Hakim Ziyech maakte in de vier jaar die hij bij Ajax speelde veel hoogtepunten mee, maar kreeg ook met een aantal dieptepunten te maken. Naast de tegenvallers op sportief gebied, had het drama rondom Abdelhak Nouri een grote impact op de naar Chelsea vertrekkende spelmaker. Ziyech zat oorspronkelijk naast het talent in de kleedkamer en werd daardoor nog vaak geconfronteerd met de afwezigheid van de nu 23-jarige Nouri.
"Dat jaar hebben we bewust zijn plek gehouden zoals hij was, zoals hij was toen we naar het trainingskamp vertrokken. Het trainingspak dat hij aan had heeft daar ook een jaar gehangen", blikt hij donderdagavond terug in zijn afscheidsinterview Wizard of AMS op Ziggo Sport. "En ik zat daar naast. Op de een of andere manier, omdat het veel impact op me heeft gehad, had ik dat wel nodig blijkbaar. Het gevoel om hem toch nog met je mee te dragen was wel goed."
Voor Ziyech heeft het lang geduurd voordat hij uit de 'dip' wist te klimmen: "Ik ben ook nog bij hem langs geweest in het ziekenhuis. In het begin had ik nog zoiets van: ik durf het niet. Maar op een gegeven moment had ik bij mezelf wel zoiets van dat ondanks dat ik het niet durf, ik wel bij hem langs moet gaan. Vanaf dat moment heb ik het eigenlijk wel een plek kunnen geven."
Ziyech vindt het moeilijk om over de gebeurtenissen rondom Nouri, die in de voorbereiding op het seizoen 2017/18 tijdens een trainingskamp van Ajax in Oostenrijk tijdens een vriendschappelijke wedstrijd in elkaar zakte, te praten. Hij denkt er echter nog wel vaak aan: "Het is soms ook niet erg om eraan te denken of je verdriet te delen, dat is heel menselijk. Dat heb ik bij hem ook best wel veel gehad, ik heb er met familie en vrienden best veel over gesproken."
Het sportieve aspect kwam voor de aanvallende ingestelde middenvelder dat seizoen dan ook even op het tweede plan te staan: "Ik moet wel heel eerlijk zeggen dat het me dat jaar ook niet boeide dat PSV kampioen is geworden. Natuurlijk waren de belangen groot, maar voor mij is er ook nog een ander leven buiten voetbal. Dat de hel hier bijna losbrak omdat we vier jaar geen kampioen waren geworden, boeide me ook eigenlijk echt niet. Ik kon daar denk ik wel makkelijker mee omgaan dan sommige anderen."