Echte mannen voetballen niet
De reis begon niet helemaal in de VS maar net daarbuiten. Vancouver. In Vancouver sprak ik tijdens de finale met Mike. Mike is een schoolvoorbeeld van een Canadees: de enige sport waarvoor zijn hart sneller gaat kloppen is ijhockey. Maar ach, Mike wist niet wat te doen vandaag dus keek hij maar naar de WK-finale van dat rare soccer. Ik raakte in gesprek met de hockeyfan. Hij vertelde over ijshockey en over de zuiderburen die de sport van zijn land niet moesten afpakken. Het was allemaal interessant hoor, maar ik wilde eigenlijk een ander onderwerp aankaarten bij Mike.
Dus ik waagde het erop en stelde mijn vraag aan Mike. "Maar Mike", begon ik, "waarom hebben Amerikanen niets met soccer?" Mijn nieuwe vriend wist geen antwoord. Totdat opeens Arjen Robben zich weer eens gemakkelijk liet vallen. "Kijk!" schreeuwde Mike bijna, "daarom kijken wij niet naar soccer." Hoe kan Robben een reden zijn om niet naar voetbal te kijken, een van de beste voetballers op dit moment? "Die soccer spelers stellen zich altijd zo aan". "Yes, I know Mike", antwoordde ik. "Ze vallen altijd op niets, helemaal niets! They are not real men!" Ik begin de Canadees uit te leggen dat veel mensen in Nederland en de rest van Europa dat ook vinden, maar Mike gelooft het niet. "Why don't they give him a.." en hij maakt een gebaar zoals we het vaak zien op het veld. Een gebaar verwijzend naar een kaart. Mike gaat er verder op in met bijna net zo veel enthousiasme als dat hij een paar minuten geleden sprak over hockey. De Canadees komt tot de conclusie dat het vreselijke watjes zijn, hij snapt ze niet. Bij het hockey, daar zitten echte bikkels.
En Mike is niet de enige die dit vindt. Een aantal dagen eerder had ik de halve finale met de uiteindelijke winnaar gezien in een bar. Telkens als een speler zich liet vallen begonnen de toeschouwers te zuchten en te klagen. En ook op een Amerikaanse voetbalwebsite staat zelfs dat áls Team USA zich wil vestigen tussen de groten de spelers zich vaker sneller moeten laten vallen. Rare wereld is het. Maar het wordt nog beter, of juist slechter. Sommige Amerikanen zijn van mening dat het zich laten vallen zonder echt geraakt te zijn, een belediging tegen God is. Ik viel bijna van mijn stoel toen ik iemand dit hoorde zeggen. Een belediging tegen God? Geen woorden had ik er verder voor.
Maar goed, het kan niet allemaal met één ding te maken hebben. Toch? Nee! Amerikanen houden van winnen. Als ze een kans hebben om te winnen schieten de kijkcijfers opeens omhoog. Vandaar ook dat American Football de grootste sport is: ze winnen altijd omdat ze de enige zijn die het doen. Maar die Amerikaanse mentaliteit is juist een probleem. Want Amerikanen snappen niet dat je een wedstrijd kunt spelen met een kans dat niemand wint, vertelt mijn oom die inmiddels al jaren in Canada woont. En dat klopt wel. De voorloper van de MLS droeg de naam North American Soccer League. In de tijd dat Willem van Hanegem in Chicago speelde in de NASL was er een raar verschijnsel. Als een wedstrijd in een gelijkspel eindigde kwamen er 'shoot-outs'. Elke speler van het team moet op ongeveer twintig meter van het doel gaan staan en mag dan naar de goal rennen met de bal aan zijn voet. De enige die zijn doel mag verdedigen is de keeper, een soort alternatieve penalty's dus. Want er moest iemand winnen en iemand verliezen. Die mentaliteit van de Amerikanen waar iedereen het over had, zit in hun eigen land de populariteit van de sport in de weg.
Velen denken dat Amerikanen alleen maar spanning en actie willen. Maar dat is absoluut niet de reden dat er weinig naar voetbal gekeken wordt. Baseball is de saaiste sport die ik in mijn leven heb gezien. Bij baseball-wedstrijden gebeurt nauwelijks iets, de meeste van de ballen die de pitcher gooit verdwijnen in de catcher zijn handschoen. Je zit een beetje te kijken en voordat je het weet zijn er drie spelers out. Geen pest aan, en dat zeg ik niet omdat ik dat vind. Ik ben een groot sportliefhebber: niet alleen voetballiefhebber maar ook sportliefhebber. American Football is ook zo'n voorbeeld. In de wedstrijd wordt er bijna geen bal gevangen.
Twee keer 45 minuten. Ze vinden dat je daar niet genoeg reclame in kan maken. Ook veel gehoord. Onzin ! Kijk eens naar een basketbalwedstrijd, kijk eens naar een Baseball-wedstrijd. Die shirtjes zijn allemaal goddelijk vrij van reclame. Kijk naar de shirtjes van voetbalclubs. Bijna allemaal met reclame. Producenten maken negentig minuten reclame voor hun bedrijf. Tussendoor kan er ook nog in de rust pauze worden gemaakt en na afloop ook weer. Dat is het echt niet.
Of het voetbal in de VS ooit echt gaat slagen weet ik niet. De nieuwe generatie lijkt steeds meer met soccer betrokken te zijn. Overal in het land liggen dan ook voetbalveldjes, met een mat waar ze in de Kuip nog jaloers op zijn. De mentaliteit van de Yankees zit hun zowel mee als tegen in dit geval. De mentaliteit en beetje veranderen zal helpen. Het zal langzaam gaan omdat dit per generatie moet gebeuren. Maar ik hoop dat Mike over een paar jaar weer het WK voetbal zit te kijken , en dan zegt tegen zijn zoon: "Kijk jongen, dat zijn echte mannen."
