Kritiek maakt Chelsea sterker
Mensen hebben nooit begrepen dat ik een voorkeur uit voor Chelsea, want velen zien geen positieve kanten aan de immense club. Toen ik zeven jaar oud was hoorde ik om mij heen constant termen als ''koopclub'' en ''sfeerloos'' oplaaien, daar waar vandaag ''bus-voetbal'' en ''anti-voetbal'' de meest gebruikte termen zijn.
Uiteraard ben ik kritisch op Chelsea en het beleid dat het meermaals voert. Zo deed het mij pijn hoe trainer na trainer ontslagen werd. En zo deed het mij pijn hoe werd omgesprongen met trouwe lieden als bijvoorbeeld Alex. En zo deed het mij pijn hoe clubicoon Frank Lampard geen nieuw contract kreeg aangeboden. Maar ik heb ten alle tijden mijzelf verplaatst in de clubleiding en getracht hun beslissingen te kunnen begrijpen, want elk puntje van kritiek en cynisme heeft mij tot op het bot gedreven om mij meer en meer achter Chelsea te scharen.
Het voetbal dat Chelsea speelt is dan misschien lang niet altijd goed, maar er zit vreselijk veel strijd in. En dat is waar ik van houd: strijd, mentaliteit en explosiviteit. Dit heb ik sinds de eerste dag waarop ik fan was bespeurd, en dit zie ik vandaag de dag nog steeds terug. En wellicht mist Chelsea dan het mooie voetbal wat het had kunnen vertonen met dit spelersmateriaal, maar de wil om te winnen staat wat mij betreft voorop. Spelers die de winnaarsmentaliteit hebben, zoals Michael Ballack, Didier Drogba, John Terry en Ivanovic om er maar een paar te noemen, horen thuis bij Chelsea. En dan mag er allicht wat flair missen in ons spel, voor mij is de strijdlust van de spelers het belangrijkst.
De manier waarop de Champions League werd gewonnen is in mijn ogen fabuleus. Ik zou het zelfs geniaal durven noemen. Want met dat spelersmateriaal winnen van Barcelona en Bayern München is een klasse apart. En de manier waarop is misschien nog wel mooier. Op zo een manier verdedigen is vreselijk lastig. Daar is een ontzettend goede communicatie voor nodig en ook vreselijk veel energie en scherpte. Als één speler in deze tactiek verzaakt, kun je het bij wijze van spreken al schudden. En juist deze manier van spelen heeft mij er vreselijk bewust van gemaakt dat ik het prachtig vind hoe Chelsea ten koste van alles wil winnen.
Na de Champions League-winst werd er een andere weg ingeslagen. Jongens als Eden Hazard werden binnen gehengeld en er werd vuurwerk verwacht. Voorheen viel dit flink tegen. Maar dit had in mijn ogen ook te doen met de aanstelling van André Villas-Boas, die in mijn ogen de club alleen maar schade heeft toegebracht. Dat terzijde wist ik dat die nieuwe weg tijd nodig zou hebben. Verjonging en verandering in spel waren de doelen. Verjonging is nu zeer zeker gelukt, en in mijn ogen de verandering van spelopvatting ook. De terugkomst van José Mourinho was een geschenk uit de hemel. Hij creëerde een hechte groep winnaars, wat het belangrijkste ingrediënt tot prijzen is.
De mensen die geen fan zijn van Chelsea kijken vaak alleen de topwedstrijden. Hierin kiest Mourinho er nadrukkelijk voor om puur tactisch te kijken en vaak ook behoudend de wedstrijd in te gaan. Dit vind ik niet laf maar ontzettend dapper. Want als zo een plan mislukt, word je al gauw bij het grof vuil gezet. En dit deed hij met klasse. Geen enkele nederlaag in een topper was het resultaat. In pak hem beet vier wedstrijden was er sprake van echt verdedigend voetbal. Maar mensen vergeten vaak hoe Chelsea tegen de kleintjes speelt. Aanvallend en met flair. Ook de doelpuntenfestijnen tegen Arsenal (6-0), Schalke (3-0 en 3-0) en Tottenham Hotspur (4-1) worden vaak over het hoofd gezien. Het karakter van Mourinho helpt ook niet echt bij het beeld dat mensen van Chelsea hebben. Maar ik vind dit juist prachtig. Deze man is een tactisch wonder, een echte personality en een ware winnaar. Van mij mag hij zijn maniertjes en toneelstukjes gerust uitvoeren zolang hij winnaars op het veld blijft zetten. Want de gedrevenheid ontbreekt nooit bij Chelsea.
Ik voorzie een gouden toekomst voor the Blues, want met deze coach en de instelling die hij overbrengt op de spelersgroep kan het bijna niet misgaan. Het koopclub imago is vandaag de dag enigszins van de baan geveegd omdat vrijwel elke club met geld smijt, en wat mij betreft geldt dit ook voor de leuzen als ''anti-voetbal''. Met het oog op het Oranje onder Louis van Gaal zou ik het enkel en alleen modern noemen, de tactische toepassingen van José Mourinho in topwedstrijden.
Daarnaast denk ik dat met de aankopen van Diego Costa en Cesc Fabregas het voetbal vanzelf al vooruit zal gaan. Diego Costa, die in mijn ogen perfect past bij het karakter van Mourinho, zal een doelpuntenmachine worden en hiermee alle commentaren over verdedigend voetbal van de baan vegen.
Mensen mogen kritiek hebben op mijn club, maar ik zal hem altijd verdedigen. Tactiek en bekers gaan boven samba, tiki-taka en daarmee verliezen, echte winnaars gaan boven meisjesachtige duikelaars en daarnaast gaan echte karakters boven stugge nuchtere coaches. Ik houd van Chelsea op mijn manier en zal dit altijd blijven doen. Ik vertrouw op een goede toekomst en ik heb enkel bewondering voor de manier van spelen van onze jongens. Je wordt fan van een club om aspecten die jou aanspreken en voor mij is dat de winnaarsmentaliteit.
Karakter en winnaarsmentaliteit zullen overwinnen!
