Antony mag zich met Brazilië opmaken voor tweede gouden medaille
Het duel tussen Brazilië en Mexico, die in het verleden beiden één keer beslag wisten te leggen op Olympisch goud, was een herhaling van de finale van de Olympische Spelen in 2012 in Londen. Toen won Mexico met 2-1. De ploeg van bondscoach Jaime Lozano was dit toernooi het meest trefzeker met veertien treffers, waarvan negen in de laatste twee duels met Zuid-Korea (3-6) en Zuid-Afrika (0-3). Tegen Brazilië ging het echter een stuk moeizamer, daar Mexico er in het eerste bedrijf amper aan te pas kwam en zich enkel moest beperken tot verdedigen.
Brazilië schoot uit de startblokken en leek al vroeg in het duel op voorsprong te komen, toen Antony het voorbereidende werk voor zijn rekening nam en Richarlison gevaarlijk opdook voor het doel. Laatstgenoemde kon de bal echter net niet controleren. Ook een poging van Guilherme Arana kon niet tot doelpunt worden gepromoveerd. De linkervleugelverdediger kwam een-op-een met doelman Guillermo Ochoa, maar kon zijn poging onvoldoende kracht en richting meegeven en zag de Mexicaanse goalie eenvoudig redden.
In het tweede bedrijf veranderde er qua spelbeeld amper iets. Brazilië bleef domineren, zonder tot echt grote kansen te komen. Antony smeekte tevergeefs om een strafschop en vond na ruim een uur spelen Ochoa op zijn weg na een prachtige solo. De grootste kans van de wedstrijd kwam in de slotfase op naam van Richarlison, die een voorzet van Antony verlengde richting de tweede paal. Zijn inzet kaatste via de binnenkant van de paal terug in het veld. Toen de verlenging vervolgens geen beslissing bracht, bleek Brazilië na strafschoppen de sterkste door missers van Johan Vásquez en Eduardo Aguirre.
