Onderweg naar 2000 deel 1
Vooralsnog weet Cim Bom geschiedenis te schrijven in dat seizoen. Cim Bom laat de Turkse competitie opzij en richt zich op de Europa Cup I. Dat legendarische team met Simovic, Prekazi, Tütüneker, Tanman en Çolak rekent in de eerste ronde af met Rapid Wien. Echter, bewaren de leeuwen het echte spektakel voor de tweede ronde waarin Neuchatel Xamax de tegenstander is. In het eerste duel gaat Cim Bom hard onderuit in Zwitserland met 3-0. Deze nederlaag valt als een bom in de Turkse groep en media. Vooralsnog kunnen de Zwitserse sportkranten nog het meeste genieten van de klinkende overwinning van Xamax. Volgens hen hoeft het terugduel amper gespeeld te worden. De trainer van Galatasaray - Mustafa Denizli - denkt er totaal anders over. Volgens zijn voorspellingen gaat Cim Bom het terugduel in Ali Sami Yen pakken met een 5-0 overwinning. Zowel de Turkse als de Zwitserse media verklaren Denizli voor gek en hij wordt de grond ingeboord door de gerenommeerde Turkse kranten.
De achtste dag van de elfde maand van het jaar 88' arriveren de spelers en de technische staf van Xamax op het vliegveld in Istanbul. Tijdens het belopen van de vliegtuigtrap zien ze tot hun verbazing de spandoek 'Welkom in de hel van Galatasaray'. Ze proberen hun verbazing te verbergen door lachend terug te reageren, maar de supporters van Galatasaray weten dondersgoed dat de eerste veldslag binnen is. Voor hen is de terugwedstrijd geen voetbal meer, maar een veldslag om de eer, de trots en het aanzien van de natie terug te winnen.
De wedstrijddag is aangebroken. Het is de negende november van het jaar 1988. Er wordt al dagen omgeroepen dat de wedstrijd enkel via de radio wordt uitgezonden. Door problemen met tv-rechten zendt de nationale televisiezender TRT de wedstrijd niet uit. Door dit ongemak moet de TRT- commentator Levent Özçelik via de radio de hele natie voorzien van een historische wedstrijdverslag en het liefst in het voordeel van Galatasaray. Inmiddels is het stadion propvol en het televisiegebruik bereikt zijn hoogtij. Kort voor de wedstrijd komen de Neuchatel spelers het veld op om hun warming-up te doen, maar dit gaat moeizaam door de ongekende geluidsuitbarsting van de supporters.
De wedstrijd is begonnen en vanaf minuut één zingen de supporters hun longen uit hun lijf. Galatasaray begint fel aan het duel. De Turkse analytici en supporters verwachten veel van Prekazi, Tütüneker en Çolak. Tütüneker begint goed aan de wedstrijd en drukt zijn stempel in de twintigste minuut. Na een lange bal van Yuvakuran kopt Günes goed door en Tütüneker krijgt de bal precies voor zijn voeten en het uitkappen van de keeper is een simpel karwei voor hem. Hij schiet de bal tussen de palen: 1-0. De wedstrijd breekt open en Cim Bom wordt steeds gevaarlijker. Ondertussen krijgt Çolak een halve kans, maar zijn timing laat te wensen over. Daarna volgt de handelskenmerk van Prekazi. Hij haalt verwoestend uit van 25 meter afstand, de bal raakt de bovenkant lat. De ruststand is 1-0 in het voordeel van Galatasaray, maar het is niet genoeg..
In de catacombe komen de spelers van Cim Bom bij elkaar en ze zweren op de kwartfinale. Na de onderbreking voert Gala de tempo op en als het scorebord de 54ste minuut telt, loopt Tanman met grote stappen en opent het spel naar links op Prekazi. Hij zet de bal goed en geeft een voorzet naar de eerste paal waar Çolak sluw voor zijn man komt. Hij tikt de bal eenvoudig in: 2-0. De supporters breken het stadion af. De 2-0 is een feit en het publiek schreeuwt: ' Uc, üc, üc, üc, üc!' Je hoeft geen Turk te zijn om te weten wat 'üc' betekent. Na de tweede goal heerst er een wereldse sfeer of juist een helse.
Door een beslissing van de scheids schiet Prekazi keihard de bal weg en pakt een gele kaart zonder gevolgen. De boosheid van Prekazi werkt in zijn voordeel en net wanneer de minuten wegtikken en de kansen uitblijven, geeft hij een mooie voorzet naar de tweede paal en Tütüneker kopt de bal met een snoekduik a la Peter Osgood en het is 3-0! Het tribune stort bijna in! Drie minuten na de bevrijdende goal van Tütüneker krijgt Çolak de bal buiten de zestien, hij kapt naar zijn rechterbeen en plaatst de bal net onder de kruising. Het verschil is nu vier doelpunten en de commentator schreeuwt het uit: ' Gol, goollll, gooolll. Tanju, Tanju ve Tanju!!' Het is nog tien minuten volhouden en dan Galatasaray staat in de halve finale van Europa Cup I. De commentator schuift zijn vreugde niet onder tafels en deuren. Het wordt nog leuker in de 86ste minuut als Tütüneker voor de tweede keer in deze wedstrijd de keeper passeert en de bal terug legt Çolak. De Turkse goalgetter maakt zijn derde goal en tekent voor zijn hattrick. De commentator - die inmiddels zijn stem kwijt is geraakt voor het historische wedstrijdverslag van Galatasaray - laat zijn emoties volledig los bij de vijfde goal en staat op het punt om druppels te laten vallen. Aan het einde zegt de commentator het volgende:
' We horen nu ook thuis op de Europese velden! Wij hebben de kwartfinale bereikt..'
Wordt vervolgd..
