Catenaccio Olandese
Catenaccio werd in 1963 wereldberoemd toen Internationale Milano FC hiermee bijna alles won wat er te winnen viel. De coach die toentertijd voor de groep stond was niemand minder dan Helenio Herrera. Het catenaccio werd echter al tientallen jaren eerder uitgevonden.
Van elf november 1934 tot 26 juni 1954 was de Oostenrijker Karl Rappan de bondscoach van Zwitserland. Hij was de uitvinder van het catenaccio. Echter, ging het Zwitserland niet al te goed af. Van de negen wedstrijden onder zijn bewind werden er vier gewonnen, twee gelijkgespeeld en drie verloren.
Echter hoeven we de mindere prestaties van Zwitserland niet aan de tactiek te verwijten. Nereo Rocco, een Italiaan, coachte in zijn loopbaan Triestina, Treviso, Padova, AC Milan, Torino en Fiorentina. Overal was hij succesvol. Triestina werd tweede in de Serie A, nog altijd het beste resultaat ooit. Treviso wist te promoveren naar de Serie A, ook het beste resultaat van die club ooit. Padova werd deerde, en weer slaagde Rocco erin het beste resultaat ooit van een club te behalen. Na al deze kleine clubs kwam hij bij het grote AC Milan terecht. Hij won in zijn eerste jaar het landskampioenschap en in zijn tweede jaar de Europacup I door in de finale op Wembley Benfica met 2-1 te verslaan. Daarna ging hij aan de slag als hoofdtrainer van Torino. Hij wist de ver afgezakte club er weer bovenop te helpen en Torino mocht zich weer een subtopper noemen. Daarna keerde hij terug naar AC Milan en won meteen de landstitel en Europacup II. Het volgende seizoen won hij voor de eerste keer in de clubgeschiedenis van AC Milan het wereldkampioenschap voor clubs. In 1972 en 1973 won hij de coppa Italia. In 1973 werd ook de Europacup II veroverd. In 1974 wist Rocco weer de finale van de Europacup II te bereiken, maar deze keer verloor hij. Hij sloot zijn trainersloopbaan af met een achtste plaats met Fiorentina. Daarna werd hij technisch directeur bij AC Milan.
Nu terug naar het Nederlands elftal. Met het legendarische totaalvoetbal waarmee we twee WK finales oprij haalden en in 1988 het EK wisten te winnen is ons de laatste jaren weinig gelukt. Onder Van Basten wisten we met dit opportunistisch voetbal verrassend door te gaan naar de kwartfinale, maar hier verloren we van Rusland. In 2010 speelde we ook met de verdedigen eerst-mentaliteit. En dit bracht ons tot de finale, die we verloren met een doelpunt waar buitenspel aan vooraf ging. Twee jaar later komen we met een poging tot totaalvoetbal niet eens de groepsfase door.
We kunnen dus wel stellen dat verdedigend voetbal ons meer heeft gebracht de laatste jaren. Ook is het met een landenteam moeilijk om totaalvoetbal te spelen, omdat je hiervoor precies moet weten wat de ander doet en heel veel samen moet trainen. Een veel makkelijker alternatief is catenaccio. Dit is een veel effectievere manier van voetbal dan welke andere dan ook. Op het moment dat je aanvallend voetbal speelt, heb je te maken met ontzettend kleine ruimtes, terwijl je zelf hele grote ruimtes voor de tegenstander achterlaat. Daarom werkt verdedigend voetbal waarschijnlijk beter bij dit oranje. Ook hebben we de spelers om catenaccio te spelen.
Met Urby Emanuelson en Arjen Robben hebben we veel snelheid aan de zijkanten. Emanuelson zal verdedigend wel moeten helpen tegen de betere landen, om te voorkomen dat we tegendoelpunten krijgen. Dat is dan ook het probleem van catenaccio: krijg je twee doelpunten tegen, dan is het zo goed als voorbij. In de spits zal Robbin van Persie moeten gaan spelen, omdat hij goed instaat is de razendsnelle Robben te bedienen. Ook is Van Persie sneller dan Klaas-Jan Huntelaar. Als de counter eigenlijk al begonnen is, komt ook Emanuelson weer mee naar voren, hij zal een van de weinige achtergebleven mannen wegtrekken waardoor er nog meer ruimte ontstaat of vrij komen te staan, waarna hij meer meters kan maken. De man die alle passes moet versturen is natuurlijk Wesley Sneijder. Hij zal wel controlerender moeten spelen, om zo direct de bal van de verdediging te kunnen ontvangen. Hij mag ook mee naar voren komen, maar niet te ver. Hij moet een aanspeelpunt zijn als iemand zich heeft vastgelopen. De andere middenvelder in het blok van twee is natuurlijk Nigel de Jong. Na dat Mark van Bommel bekend heeft gemaakt te stoppen zal daar geen discussie meer over zijn. Op de linksback hebben we de keuze tussen Jetro Willems en Erik Pieters. Pieters is verdedigend veel beter en zal dus tegen de toplanden moeten spelen. Echter, tegen de mindere landen hebben we ook wel wat aanvallende kracht nodig, en dan zal mijn voorkeur uitgaan naar Willems, die met regelmaat laat zien een geweldige drive naar voren te hebben. De rechtsback is zonder twijfel Gregory van der Wiel, die ook veel mee op mag komen omdat Robben naar binnen trekt. Dan wordt ook de ruimte die daardoor aan de zijkanten ontstaat benut. Achterin zullen we dan met drie centrale verdedigers gaan spelen. Wie dat moeten zijn staat al vast: Mathijsen, Heitinga en Vlaar. De drie beste centrale verdedigers met de Nederlandse nationaliteit. De keeper is uiteraard Maarten Stekelenburg.
Op de bank zitten dan ook nog Huntelaar die we kunnen gebruiken als breekijzer en Rafael van der Vaart. Ook Kevin Strootman is een goede back-up, envenals Jordy Clasie en Leroy Fer. Ricardo van Rhijn heeft al laten zien bijna net zo goed als Van der Wiel te zijn en dus Nederlands elftal-waardig. Stefan de Vrij, Nick Viergever en eventueel ook Pieters kunnen ook nog als centrale verdedigers spelen. Voor de links- en rechtsbuiten positie hebben we dan ook nog Ibrahim Afelay, die ook wel over redelijk veel snelheid beschikt en als hij zich goed genoeg kan ontwikkelen natuurlijk ook Luciano Narsing. Jeremain Lens is dan ook nog iemand die ook mee mag van mij, omdat hij over veel snelheid beschikt en zowel spits als rechtsbuiten kan spelen. Tweede en derde keeper zijn natuurlijk Michel Vorm en Tim Krul.
Ik ben ervan overtuigd dat als we op het WK 2014 catenaccio-voetbal spelen we met de beker in handen terug naar huis zullen reizen.
