Golden God, my way to Seattle
Fredy Montero komt in januari 2009 helemaal alleen naar een besneeuwd Seattle om een volgende stap te maken in zijn voetbalcarrière. De toen 21-jarige spits kwam op huurbasis over van het Colombiaanse Deportivo Cali. Het eenzame leven dat hij de eerste weken in Seattle leidt, stopt hij dagelijks weg doormiddel van drie gedachtes, voetbal, familie en geloof. Montero was gekomen voor zijn eigen toekomst, om zijn arme ouders een toekomst te bieden doormiddel van geld en God te laten zien dat hij dankbaar is voor zijn voetbalkwaliteiten.
Op 19 maart 2009 beginnen de Sounders aan hun eerste wedstrijd tegen kampioenskandidaat New York Red Bulls. Trainer Sigi Schmidt startte met een 4-4-1-1 opstelling. Kort achter de spits, als verkapt nummer 10, staat een zenuwachtige jongen zijn ogen uit te kijken naar de ruim 60.000 supporters die hun club voor het eerst zien aantreden in de MLS. Zijn eerste balcontact vindt plaats aan de aftrap, het allereerste glorieuze moment voor Montero is een feit.
Negentig minuten lang zit een vol stadion met open mond te kwijlen naar de fantastische acties, twee doelpunten en een assist van Montero. Zijn tweede doelpunt levert hem direct de goal van de week op. Een week later, tegen Real Salt Lake maakt hij opnieuw zijn opwachting in de basis. Ik val compleet van mijn stoel na het moment van de aanname, het tikje vooruit en een heerlijk afstandsschot omgetoverd tot een doelpunt. Opnieuw het doelpunt van de week, het gevolg daarop, speler van de maand.
In dat jaar volgen er vele prijzen voor de club en voor Montero persoonlijk. Doelpunten werden verkozen tot doelpunten van de week, hij werd meerdere keren verkozen tot speler van de maand en won met zijn team de U.S Open Cup. Dit alles leverde hem nog één prijs, Newcomer of the year 2009. Mister Golden God werd zijn bijnaam. Bij alle opkomsten, doelpunten en andere successen in het voetbal gaat een vinger naar God, zijn tweede vader in de tijden dat hij alleen was.
De tijd dat hij alleen was bleek drie jaar later van korte duur. Via-via leerde hij tijdens zijn beginweken in Seattle een meisje kennen. Hij was 21, zij pas 18. Hij sprak geen Amerikaans, zij geen Spaans. Doormiddel van Google translate konden de twee communiceren. De relatie draait in grote lijnen maar om één ding, voetbal. Elke wedstrijd is het zijn vrouw die naar het stadion rijd, Fredy is te zenuwachtig en zou ongelukken kunnen veroorzaken.
Drie seizoenen later spelen de Sounders een uitwedstrijd tegen Los Angeles Galaxy. Het seizoen is al een tijdje op gang, maar Montero heeft nog altijd het net niet weten te vinden. Zijn successen zijn op, hij zou niet meer in het systeem passen, de uitdaging is weg. Tot minuut 47 spoken deze teksten ook door mijn hoofd, totdat 19 maart 2009 in één grote flits voorbij komt. Opnieuw ruim dertig meter, een verwoestend afstandsschot en een doelpunt dat de hele wereld over gaat, een deja vu. "Fredy Montero is back in a big, big way." Zestien goals volgen, zijn eerste hattrick wordt genoteerd en twee doelpunten in een oefenwedstrijd tegen Chelsea maken het succes compleet. De interesse van Europese clubs is gewekt.
Het seizoen daarop wordt er na veel overleg een moeilijke keuze gemaakt, Golden God verliest zijn plek op basis van het spelsysteem, waarop Montero voor een half jaar terugkeert naar Colombia bij de club Millonarios. Eén stap terug, om er twee vooruit te doen. In de spotlights blijven staan van Europese clubs is het doel en dat lukt. Sporting Lissabon durft het aan en in juli 2013 arriveert de Colombiaan in Portugal. In een half jaar tijd is hij uitgegroeid tot een grote nieuwkomer, dertien doelpunten in de eerste twaalf wedstrijden van het seizoen.
Opnieuw de naam krijgen van grote nieuwkomer, de bestempeling die hij ruim drie jaar terug ook kreeg. Bij alles wat Golden God doet loopt er dun, maar tegelijkertijd een gouden lijntje terug naar Seattle. Het lijntje wat deels ook naar mij loopt. Fredy Montero is en blijft voor altijd een Sounder, zijn weg naar succes is mijn weg naar Seattle.
