Van Roekel openhartig: 'Na die wedstrijd barstte ik in tranen uit'
Door Mart Oude Nijeweeme
Nee, veel veranderd is er nog niet voor Van Roekel. Hij leefde deze week naar zijn laatste wedstrijd toe zoals hij dat altijd deed. "Maar ik heb wel slechter geslapen", geeft hij daags na zijn officiële afscheid als assistent-scheidsrechter toe. "Je ligt toch te piekeren. Over hoe je afscheid moet nemen van het team en of je nog wat moet zeggen. Je vraagt je vooral af hoe je eindigt." Over dat laatste geen kritisch woord. Oké, Van Roekel zag in de eerste helft een buitenspelgoal van PEC Zwolle over het hoofd, maar kon na afloop op louter positieve woorden rekenen van collega's, spelers en trainers.
"Mag ik eerst even wat anders zeggen?", waren de woorden van Bram van Polen toen de captain van PEC Zwolle na afloop van de wedstrijd tegen Vitesse voor de camera verscheen bij ESPN. "Ik zag net 'supporters bedankt' en dat geldt uiteraard voor ons ook. Maar vandaag neemt ook een grensrechter afscheid: Sander van Roekel. Het vak van grensrechter wordt weleens ondergewaardeerd, ik ben zelf ook iemand die ze af en toe weleens uit kan schelden, maar zonder hen kunnen we niet voetballen." De aanvoerder had zich voor aanvang van het duel ook al in de kleedkamer bij Van Roekel gemeld.
"Natuurlijk doet dat wat met mij", vertelt Van Roekel. "Dat heb ik bij ESPN ook gezegd. Voor de wedstrijd nam hij uitgebreid de tijd om mij te bedanken voor bewezen diensten. Je kan iets geven en weglopen, maar hij meende het echt." Het was geen toeval dat Van Roekel zijn afscheidswedstrijd in GelreDome genoot. De assistent-scheidsrechter diende zelf een verzoek in bij de KNVB om zijn laatste duel bij Vitesse te vlaggen. "Ik ben door de jaren heen toch een beetje supporter geworden van Vitesse", vertelt de in Ede woonachtige official. "Ik heb daar gerevalideerd na een meniscusoperatie en heb altijd een goede band met de club gehouden. Dat was de reden dat ik daar wilde eindigen."
Van Roekel nam daarmee een voorbeeld aan Björn Kuipers, die hij jarenlang bijstond als vaste assistent. Waar Kuipers afgelopen zomer al besloot een punt achter zijn carrière te zetten, had Van Roekel iets langer nodig om tot het besef te komen. "Ik heb altijd gezegd dat ik niet meteen na het EK wilde stoppen", doelt Van Roekel op het eindtoernooi afgelopen zomer. "Gevoelsmatig was ik er nog niet klaar voor. Ik wilde er zeker van zijn dat stoppen de beste keuze was. Of het afscheid van Björn zwaar is gevallen? Nee hoor. Dat wisten wij al langer, heeft hij nooit een geheim van gemaakt. De laatste maanden kwam ik alleen tot het besef dat ik alles had bereikt wat ik wilde bereiken. En nog meer dan dat."
Van Roekel was actief op drie EK's (2012, 2016 en 2020), twee WK's (2014 en 2018) en vlagde menig finale in Europees clubverband. "Ajax - AZ is fantastisch, maar de doelen die we jaarlijks als team stelden, waren er niet meer", aldus Van Roekel. Een halve finale van de Champions League, EK of WK, daar was het uiteindelijk om te doen voor de official. Helaas zag hij de wens van een WK-finale nooit in vervulling gaan, notabene door toedoen van het Nederlands elftal. "Dat we in 2014 naar huis werden gestuurd van het WK was de grootste teleurstelling. Daar heb ik nog maanden last van gehad."
Team Kuipers beleefde een vlekkeloos wereldkampioenschap in Brazilië en kwam moeiteloos door de groepsfase. Het lot van het drietal lag echter in handen van Oranje, dat er met een 2-1 zege op Mexico hoogstpersoonlijk voor zorgde dat het Nederlands scheidsrechterstrio naar huis kon. "Wat als Huntelaar die bal verkeerd had teruggekopt op Sneijder. Of Sneijder op de lat of over had geschoten. Dat heeft heel lang door mijn hoofd gespookt", zegt Van Roekel. "Ik heb daar echt heel veel last van gehad. Alles ging goed voor ons tijdens dat toernooi, behalve het Nederlands elftal. Nee, wij juichten niet voor het Nederlands elftal. Wij juichten toen Mexico de 1-0 maakte. Wij wisten dat als het Nederlands elftal zou worden uitgeschakeld, wij zeer waarschijnlijk de finale zouden krijgen."
Zo ver kwam het niet. De ploeg van bondscoach Louis van Gaal beleefde een ware houdini-act tegen de Mexicanen, won met 2-1 en reikte uiteindelijk tot de troostfinale, die met 3-0 werd gewonnen van gastland Brazilië. "Wij gingen naar dat toernooi met de verwachting dat het Nederlands elftal na de groepsfase zou zijn uitgeschakeld", gaat Van Roekel verder. "Niemand in Nederland verwachtte dit, wij ook niet." Dat het lot van Van Roekel en zijn collega's in handen lag van Oranje lijkt onrechtvaardig. "Maar daar heb je mee te dealen. Nu denk ik daar niet meer aan terug. Ik heb mijn EK-finale gehad, het is goed zo."
Terug naar die dag in juli van dit jaar. Team Kuipers beleefde zijn kers op de taart en werd door scheidsrechtersbaas Roberto Rosetti aangewezen om de EK-finale tussen Engeland en Italië in goede banen te leiden. Het was een bekroning voor een nagenoeg vlekkeloos eindtoernooi. "Dat zal ik nooit vergeten", zegt Van Roekel. "Terwijl wij op het veld aan onze warming-up bezig waren, galmde het Football's Coming Home van de tribunes. Ik moest aan mijn dochter denken, die voor het eerst bij een voetbalwedstrijd aanwezig was. Ze zat samen met mijn vrouw en vader op de tribune. Ik dacht: meid, dat jij dit mag meemaken. Kreeg er tranen van in mijn ogen."
Bij Van Roekel gingen de gedachten ook even terug naar 2012, toen hij eveneens op het EK actief was. Een half jaar daarvoor overleed zijn moeder. "Wij werden aangesteld voor de tweede poulewedstrijd tussen Frankrijk en Oekraïne en mijn vader was er ook. De wedstrijd werd onderbroken vanwege onweer, maar verliep verder zonder noemenswaardigheden. Na afloop barstte ik in tranen uit. Het leek alsof alles eruit kwam. Ik weet nog dat de vierde man naar mij toe liep en vroeg wat er aan de hand was, waarop Björn zei: 'Laat hem maar even.' Ja, ik was wel een moederskindje. Mijn vader is ook altijd bij alle wedstrijden geweest, die reisde overal mee naartoe in Nederland."
Voor Van Roekel is de cirkel nu rond. Hij vlagde zijn eerste internationale wedstrijd met Kuipers bij een jeugdtoernooi in Sheffield en stond deze zomer met hem op Wembley. Het is tijd voor andere doelen. Een marathon in Rotterdam bijvoorbeeld, die hij volgend jaar hoopt te lopen. "Het was in één woord fantastisch. Ik had nooit verwacht dat ik op een EK of WK zou staan. Dat ik dat allemaal mee heb mogen maken, is zeer bijzonder. Ik heb dingen bereikt die ik als scheidsrechter nooit zou bereiken. Heb het maximale uit mijn carrière gehaald. Dat had ik nooit kunnen dromen", besluit Van Roekel.
