niet Jérôme, red.) om te zeggen dat ik naast Andrea Pirlo zat. 'Maak een foto!', zei hij. Toen zei ik dat ik het oude kluisje van David Beckham gebruikte. Hij reageerde: 'Je liegt'. 'Ik stuur wel een foto', zei ik."
Ibrahimovic maakte echter de grootste indruk op de international. De huidige ster van Manchester United doet zich richting de buitenwereld anders voor dan hij is, stelt de middenvelder, en daar maakte Boateng zich zelf ook schuldig aan. "Je denkt dat hij een enorm arrogante klootzak is. Hij lijkt totaal geen aardige jongen, maar het omgekeerde is waar. Hij lacht continu en tapt alsmaar moppen. Op het veld is hij heel professioneel, maar daarbuiten is hij de grappigste persoon die er is."
"Of zijn persona een façade is? Ja, natuurlijk, want hij wil jou niet spreken", lacht Boateng. "Daarom trekt hij dat gezicht, zodat je hem niet eens een vraag stelt. Of ik mezelf in hem herken? Niet meer. Vroeger wel, want ik was net zo. Ik wilde niemand spreken. Ik wilde niet laten blijken dat ik emoties had. Ik bouwde een enorme muur om mezelf heen. Maar als je opgroeit, denk je: waarom niet? Waarom laat ik ze niet met me praten? Waarom help ik ze niet een handje? Waarom lach ik niet?"