Wembley versus Wembley, Dreamteam versus Dreamteam
Wat mij intrigeert om deze Clubexpert te schrijven, is het onderbuikgevoel wat ik heb over de duur van de successen van dit Barcelona. Wat ging er mis op die zwarte dag in Athene? Wat kan Josep Guardiola doen om de geschiedenis zich niet weer te laten herhalen? Deze vragen roepen bij menig Barça-fan gemengde gevoelens op, hoop en angst. Aan elk succes zal een einde komen, alleen is de vraag: wanneer?
Na een zeer succesvolle carriére als speler bij Barcelona onder coach Rinus Michels, werd Johan Cruijff in april 1988 aangesteld als hoofdcoach van Barça. Na een grote crisis, waarbij de gehele selectie op negen spelers na werd ontslagen, keerde de rust terug in Catalonië. Johan begon met het smeden van zijn dreamteam, geïnspireerd op het totaalvoetbal wat Ajax speelde onder het bewind van Rinus Michels. In de jeugdopleiding, La Masía, stond een jonge, Catalaanse jongen op, Josep Guardiola. Op advies van Jordi Pujol werd Guardiola overgeheveld naar de eerste selectie en debuteerde hij op 16 december 1990 op zestienjarige leeftijd in het eerste van Barcelona. Hij zou later uitgroeien tot het boegbeeld van de club en Barça naar de eerste Europacup l leiden, door van Sampdoria te winnen op Wembley.
Guardiola was in het dreamteam van Cruijff de schakel tussen de verdediging en aanval. Zijn positie kreeg zelfs een naam, jugador organizador. Hij verdeelde het spel en zorgde voor de snelle omschakeling. Na het vertrek van Cruijff bij Barcelona, bleef Guardiola achter in Catalonië en pakte onder de leiding van Sir Bobby Robson en Louis van Gaal de nodige prijzen. Maar tijdens een training met het nationale elftal kwam abrupt een einde aan zijn succesvolle reeks. Hij scheurde zijn linkerenkelband, wat het begin van zijn einde bij de Blaugrana's inleidde. In een emotionele persconferentie geeft hij aan dat hij zijn contract bij Barcelona niet zal verlengen. Hij is tot nu toe nog altijd de speler met de meeste rode kaarten in dienst van Barcelona, opmerkelijk is dat geen van deze kaarten werd gegeven voor de grove overtreding, maar altijd wegens commentaar op de wedstrijdleiding.
De verloren Europacupfinale was een mokerslag voor de gehele selectie, die langzaam uit elkaar viel na deze teleurstelling. Waar volgens mij het probleem zat in het eerste dreamteam, was het te laat of niet doorselecteren van talenten. De successen van het dreamteam waren namelijk gebaseerd op een aantal pilaren: de tactische inbreng van Cruijff en Michels, La Masía en de mentaliteit om te winnen. Twee van de drie pilaren vielen weg met het vertrek van Cruijff. De ondergang van Barcelona was compleet.
De terugkeer van Guardiola in juni 2007 zou een nieuwe impuls betekenen. El noi de Santpedor ging Barcelona B trainen, destijds uitkomend in de Tercera Division. Hij leidde het tweede elftal van Barça naar het kampioenschap en dus naar promotie. Het jaar erop zou hij assistent worden van Frank Rijkaard, om hem vervolgens op te volgen als hoofdcoach. Bij zijn presentatie zette hij meteen de toon door Deco, Ronaldinho en Samuel Eto'o te laten weten niet langer welkom te zijn in de selectie. Eto'o zou echter pas een jaar later vertrekken. Met aankopen als Gerard Piqué (Manchester United) begon een nieuw tijdperk voor Barcelona. Het voetbal keerde terug in Catalonië. Jeugdspelers konden weer doorstromen naar het eerste. Het beste voorbeeld, in mijn ogen, is Pedro. Deze jongen werd gepromoveerd naar het eerste en was meteen de eerste die in één jaar in zes verschillende competities scoorde en een assist leverde.
Josep begon te bouwen aan een nieuw dreamteam, dezelfde gedachten, dezelfde tactiek als het team van zijn voorbeeld Johan. Maar wat doet Guardiola anders dan Sir Bobby Robson en Louis van Gaal? Wat is er tactisch veranderd? Wat is er beleidsmatig veranderd? En waarom zou dit project niet eindigen in een fiasco? Tactisch volgt Guardiola zijn voormalig coach Cruijff, hij speelt ook in een 4-3-3 formatie, af en toe zelfs in de 'ideale' 3-4-3 in de ogen van de grootmeester zelf. Om echt goed te kunnen vergelijken heb ik voor mezelf een ijkpunt genomen, namelijk de huidige selectie van Barcelona, die ken ik namelijk het best. Als je positioneel gaat vergelijken, zie je een hoop overeenkomsten tussen beide elftallen. Gerard Piqué speelt in dezelfde rol als Ronald Koeman, Sergi Busquets in dezelfde rol als Pep zelf, Lionel Messi in de rol van Romarío. Taktisch gezien doet de huidige hoofdcoach het iets anders dan zijn illustere voorgangers. Beleidstechnisch zijn er echter veel verschillen, veel jeugdspelers worden uit La Masía gehaald om het eerste te versterken. Mocht er op een bepaalde positie geen goed talent gevonden, wordt er een transfer gedaan.
Dat brengt mij tot mijn volgende punt, wat moet Josep Guardiola doen om een ondergang te voorkomen van 'zijn' dreamteam? Daar is eigenlijk maar één simpel antwoord op: doorselecteren. Gebruik de befaamde jeugdopleiding, gebruik die talenten in het eerste elftal. We hebben met z'n allen gezien in de Champions League wedstrijd tegen BATE Borisov, dat er weer een generatie staat te popelen om de touwtjes over te nemen. Dus mijn advies aan Josep Guardiola is als volgt, verkoop Maxwell en Seydou Keita en promoveer Alejandro Grimaldo, Sergi Roberto en Rafinha naar het eerste. Daarnaast hoop ik echt dat Barça Oriol Romeu terughaalt, wat een enorm talent is dat. Blijf alsjeblieft talenten laten debuteren, blijf La Masía waarderen en houd de selectie scherp.
