Ode aan een clubheld
Juist daarom vind ik het hier wel even tijd om deze ongemerkte clubheld te eren. Mensen als Strijbosch, die zijn er écht niet veel meer. Hij is 'maar' reservekeeper maar bij Helmond Sport is hij bijna meubilair van de club geworden. Al sinds 1998/99 verdedigt hij de clubkleuren en staat hij altijd klaar als de eerste doelman uitvalt.
Klinkt ondankbaar, al zeker twaalf jaar de rol van reservekeeper spelen bij een club in de Jupiler League, maar voor Strijbosch is dit anders. Hij voelt zich thuis bij de club en zelden of nooit zul je hem horen piepen. Een profinstelling waarvan menig speler bij een topclub nog kan leren. Natuurlijk, Strijbosch had elders misschien wel eerste keeper kunnen worden. Clubs als Telstar, Fortuna Sittard, Almere City FC. Waarom niet, hij is ten slotte een betrouwbare sluitpost.
Eén bepaald moment heug ik me nog het beste van hem. Het is alweer wat jaartjes geleden, 2006. Met Gerald Vanenburg aan het roer beleefde de club een van de meest rampzalige seizoenen in de clubhistorie en Strijbosch deelde in de malaise. Helmond ging er met 1-7 af tegen BV Veendam, in eigen huis nota bene. Strijbosch had werkelijk niks in te brengen en pakte pas na een uur voetballen zijn eerste bal klem. Het werd begroet met een van cynisme doordrenkt applaus en Strijbosch leek zich oprecht te schamen voor zijn prestatie.
Na afloop maakte de beste man veel indruk, de spelers liepen toch nog een ronde om de fans die er nog waren te bedanken. Strijbosch ontliep deze walk of shame niet, integendeel. Die wanprestatie van toen zal inmiddels niet meer veel mensen bij staan, de clubliefde van Strijbosch wel. Ik heb geen idee hoe de contractbesprekingen met hem nu gaan aflopen, maar het is duidelijk dat Strijbosch een ongelofelijk afscheid verdient mocht het van een vertrek komen.
