Voormalig Ajax-stagiair belandde in depressie: 'Ze zeiden: 'Breek zijn benen''
Pike, 34 jaar inmiddels, doet zijn verhaal aan The Sun. Als vijfjarige viel hij op het WK in 1990 als een blok voor de kwaliteiten van landgenoot Paul Gascoigne. "Ik wilde zoals Gazza zijn. Ik wilde hem zelfs overtreffen en het WK winnen voor Engeland. Op dat moment was dat alles wat ik wilde. Ik hield ervan te voetballen en droomde ervan een profspeler te worden", vertelt hij. "Ik dacht dat ik goed was. Als klein jongetje werd ik bij de partijtjes altijd als eerste gekozen door de achttienjarigen, ondanks het feit dat ik klein was."
'Sonny', zoals zijn bijnaam luidt, zat op dat moment nog niet bij een voetbalschool, maar was al wel een nationaal troetelkind. Zo maakte hij zijn opwachting in televisieshows als Fantasy Football League en The Big Breakfast en ging hij grote sponsorcontracten aan met McDonald's en Coca-Cala. "Ik was het joch van Coca-Cola en verscheen in reclames van McDonald's. Voorafgaand aan de finale van Coca-Cola Cup in 1996 tussen Leeds United en Aston Villa betrad ik het veld om het publiek te vermaken. Ik werd gesponsord door Mizuno, dat een paar schoenen voor mij had geproduceerd met een gouden tong. Dwight Yorke en ik waren de enigen in het land met die schoenen."
Filming with @SkyJohnnyP with sky today, youth football my experience as youth player and now parent,???????? ??Sky pic.twitter.com/zBQTEhGgHp
— Sonny pike (@Sonnypike01Pike) 15 maart 2016
Op twaalfjarige leeftijd werd Pike door Ajax uitgenodigd voor een oefenstage. "Ik werd welkom geheten door Ton Pronk, een legende van de club. Ik zag Jari Litmanen, Frank en Ronald de Boer, Nwankwo Kanu, Dennis Bergkamp, Frank Rijkaard...", haalt hij terug. Pike speelde uiteindelijk twee oefenduels met de Amsterdammers. "In de laatste wedstrijd speelden we met 1-1 gelijk. Ik maakte een doelpunt van buiten het strafschopgebied, maar het was een vreemde ervaring. In de kleedkamer sprak slechts één andere jongen Engels, waardoor het moeilijk was me in het gezelschap te mengen."
Pike keerde terug naar Engeland. "Ik wilde dicht bij huis spelen, ondanks dat ik met mijn technische speelstijl waarschijnlijk beter zou gedijen in een buitenlandse competitie. Ik wilde uiteindelijk bij Liverpool belanden. Dat was mijn plan, dus ik besloot in Engeland te blijven", vertelt hij. Pike stelde alles in het werk zijn voetbaldroom te realiseren. Zo liet hij zelfs zijn benen verzekeren voor een bedrag van liefst 1 miljoen euro. "Ik had het zwaar te verduren. Vooral de vaders langs de zijlijn hadden het op me gemunt. Omdat ik lang haar had, zeiden ze: 'Hij is een meisje, breek zijn benen'."
Kids being a part of a multi million pound business can get confusing with many ups & downs, #MentalHealthAwareness pic.twitter.com/EgrO60ATIn
— Sonny pike (@Sonnypike01Pike) 10 oktober 2017
De hectische periode heeft aan Pike de relatie gekost met zijn vader, die financieel probeerde te profiteren van het talent van zijn zoon en uiteindelijk ook scheidde van diens moeder. "Ik heb hem al twintig jaar niet gesproken. Ik kan geen exact getal noemen, maar hij heeft me honderdduizenden euro's gekost. Vandaag de dag miljoenen", legt hij uit. "Ik begon druk te voelen. Mijn vader hielp me altijd, maar toen het contact stopte, werd het moeilijk. Vooral het mentale aspect was een groot probleem. Ik had het lastig en wist niet eens wat mijn probleem was. Destijds sprak ik niet over de problemen. Ik herinner me dat ik de trainers smekend aankeek me te helpen. Ik voelde me slecht. Alles gebeurde zo snel, ik was verward en had het zwaar. Ik was beroemd, maar had geen idee hoe ik ermee om moest gaan. Niemand kom begrijpen wat ik meemaakte."
Pike werd op vijftienjarige leeftijd opgepikt door Crystal Palace. In een wedstrijd tegen Tottenham Hotspur ging het volledig mis voor de belofte. "Ik dacht dat het mijn laatste kans zou zijn. Ik had een mentale inzinking op het veld. Ik mocht vijftien minuten meevoetballen en kreeg de kans. Uiteindelijk liep ik het veld weer af. Ik kon altijd vertrouwen op mijn aanname, maar de bal sprong van mijn voet. Ik kon de bal niet controleren. De druk was simpelweg te groot. Ik keek de trainer aan en liep van het veld. Ik stortte in. Wist dat het over was."
Het gezworen supertalent speelde daarna nog voor clubs als Stevenage Borough en Barnet, maar een Premier League-carrière kwam uiteindelijk nooit van de grond. Hij hield er suïcidale ideeën op na, erkent hij. Inmiddels heeft hij de draad echter weer opgepakt. Hij werkt als taxichauffeur in het centrum van Londen en is in die hoedanigheid in staat zijn verhaal te delen met anderen. Hij is bovendien voornemens een boek te schrijven over zijn ervaringen. Pike vindt dat voetbalclubs de verantwoordelijkheid hebben hun talenten op mentaal gebied beter te begeleiden. "Je hebt een kans van ongeveer 0,12 procent om prof te worden. Alle kinderen worden misschien optimaal gesteund, maar sommigen zullen het niet halen", aldus Pike. "Mijn advies aan elk kind is om je droom na te jagen en je best te doen. Maar je moet je tegelijkertijd bewust zijn van je positie. De ouders moeten ervoor zorgen dat hun kinderen in een stabiele omgeving opgroeien."
