Het Talent
Na de wedstrijd praatte ik nog even na met een vader van een van de PSV-jongens. Hij wist te vertellen dat Miguel uit Brazilië kwam. Hij is naar PSV gehaald en zijn vader heeft een baan gekregen in de lampenfabriek. Ook vertelde hij me dat er plannen waren hem door te zetten naar de D-pupillen. Schijnbaar was zijn onwaarschijnlijke talent ook bij de jeugdtrainers niet onopgemerkt gebleven.
Enkele maanden later, in het voorjaar, de terugwedstrijd. De Herdgang. PSV werd op eigen veld met 10-1 ingemaakt door de jongens uit Oirschot. in het kleine dorp wordt nog altijd gesproken over het "dream team" dat PSV afslachtte. Ik word er nog regelmatig over aangesproken, omdat mijn broertje zich onder de spelers bevond. Met trots hoor ik dan anderen over deze generatie voetballertjes reppen. Wat een talenten zijn die jongens. Maar ik weet wel beter: Miguel was er namelijk niet bij. Hij was doorgezet naar de D-selectie, zoals voorspeld. PSV E1 zonder Miguel was als een blinde zonder stok. Hij bestuurde alles, hij was het brein, het hart en de benen van het team. En op het moment dat Oirschot langskwam op De Herdgang, was hij overduidelijk nog niet opgevolgd.
Sprong in de tijd, naar ongeveer 2007. Bekerwedstrijd PSV-AZ in het Philips Stadion. Ik zit tussen mijn vader en mijn broertje op de tribune te kijken. In de rust wordt een team gehuldigd uit de jeugd, dat kampioen is geworden. En zowaar galmde een bekende naam door het rumoerige stadion. Miguel, met daarna nog een naam of zeven, zoals dat in Brazilië gebruik is. Van die heerlijke namen die smelten op je tong. Zijn tweede tot en met achtste naam ben ik vergeten. Hem zeker niet. Hij was nu aanvoerder van de B-selectie geworden. Toen wist ik het zeker: deze jongen staat binnen nu en drie jaar in het eerste te schitteren.
Nog één keer hoorde ik iets van Miguel. Hij was uit de club gezet. PSV vond hem onhandelbaar geworden. Voetbal was bij hem op de tweede plaats gekomen.
Niemand zal ooit gaan lezen over de heldendaden die Miguel op de grote Europese velden verricht zou hebben. Niemand zal ooit weten wat hij met een bal kon en kan. Het grote publiek zal nooit zijn naam scanderen. Dit is waarschijnlijk het enige artikel dat ooit over hem zal gaan. Voor hetzelfde geld had hij alle sportminnende media, inclusief deze site, jarenlang overheerst. Maar nu moet hij opnieuw beginnen. Hij zal later een gewone kantoorbaan hebben. Misschien in Nederland, misschien in Brazilië. Daar zal hij vertellen over wat hij kan met zijn benen. Over scharen, akka's, rond-de-wereld. Zijn collega's zullen hem niet geloven. Er is immers altijd wel een collega die opschept over wat hij allemaal kan, en zelden zijn die verhalen de keiharde waarheid. Niemand zal hem geloven. Maar ik wel. Ik was er bij.
