Sontje Hansen heeft een bewogen jaar achter de rug. In een openhartig gesprek met Ajax TV vertelt de negentienjarige aanvaller van Jong Ajax hoe een fikse knieblessure én de ziekte van zijn moeder hem mentaal opbraken. Hansen toont zich vol zelfreflectie en zegt sterker uit de tegenslagen te zijn gekomen.

Hansen maakte vorig seizoen in het thuisduel met SC Cambuur (1-1) een actie waarbij hij geblesseerd raakte. Hij speelde gewoon door en ondervond maanden pas de gevolgen. "Ik dacht dat het iets kleins was. Maar zes maanden later bij de training begon ik te hinkelen. Ik kon niks meer, ik leek wel een amateur. Mijn talent was helemaal weg voor mijn gevoel." Ook het handelsmerk van de jongeling leed zichtbaar onder de blessure.

"Twee keer per jaar hebben we sprinttests", vertelt Hansen. "Ik was gewoon slomer dan de keepers, normaal ben ik een van de snelsten. Er moest wel iets gaande zijn..." De aanvaller liet een MRI-scan maken van zijn knie en de diagnose gaf hem twee opties: opereren of zijn knie versterken. Hansen koos voor het laatste. De Ajacied zegt het afgelopen jaar 'veel sterker te zijn geworden' maar is waakzaam voor een overvloed aan spiermassa. "Ik moet niet te breed worden, dan werkt het niet. Ik moet het juist hebben van mijn wendbaarheid."

Tot overmaat van ramp werd Hansen ook nog op privégebied geraakt. De moeder van het talent werd steeds zieker, waardoor er nog meer zorgen voor hem bij kwamen. Toch ziet Hansen er het positieve van in. "Kijk, als je mijn moeder zou zien dan zou je niet zeggen dat ze ziek is. Maar ze mag niet veel alleen doen. Mijn oma en tante zijn er vaak. En ik ook. Het helpt me wel dat ze mij steeds meer los moet laten. Dat maakt mij meer en meer volwassen. Ik ben wel blij dat ik persoonlijk groei."

Die groei vertaalt zich ook naar zijn carrière, zegt de jongeling. "Het kwartje is gevallen. Als je het betaald voetbal hebt aangeraakt, besef je dat je het niet alleen gaat halen met talent." Hansen is dan ook vastberaden zichzelf de komende tijd weer op de kaart te zetten. "Ik las dingen over dat ik was 'weggespeeld'. Het is natuurlijk niet boeiend wat andere mensen zeggen, maar het doet toch wel wat met je. Ik wil mezelf weer laten zien. Mensen zijn mij misschien een beetje vergeten."