Een Amsterdamse grootmeester, levenslang op oorlogspad
En het is zo leuk om je voor te stellen hoe het er in het hoofd van Van Gaal aan toegaat, omdat het leuk is om je het onvoorstelbare voor te stellen. Hoe hij vorig seizoen in München aankwam nadat hij in een klooster een spoedcursus Duits had gevolgd. Zie je de BILD al op zijn deurmat vallen? Louis rennen. En gelijk kijken wat Franz Beckenbauer over hém, de Verlosser van Bayern, de nieuwe Machiavelli van München had geschreven. Franz had het lef om te twijfelen of Bayern wel kampioen zou worden. Kampioen? Tuurlijk, dacht Louis, worden we kampioen, sterker, we winnen ook de DFB-Pokal en de Champions League. Alleen was hij er nog niet uit welke hindernissen hij zou nemen. Uiteindelijk waren het er een heleboel. Louis besloot dat hij de Treble ging winnen en ondertussen twee amateurtjes in het basisteam zou zetten, het armoedige centrum in stand zou houden, een beetje zou gaan rellen met de plaatselijke Italiaan die niet helemaal in de pas liep en een Fransman in de voorbereiding dusdanig zou zieken dat hij bijna naar de uitgang liep en ook zijn beste verdediger te verkopen. Verder zou hij zich in Duitsland onmogelijk maken door de eerste twee maanden finaal te verkloten en zich in die maanden ook nog drukker te maken om zijn boek dan om zijn backs. Zó ging hij de Treble winnen. Dit was de enige manier om zijn ziekelijk arrogante lust naar zelfverheerlijking te bevredigen.
Het lukte Louis bijna. Het spatte die avond in het Bernarbéu van zijn gezicht af: 'Als die Argentijnse klootzak dat nou niet geflikt had, was mijn missie gelukt.' Maar Duitsland vond dat het goed was. Bayern had met de Kerst een enorme achterstand gehad, maar was toch Meister geworden en won de DFB-Pokal. Vanuit zijn thuisland en in Duitsland was de hoon omgeslagen in bewondering, maar het was zelfs een soort sympathie geworden. Sympathie voor onze gekke Louis, die het toch maar eens geflikt had en zijn kolderieke optreden met die bierlaars helemaal verdiend had. En dát wil Louis niet. Louis vindt het verschrikkelijk als de media ineens van hem houdt. Dan is de media lief en kan Louis zijn kunstjes niet meer doen.
Dus besloot Louis om zich voor de zoveelste keer onmogelijk te maken. Dus besloot hij dat hij tijdens het WK fan was van Duitsland, heeft hij de hele zomer narrig gedaan over het WK en bromde dat hij er zo'n last van had. Er kwam er geen nieuwe spits, het vreselijke centrum achterin werd in stand gehouden en er vloog, ondanks de recordwinst, geen nieuwe keeper in. Ik denk zelfs dat hij de blessures van Arjen Robben en Franck Ribéry gesimuleerd heeft om het zichzelf maar moeilijk te maken. Verder haalde hij zijn trucje van een dramatische start maar weer eens van stal. Het is aardig gelukt. Beieren is in paniek. Nadat Bayern afgelopen zaterdag zelfs van FSV Mainz 05 wist te verliezen is het gat met de koploper tien punten. Ik denk dat Louis in zijn vuistje lacht. Hij weet al wat er gaat komen..
Want Louis is een tactisch grootmeester, zolang iedereen maar luistert. En in Duitsland luistert iedereen, net als in Nederland. Als de belangrijkste spelers dwarsliggen omdat ze vinden dat niet Louis, maar zijzelf de belangrijkste persoon binnen de club zijn, is Louis machteloos. In Nederland won hij met tien jongetjes en een mentor de Champions League en haalde een jaar later weer de finale. Bij AZ sprong hij in één keer van de elfde naar de eerste plaats. Bij het Nederlands elftal ging het mis. Louis kan niet tegen spelers die niet luisteren. Dan verliest Louis zelfs van een Iers bierelftal om de WK-kwalificatie mis te lopen. En in Barcelona liep hij in de Val van Rivaldo en werd er uitgegooid. Louis is autoritair en houdt niet van mensen die niet luisteren.
Gelukkig luisteren Duitsers (bijna) altijd. Of het nou een gruwelijke massamoordenaar of een Nederlander met een te grote bek is, ze lopen er achteraan. Daarom gaat er nog niemand in Duitsland moeilijk doen. Het blijft bij een directeurtje dat zegt dat tien punten achter wel veel is. Maar dat weet Louis. Geef hem nog een paar weken en hij gaat weer winnen. Dan wordt hij fluitend kampioen, wint rustig de DFB-pokal, en als er dit seizoen geen opstandige Argentijnen in de weg staan zal hij de Champions League ook nog wel winnen.
En dan krijg je de huldiging, het ultieme moment. Volgens mij sluit Louis zich voor de huldiging op in een telefooncel en behangt hij alle vier de wanden met een spiegel. Dan roept hij, zichzelf uitstekend amuserend, allemaal lieve dingen over zichzelf. Dan gaat hij naar de Marienplatz en zal hij, gruwelijk opgewonden, beginnen te schreeuwen over in welke plaatsen hij dit jaar de beste is geworden, welke media allemaal dom zijn en zijn reet kunnen likken. En uiteindelijk hoe slim hij is. 'Iiik ben Louis en iiik ben de beste van Europa!' Dan de bierlaars. Louis vindt het heerlijk om weg te rennen en te doen alsof hij het niet leuk vindt. Ik vind het verschrikkelijk, maar het is hem gegund. De Duitsers vinden het prachtig. Maar wie kan het ze kwalijk nemen? Ze vonden Rudi Carell immers óók leuk…
