De nieuwe Zizou
Een seconde later vliegt de bal vlak onder de lat en precies rechts van de paal in het net. 1-4, het tweede doelpunt van Martin. De eerste reactie hierop: "Comme Zizou, comme Zizou!" Ook Zinedine Zidane scoorde twee keer in zijn debuutwedstrijd. Marvin Martin wordt de nieuwe Zidane, zo is de overtuiging en vooral ook de hoop van vele Franse voetbalfans. Het dramatische WK is vergeten, Frankrijk heeft nieuwe hoop om een oude droom, het WK winnen met een fenomenale speler, opnieuw in vervulling te doen gaan.
De niet in de Franse selectie opgenomen Yoann Gourcuff zal, als hij de wedstrijd gekeken heeft, ongetwijfeld terugdenken aan een jaar eerder. Gourcuff blonk in de kwartfinale van de Champions League uit tegen Olympique Lyonnais, nam schitterende vrije trappen en bracht niet alleen de Bordeaux-supporters, maar heel voetbalminnend Frankrijk in vervoering. Desondanks bereikte niet Bordeaux, maar Lyon de halve finale van de Champions League. Vervolgens ging alles mis voor de veelzijdige Bretonse technicus.
Het WK werd een zelden vertoonde afgang met als persoonlijk dieptepunt voor Yoann de directe rode kaart in de eerste helft van de laatste groepswedstrijd tegen Zuid-Afrika, de met 2-1 verloren ging. Met Gourcuff in de ploeg hadden les Bleus in tweeënhalve wedstrijd precies 0 doelpunten gemaakt. Op z'n eerste WK viel hij hopeloos door de mand, net als de rest van z'n team. Terwijl Zizou op z'n eerste WK twee doelpunten in de finale maakte, kwam de hele Franse ploeg mét Gourcuff niet eens tot scoren in de groepsfase.
Ondanks dat WK bleef Frankrijk hopen en verwachten dat Gourcuff zijn talent, dat bij Bordeaux uitgebreid te bewonderen was geweest, na het WK weer opnieuw zou kopen. Olympique Lyon schafte hem aan voor het naar Ligue 1-begrippen enorme bedrag van 24 miljoen euro en de verwachtingen waren opnieuw hooggespannen. Gourcuff zou Lyon, samen met de eerder gedane topaankoop Lisandro López, die zelfs 26 miljoen had gekost, naar de titel leiden.
Het mocht allemaal niet zo zijn. Lyon werd derde met slechts 64 punten uit 38 wedstrijden. De beste Lyonnais van het seizoen was doelman Lloris, die 58% van de stemmen van de Lyon-supporters had gekregen. Gourcuff was niet verder gekomen dan 3 doelpunten en 5 assists. Zijn status van "nieuwe Zidane" was hij kwijtgeraakt en tegenwoordig is een middenvelder van nota bene de Lionceaux uit Sochaux, vooraf bestempeld als degradatiekandidaat, de hoop op het middenveld van Frankrijk.
De middenvelder betoverde niet het publiek in het Santiago Bernabeú, maar ging er met zijn ploeg roemloos ten onder en kwam slechts tot de conclusie dat Real Madrid een paar maatjes te groot was. Dat terwijl Lyon een jaar eerder, zonder Gourcuff en met Miralem Pjanic als aanvallende middenvelder, nog als glorieuze winnaar uit de strijd kwam. Dankzij een doelpunt van diezelfde Pjanic. Ook in Lorient, tegen het team van zijn vader Christian Gourcuff, en in Bordeaux, waar hij een seizoen eerder nog de pannen van het dak speelde, leden Gourcuff en zijn team pijnlijke, roemloze 2-0 nederlagen. En er waren meer troosteloze wedstrijden, zoals in Auxerre, Valenciennes en Toulouse. Slechts Lloris, die ondanks zijn enorme talent nooit met Zidane vergeleken zal worden, blonk uit.
Gourcuff lijkt niet begrepen te worden, niet in de Franse ploeg en niet in Lyon. Als jong negentienjarig talent blonk hij een seizoen lang uit in Rennais, waar hij voor het eerst "de nieuwe Zidane" werd genoemd. Hij had een transfer naar AC Milan verdiend. Daar werd hij echter gezien als een buitenbeentje, als een arrogant iemand die het dacht gemaakt te hebben. Met spelers als Kaká, Andea Pirlo en Clarence Seedorf op zijn positie kwam hij bovendien slechts weinig aan spelen toe en hij vertrok terug naar Frankrijk, naar Bordeaux. De zware druk op zijn schouders was enigszins weggezakt en hij speelde in West-Frankrijk opnieuw de sterren van de hemel. Vervolgens, op het WK en in Lyon, omringd door een prachtige ambiance en sterspelers, liet hij het opnieuw afweten.
Hoe kan dit? Voelt Gourcuff zich alleen thuis in West-Frankrijk of kan hij de druk en de roem simpelweg niet aan? Het is niet onwaarschijnlijk dat het laatste waar is. Samir Nasri, in zijn beginjaren bij Marseille, zei het al begin 2007 toen hij voor het eerst voor het Franse elftal werd opgeroepen: "Die vergelijking met Zidane is echt vervelend en zet me ook meer onder druk. Toen Zidane in Juventus aankwam, vergeleek iedereen hem met Michel Platini. Hij begon pas echt goed te spelen toen hij niet meer met Platini vergeleken werd. Zidane is uniek en zo was Platini ook."
Zoals Zizou het zelf zei na de dubbelklapper van Marvin Martin: "we moeten ophouden met die vergelijkingen. Er is maar één Zinedine Zidane en dat ben ik." De nieuwe Zidane zal pas komen als Frankrijk heeft geaccepteerd dat die niet meer komt. En Yoann? Waarschijnlijk bloeit hij volgend seizoen, als Marvin Martin de nieuwe Zidane is, weer helemaal op.
