Deel II | Eigen voetbalvolk eerst?
Waarschijnlijk komt het doordat de huidige Russen zeker blijven van hun plek zolang de limiet blijft bestaan. Er is een groot gebrek aan concurrentie. Aleksandr Kokorin verdiende bij Dinamo vijf miljoen per jaar terwijl hij nauwelijks wat liet zien. Je kan het de aanvaller niet kwalijk nemen dat hij genoot van zijn luxeleventje en voetbal als bijzaak zag. Voor zijn ontwikkeling is het goed dat hij naar Zenit Sint-Petersburg is gegaan. Zenit is een van de weinige clubs waar je moet vechten voor je plek en daar heeft hij nog zichtbaar moeite mee, aangezien hij nog niet heeft laten zien dat het zo'n groot talent is als wordt beweerd.
Artem Dzyuba heeft dat probleem gehad bij Spartak Moskou. De spits verdiende bij de volksclub drie miljoen per jaar, maar scoren deed hij zelden. Toch had hij het lef om meer geld te eisen en daar wilde Spartak, terecht, niet aan mee werken. Daarom is hij transfervrij naar Zenit gegaan en daar liet Dzyuba zien dat hij vooruit is gegaan in zijn spel. Dit seizoen heeft hij namelijk vijftien doelpunten gemaakt terwijl hij in acht seizoenen Moskou niet verder kwam dan 26 doelpunten.
Een andere club waar concurrentie zichtbaar is, is FC Krasnodar. Waar Anzhi Makhachkala en Dynamo dachten met alleen geld succes te boeken, laat eigenaar Sergei Galitskiy zien hoe je een voetbalclub moet runnen. Voormalig Feyenoorder Fedor Smolov werd in Rusland gezien als eeuwig talent, maar bij Krasnodar werd hij met twintig doelpunten topscorer van de Premjer Liga. Als je je als Russische voetballer wil ontwikkelen, is Krasnodar dus de ideale club om dat te doen.
Waarom het dan bij de grote vier uit Moskou niet lukt om je verder te ontwikkelen is een lastige kwestie, want er breken elk jaar wel spelers door, maar ik zie ze geen stappen maken. Waarschijnlijk komt dat doordat jeugdspelers veel geld verdienen en dat Moskou een wereldstad is waarbij er genoeg uitgaansmogelijkheden zijn. Bij CSKA is de nieuwste aanwinst uit de jeugd Aleksandr Golovin. Golovin is een middenvelder die zowel controlerend als op de vleugels kan spelen. Golovin heeft de potentie om uit te groeien tot een type-Davy Klaassen of Davy Pröpper, maar het is geen uitzonderlijk talent zoals Alan Dzagoev dat wel was. Het is mij onduidelijk waarom Slutsky dat wel in hem ziet.
Wie dat in mijn ogen wel is, is Aleksei Miranchuk. De middenvelder van Lokomotiv barst van de creativiteit en heeft een fabelachtige dribbel. Door zijn dribbels wordt hij in Rusland vergeleken met Lionel Messi, maar zo beslissend als de Argentijnse superster is hij bij lange na nog niet. Wel hoort hij vanwege zijn creativiteit altijd te spelen (wat hij niet eens wekelijks doet) en in mijn optiek was Miranchuk ook de ideale vervanger geweest voor de geblesseerd uitgevallen Dzagoev, ware het niet dat Slutsky koos voor Dmitri Torbinskiy.
Spartak wordt in Rusland geroemd om de jeugdopleiding, maar de laatste jaren zie ik geen spelers die zich door middel van hun talent en inzet zich in de basis hebben gespeeld. Zo hadden de rood-witten goud in handen met Anton Mitryushkin. De goalie was met fenomenale reddingen de reden dat Rusland het EK Onder-17 won. In Rusland dacht men dat de natuurlijke opvolger van Igor Akinfeev klaar stond, maar bij Spartak kwam hij door de ervaren Artem Rebrov nauwelijks aan de bak waarna hij besloot om het in het buitenland te proberen bij FC Sion.
Dit zijn dus de gevolgen van de 6+5-regel in Rusland. Russen die vroeg doorbreken zijn zeker van hun plek en talenten die aan de deur kloppen moeten wachten op blessures, schorsingen of het slot van de competitie. Derhalve werd Rusland op mentaliteit afgetroefd door zowel Slowakije als Wales. "We zijn afgetroefd op snelheid en mentaliteit. Dit is hoe ons voetbal er op dit moment voor staat", zei Spartak-voorzitter Leonid Fedun na de wedstrijd tegen Wales. Valeriy Karpin vond het niet geheel toevallig dat het slechtst presterende land op het EK een limiet heeft en vond dat Rusland zich met landen als Tsjechië en Slowakije moest meten.
Afschaffen van de limiet komt echter niet in het woordenboek voor van bondsvoorzitter en Minister van Sport Vitaliy Mutko. "De limiet blijft gewoon bestaan. Het resultaat op het EK heeft niets met de limiet te maken, want het is een van de elementen waarop ons voetbal vooruit is gegaan", zei hij. Zolang Mutko bepaalt dat de limiet blijft bestaan, vrees ik dat het Russisch voetbal op dit niveau blijft steken. Verdediger Vasiliy Berezutskiy wil de jongere Russen een raad meegeven die ik met hem deel: "Ga naar het buitenland, want jullie zijn zwaar in het nadeel zolang er in de competitie met de limiet gespeeld wordt."
Voorlopig moet Rusland op zoek naar een nieuwe bondscoach doordat Slutsky heeft aangegeven te stoppen. Een begrijpelijke beslissing ondanks dat ik zeer teleurgesteld in hem was omdat hij volledig afweek van het systeem waarmee Rusland zich nog wist te kwalificeren voor het toernooi. Toch ben ik hem dankbaar dat hij de rotzooi die Fabio Capello achterliet, heeft opgeruimd, want iedereen in Rusland wist dat als de Italiaan als bondscoach aanbleef, we het EK thuis op de bank moesten gaan kijken.
De Nederlandse media noemden onlangs Guus Hiddink een kandidaat om bij de bond aan de slag te gaan als technisch adviseur, maar in Rusland werd dat bericht verkeerd vertaald en werd hij genoemd als de opvolger van Slutsky. De reacties waren zeer positief, want men smacht naar ee zelfde soort succes als in 2008 toen de Russen de halve finale wisten te bereiken. Ook Stanislav Cherchesov en Kurban Berdyev worden genoemd. Wie de opvolger ook wordt: Rusland zal over twee jaar moeten hopen op een flinke dosis geluk, want zolang de limiet blijft bestaan, zullen er geen hoge verwachtingen meer zijn.
Lees hier deel I van 'Eigen voetbalvolk eerst?
