Een derby: eentonig maar het spannendste op aarde
28 maart 2010, vanaf de loting van de speelprogramma staat deze datum al in tig agenda's van Galatasaray-supporters. Aartsrivaal Fenerbahçe komt naar het hol van de leeuw. Dé kans om ze psychisch te vernederen. Het hele jaar door wordt gewezen naar de laatste zondag in maart. Discussies eindigen met 'Wacht maar tot dan!'. Weddenschappen om je eer, geld, reputatie of bezit staan op het spel. Die zondag is het belangrijkste van het jaar. Een kampioenschap is niet compleet zonder het persoonlijk uitschakelen van je directe concurrent.
Zoals iedere derby speelt je geweten een ongelooflijke rol. De dagen voor de wedstrijd zap je van de ene wedstrijd naar de andere wedstrijd. Bij iedere situatie denk je dat dat ook in de derby zal gebeuren. Je wordt compleet gestoord van de druk en wilt wat anders gaan doen. Alles herinnert je echter aan die wedstrijd. Dan breekt de nacht aan. Je besluit te slapen zodat het eerder morgen wordt, maar dat mag je op je buik schrijven. In bed blijf je rondjes tollen, je blijft denken aan de wedstrijd. Er is geen andere mogelijkheid dan uit je bed te stappen en wat te gaan doen tot je in slaap valt. Zoals altijd start ik Football Manager dan op. Al chattend met vrienden over de wedstrijd vliegen de uren voorbij. Het is zowat ochtend en er moet toch echt geslapen worden. Eenmaal in bed beland en een draai later zit je in een ongelooflijk diepe slaap. Hier word je echter ook niet met rust gelaten. Je droomt over de wedstrijd. Jij bent de spits, jij ziet je favoriete speler de assist op je geven, jij scoort vlak voor rust en je bent de held van de avond! Je rent naar het publiek, iedereen gaat uit zijn dolle. Helaas duurt het moment niet lang omdat er weer een gat in het gordijn zit. Zonlicht in je oog en bam- weg droom. Het leek zo mooi...
Je word wakker en je kijkt verward rond je. Er was toch wat vandaag...Je ziet de Galatasaray-tenue in je kamer en je bent klaarwakker. Je maakt een ontbijtje klaar, en kijkt vervolgens naar het sportkanaal. Die is al uren bezig om van alles rondom de derby bij te houden. Verslaggevers gaan naar het clubhuis, interviews met bestuursleden volgen, het veldstatus, meningen van supporters.. Vervolgens ga je het internet op en krijgt hier ook allerlei informatie te verwerken. Zonder dat je het doorhebt is het al bijna tijd en de eerste gasten druppelen binnen. Vrienden van neven, vrienden van vrienden, kennissen van kennissen, iedereen komt binnen en dat mag.
Er telt maar één ding en dat is het rood van Galatasaray wat door je aderen stroomt. Een geniepige oom zit in een hoekje, hopend op dat ene moment waar hij ons allemaal kan uitlachen. De discussies staan op vlammen tot de opstellingen bekend worden. Iedere voetbalsupporter denkt te weten dat hij het het beste weet en de discussies onderling vliegen weer van hot naar her. Dan komen de spelers het veld op en het geluid gaat op 45. Vier grote zakken zonnepitten en koffie staan op tafel en meer is er niet nodig. Je hart klopt in je keel, je bidt in je hoofd, daar gaan we dan.....
