'Mijn Feyenoord-tijd blijf ik koesteren, ik ben een jongen uit de stad'
Door Gijs Freriks
Groot moment
Manu, die na 84 minuten was ingevallen voor Jordy Clasie, is uitzinnig van vreugde, trekt zijn shirt uit en rent langs de al even extatische supporters, totdat hij wordt bedolven onder medespelers. Het is hét moment waar Manu aan wordt herinnerd als het gaat om zijn carrière bij Feyenoord. De 24-jarige linksbuiten komt uit de jeugd van de volksclub en komt in 46 wedstrijden tot 11 doelpunten en 5 assists in het eerste elftal, maar zijn doelpunt tegen het Oekraïense Zorya is zonder meer het belangrijkste dat hij voor Feyenoord maakte.
"Dat was een groot moment", erkent Manu in een interview met Voetbalzone. "Als je mijn naam noemt, dan is vaak het eerste wat je te binnenschiet het doelpunt tegen Zorya Luhansk. Maar ook daarna gaat het leven gewoon verder. Ik moest door en wilde meer successen behalen." Manu zou nog één seizoen bij Feyenoord blijven en vertrok daarna naar Engeland, naar Brighton & Hove Albion. De successen waar hij naar smachtte behaalde hij daar niet en ook bij Huddersfield Town en Go Ahead Eagles had hij weinig te vieren.
Koesteren
"Ik heb zelf de beslissing genomen om te vertrekken, moest niet per se weg. Ik had gewoon wat anders in mijn hoofd en ben daarom vertrokken naar Engeland", zegt de geboren Dordtenaar. "Ik heb daar weinig gespeeld. Achteraf is het makkelijk praten, bij Feyenoord was ik basisspeler, maar op dat moment koos ik voor de volle honderd procent voor Brighton. Mijn tijd bij Feyenoord blijf ik natuurlijk koesteren. Ik ben een jongen uit de stad en heb daar een groot deel van mijn leven doorgebracht. Dat is toch wel speciaal."
Manu kwam in dienst van Brighton & Hove Albion tot twee doelpunten in veertien wedstrijden en bij Huddersfield Town scoorde hij in vijf optredens niet. Hij koos er daarom voor om Engeland afgelopen zomer te verlaten voor een tweejarig contract bij Gençlerbirligi, de nummer acht van het vorige seizoen in de Süper Lig en tweevoudig winnaar van de nationale beker van Turkije. Ondanks dat Manu pas 189 minuten in actie kwam voor de club uit Ankara, heeft hij geen spijt van zijn transfer.
Hoe bevalt het in Turkije?
"Het bevalt goed. Turkije is een voetbalgek land en ik voel mij goed bij de sfeer en de hele ambiance in de stadions. Na Feyenoord is het niet gegaan zoals ik gehoopt had, zowel in Engeland als bij Go Ahead niet, en ik was weer toe aan een nieuw avontuur. Ik had verschillende opties en heb alles naast elkaar gelegd, waarna ik tot de conclusie kwam dat Gençlerbirligi de juiste beslissing zou zijn. Mijn gevoel was het beste bij deze club en daarom heb ik de keuze gemaakt voor Turkije."
Wat voor 'gevoel' had je precies bij Gençlerbirligi?
"Ik raakte enthousiast na de eerste gesprekken met de trainer (Ümit Özat, red.). Hij had me een paar keer zien spelen, voornamelijk op beeld, en wilde graag met mij werken. Dat was zeer positief en dat gaf uiteindelijk ook de doorslag om hier te tekenen. Helaas werd hij na drie wedstrijden ontslagen. Zo kan het gaan in Turkije en dat is een beetje jammer, al is de nieuwe trainer (Mesut Bakkal, red.) ook goed met mij bezig. Ik heb nog niet veel gespeeld, maar maak mij daar niet druk over. Ik zit in een nieuw land, in een nieuwe omgeving en zie het allemaal wel goedkomen. Ik ga mijn minuten wel maken."
"Ik stond in de eerste twee competitiewedstrijden in de basis, maar de resultaten vielen tegen en dan worden er mensen geslachtofferd en daar was ik er één van. Je wil natuurlijk altijd spelen, maar ik heb mijn basisplekken gehad en weet dat ik genoeg kwaliteiten heb om te slagen in Turkije. Ik moet hier alleen even wennen een het ander type voetbal dat er gespeeld wordt en voor dat gewenproces krijg ik de tijd. Ik kom toch van de Nederlandse school en hier wordt er vooral op karakter gespeeld. Het is lopen en gaan, veel fysieke strijd. Dat is anders dan ik gewend ben. Maar het komt zeker goed, het is alleen even een proces waar ik doorheen moet."
Nog even over Zorya Luhansk: je werd zeker na dat doelpunt een soort cultfiguur onder de supporters van Feyenoord. Zo werd je bijvoorbeeld 'Manutelli', naar Mario Balotelli, genoemd.
"Ik merkte die cultstatus wel, zowel op als buiten het veld. Overal waar ik kwam werd ik aangesproken en werd mij verteld hoe blij ze met me waren en hoe belangrijk die ene goal in de Europa League is geweest. Als ik achteraf sommige beelden terugkijk, dan komt dat besef wel weer terug."
Als je Feyenoord nu in de Champions League ziet voetballen, krijg je dan niet het idee dat ook jij daar had kunnen staan?
"Natuurlijk had ik daar willen staan. Iedereen wil in de Champions League voetballen en als dat kan bij de club waar je bent begonnen en waar je bent doorgebroken, dan zou iedereen daar natuurlijk voor tekenen. Ik gun het de club ook van harte, zeker als je ziet waar ze vandaan komen. Het is een jaar of zes, zeven bergafwaarts gegaan en de laatste jaren hebben een aantal talenten misschien noodgedwongen de kans gekregen en zij laten het nu zien. Dat geeft een goed gevoel. Ik ben trots op de jongens."
Manu kwam dit seizoen in actie tegen Konyaspor, Fenerbahçe, Trabzonspor en Göztepe. Tegen Besiktas ontbrak hij vorige week vrijdag in de selectie, maar trainer Bakkal selecteerde hem wel weer voor het duel met Akhisar van afgelopen zaterdagavond (3-3). Manu kwam niet in actie, maar zag zijn medespelers wel weer een belangrijk punt sprokkelen in de strijd tegen degradatie. Volgende week zondag neemt Gençlerbirligi het op tegen Malatyaspor: voor Elvis Manu mogelijk een nieuwe kans om zich te laten zien.
