Barcelona's Bedenkelijke Beslissingen
Dat begint bij de jeugdspelers, die alsmaar minder in aanmerking komen voor speelminuten in het eerste elftal. Dat zou natuurlijk kunnen liggen aan hun kwaliteit. Er dient zich immers niet elk jaar een nieuwe Xavi aan. Toch heeft La Masía de afgelopen jaren onder anderen Thiago Alcántara en zijn broer Rafinha, Gerard Deulofeu, Marc Bartra en Martín Montoya voortgebracht. Ik denk dus niet dat het probleem bij de aanvoer van talent ligt, maar bij de verwerking ervan. Talenten hebben training en ervaring nodig, ze moeten tot sterren worden gevormd. Dat gebeurt momenteel te weinig. Jonge spelers krijgen niet genoeg tijd en kansen in het eerste elftal, omringd door alle sterspelers. Ze worden vaak verhuurd en in sommige gevallen, zoals bij Thiago en Cristian Tello, willen ze zelfs verkocht worden omdat er bij Barcelona te veel (aangekochte) concurrentie rondloopt.
En dat brengt ons bij het volgende probleem, want ook bij het transferbeleid van de afgelopen jaren kan men vraagtekens zetten. Als fan wil je een slechte transfer nog wel eens door de vingers zien: een dure aankoop die flopt, dat gebeurt tenslotte overal. Maar Barcelona betaalt te vaak te veel geld voor spelers, en lijdt vervolgens miljoenenverliezen door ze te goedkoop van de hand te doen (Zlatan Ibrahimovic, Dmytro Chygrynskiy, Martín Cáceres). Daarnaast slaagt de club er niet in om spelers die er geen toekomst meer hebben te verkopen, wat vaak leidt tot eindeloos verhuren totdat de spelers niks meer waard zijn of hun contract afloopt (Bojan Krkic, Henrique, Keirisson). Maar ik wil me vooral focussen op de afgelopen transferperiode, die extra belangrijk was omdat Barça komend jaar waarschijnlijk geen aankopen mag doen.
Zoals gezegd was het afgelopen transferseizoen het toppunt wat betreft de uitgaven aan nieuwe spelers. Liefst 157,25 miljoen euro (kan nog oplopen tot 167,5 miljoen) werd gespendeerd aan in totaal 7 nieuwe spelers: een absoluut clubrecord. Natuurlijk waren er versterkingen nodig na het teleurstellende seizoen, helemaal omdat meerdere sleutelspelers vertrokken. Toch is voor mijn gevoel niet het maximale uit het opgeschoven transferverbod gehaald.
Te beginnen bij de keepers. Omdat zowel eerste doelman Víctor Valdés als zijn stand-in José Manuel Pinto vertrok moest het keepergilde flink op de schop. Marc-André ter Stegen en Claudio Bravo werden elk voor twaalf miljoen gekocht en Jordi Masip werd gepromoveerd vanuit Barça B. Ter Stegen is een jonge talentvolle keeper, die het geld meer dan waard is als hij zich goed blijft ontwikkelen. Bravo was echter veel te duur: hij is een goede keeper maar het ontbreekt hem aan ervaring op het hoogste niveau. Zijn prijskaartje was veel te hoog, helemaal als je nagaat dat vorige reservekeeper Pinto slechts een half miljoen heeft gekost. Zelfs als de club Ter Stegen niet direct wil laten starten of een open concurrentiestrijd wil, waren er veel goedkopere alternatieven geweest. José Manuel Reina bijvoorbeeld, die uit de jeugdopleiding van Barcelona komt en beschikt over tonnen ervaring bij verschillende topclubs.
Dan door naar de verdediging. De club is daar al jaren zwak in de lucht. Of het nou corners, voorzetten of vrije trappen zijn, luchtduels worden maar al te vaak verloren en Barça heeft de afgelopen seizoenen veel tegendoelpunten moeten incasseren door kopballen, vaak op belangrijke momenten. Door de jaren heen hebben veel verschillende spelers in het hart van de verdediging gespeeld: echte centrale verdedigers maar ook vleugelverdedigers en verdedigende middenvelders. De definitieve oplossing is helaas ook dit jaar niet gevonden. Barcelona betaalde veel geld voor Jérémy Mathieu en Thomas Vermaelen, twee veteranen die op of over de top van hun carrière zijn. Hun komst is slecht nieuws voor Marc Bartra en Javier Mascherano. Ik had liever een flinke investering gezien voor een antwoord op de lange termijn. Daarnaast waren Nemanja Vidic en Daniel Agger veel goedkoper geweest als tijdelijke oplossing. Verder werd de weinigzeggende Douglas Pereira aangetrokken als opvolger van Dani Alves, die na een onrustige zomer toch is gebleven en volgend jaar dus waarschijnlijk gratis de deur uit gaat lopen.
Op het middenveld vertrok Cesc Fàbregas en Ivan Rakitic is zijn jongere, grotere en goedkopere vervanger. Met het oog op de ouder wordende Xavi en Andrés Iniesta is het jammer dat ook dit jaar weer een potentiële opvolger is vertrokken, maar er loopt genoeg jong talent rond om over één of twee seizoenen het stokje over te nemen.
De grootste transfer van Barça deze zomer was natuurlijk die van Luis Suárez. Zoals zoveel fans had ik hier een dubbel gevoel bij: aan de ene kant versterkte de club zich met een van de beste aanvallers ter wereld, de topscorer van de Premier League en een wedstrijdbeslisser die altijd al van Barcelona gehouden heeft. Aan de andere kant had ik niet verwacht dat de club zo'n bedrag zou uittrekken voor een aanvaller van gemiddelde leeftijd met een tumultueuze geschiedenis, helemaal na de veelbesproken beet op het wereldkampioenschap. Voor 81 miljoen had ik dan liever Marco Reus en Mats Hummels gezien. Bovendien zit de voorhoede met Lionel Messi, Neymar en Suárez de komende jaren dichtgetimmerd, wat slecht nieuws is voor talenten als Deulofeu en Munir El Haddadi.
Barcelona heeft de laatste jaren nog veel meer bedenkelijke beslissingen genomen, of het nou transfers, contractvoorstellen of persoonlijke besluiten waren. Desondanks hoop ik dat Luis Enrique de komende jaren veel prijzen gaat winnen met zijn nieuwe selectie, waarvan de helft gelukkig nog altijd uit La Masía komt!
