Atiba Hutchinson, een bijgelovige Canadees
Even later mocht Atiba zijn rugnummer uit gaan kiezen. Er waren heel veel nummers vrij nog voor middenvelders. Maar hij koos opmerkelijk genoeg voor het ongeluksgetal nummer 13. Voor Atiba is dit echter een geluksgetal, dat is zijn manier van bijgeloof. Mijn moeder, die zelf best bijgelovig is, stond verbaasd te kijken; hoe kan hij ooit een nummer 13 willen?
Veel mensen keken op van dit nieuws. PSV had op dat moment al veel uitstekende middenvelders tot haar beschikking zoals Ibrahim Afellay en Ola Toivonen. Ook Zakaria Labyad leek eraan te komen, mede door zijn twee treffers tegen FC Groningen, een paar dagen terug. PSV nam er toch nog een middenvelder bij, Atiba Hutchinson dus. Zoals ik al eerder zei, dacht Atiba geen moment na om bij PSV te tekenen. Toch opmerkelijk, aangezien hij dat jaar nog kampioen werd met de Deense ploeg, en Champions League kon spelen. Hij vond PSV 'één van de grootste clubs' in de wereld, qua historie dan. Alle Nederlandse clubs stellen namelijk niet zo veel meer voor in Europa als vroeger, helaas.
Voordat het nieuwe Eredivisie-seizoen 2010/11 begon, speelde PSV een oefenwedstrijd tegen het Engelse Ipswich Town. Ik kan me nog tot op de dag van vandaag het volgende herinneren: een speler van Ipswich Town ging alleen op doelman Andreas Isaksson af, maar werd van de bal afgehouden door Hutchinson. Je zag Atiba zich de pleuris rennen, hij had zo'n vijftien meter achterstand, maar wist de tegenstander toch in te halen. 'Atiba, zet je turbo in', klonk het van de tribunes. Prachtig!
Als een hele tijd later de Champions League-loting is, zit Atiba in zijn stoel te kijken wat zijn oude club FC Kopenhagen zou doen. Zowaar kwam de naam FC Barcelona in beeld. Oei, wat zal Atiba die dag hebben gebaald. In plaats van spelen in de Champions League voor 100.000 man, speelt hij in de Europa League tegen Sampdoria voor een halfleeg stadion. Niet spectaculair, maar Atiba is toch blij dat hij bij een grote club is beland.
Ook is Atiba al een aantal jaar vast international in het nationale team van Canada. Helaas voor hem is het geen land dat mee kan doen om een WK te halen, maar Atiba sprak een aantal maanden geleden dat Canada op de goede weg is. Ik hoop dan ook voor Atiba dat Canada iets in de toekomst te betekenen heeft. Als slagroom op de taart werd Atiba een aantal weken geleden uitgeroepen tot de beste speler vorig jaar uit de Deense competitie, dit leidde uiteraard tot blijdschap.
Jammer voor Atiba, maar hij speelt nu rechtsback. Hij zegt dat hij op veel posities uit de voeten kan, maar zijn voorkeur gaat toch uit naar aanvallende middenvelder, dit was hij ook bij FC Kopenhagen. Maar doordat Stanislav Manolev (gelukkig) een blessure kreeg, moest Atiba daar gaan spelen. Ik vind dat hij het veel beter doet dan die Bulgaarse kluns die, zoals René van der Gijp altijd zegt, er niks van kan. Een blind paard is het. Dat zag iedereen ook afgelopen week tegen Sampdoria. Natuurlijk kwam hij terug van een blessure, maar het leek alsof hij gewoon alle wedstrijden heeft meegespeeld. Natuurlijk heeft hij ook zijn goede momenten maar het is vooral slecht. Ik ben blij dat Atiba nu tot rechtsback is gebombardeerd. Hij doorziet veel trucs van tegenstanders, dat zie je vooral als je in het stadion zit, en kan aanvallend ook nog wel wat meebrengen.
Helaas voor Atiba heeft hij nog geen doelpunt kunnen maken in het rood-wit van PSV. Ik ben ervan overtuigd dat dit niet lang meer zal duren. Of zijn nummer 13 moet het tegenhouden. Nee, alle gekheid op een stokje, dit heeft natuurlijk geen invloed. Ik hoop dan natuurlijk ook dat Atiba voor het derde jaar op rij de kampioensschaal in ontvangst kan nemen, en dat hij er een groot aandeel in heeft.
