Om echt te koken heb je water én vuur nodig
Klasgenoten, collega's of familieleden, iedere Ajacied kent wel een Feyenoord-fan, en andersom. Soms zijn de gesprekken over wie er beter is of beter was leuk, uitdagend en interessant, veel vaker zijn ze domweg vervelend. Voetbalzone heeft zelfs een aparte verwijdermotivatie die geregeld moet worden ingezet om de eindeloze clubdiscussies tussen aanhangers van vooral deze twee teams een halt toe te roepen.
Het is nog nooit koek en ei geweest tussen mijn club en de Rotterdammers. Kwaadwillende supporters van beide kanten misbruiken de sport om andersdenkenden de meeste idiote dingen aan te doen. De geschiedenis rond Ajax-hooligan Carlo Picornie illustreert de ernst van het conflict tussen beide ex-voetbalgiganten op tragische wijze. Ook aan Rotterdamse kant viel onlangs een dode te betreuren; de pas negentienjarige Robby van der Leeden werd op het feest Sunset Grooves getroffen door een politiekogel en het strand van Hoek van Holland vormde zo op dramatische wijze het eindpunt van zijn levensreis.
Dit soort incidenten worden vaak veroorzaakt door de welbekende 'kleine groep die het voor de rest verpest'. Op grote dancefeesten als Mysteryland ontmoeten doorgesnoven spierbonken elkaar op afgesproken tijden met agressie en geweld om de simpele reden dat die gasten aan de overkant, ook al zijn het verder identieke randdebielen, op zondag naar een ander stadion gaan. Spreekkoren, bedreigingen en geweld hebben gezorgd voor een lelijke smet op de eens zo mooie Klassieker en nu blijft ook nog eens het uitvak leeg. Ikzelf vind het erg jammer dat sommige supporters niet in staat zijn om respect op te brengen voor een dergelijke traditionele rivaliteit zonder altijd maar weer de associatie te maken met échte haat en écht geweld.
Tot mijn verbazing las ik vandaag dat de totale schuldenlast van Feyenoord met nog eens zeventien miljoen euro is toegenomen over het afgelopen boekjaar. Zowel sportief als financieel was vorig seizoen een rampenseizoen voor de Rotterdammers en nu lijkt het zelfs zo te zijn dat het voortbestaan van de club aan een zijden draadje hangt, want er is maar liefst acht miljoen euro nodig om te club te redden van de ondergang. Ik schrik er enorm van, maar iets in mijn onderbuik schreeuwt vol schaamte: "Nee! Dat mag niet gebeuren!"
Natuurlijk, toen de Graafschap vorig seizoen met een klinkende 3-1 overwinning de punten meenam uit de Kuip kon ik daar best heel hartelijk om lachen, dat geef ik meteen toe. En ja, de Europese blamage in het gouden eeuwfeesttenue was op zijn minst zeer ironisch te noemen. Toch zou ik het verschrikkelijk vinden als de Trots van Zuid, die dit seizoen onder publiekslieveling Mario Been eindelijk weer een beetje uit het dal begint te kruipen, zou verdwijnen of, een stuk waarschijnlijker, een structurele subtopper zou worden.
Een Ajax - Feyenoord zoals die van dit seizoen is namelijk net als eten bij de McDonalds; het is heerlijk en je geniet er elk moment van, maar zodra je buiten staat heb je eigenlijk vrijwel meteen weer honger. Zo makkelijk hoort het namelijk niet te gaan! Zo ontdaan van alle spanning is een Klassieker helemaal niet wat hij eigenlijk altijd geweest is, namelijk een spektakel waar je zelfs zonder mooi voetbal elke seconde op het puntje van je stoel zit. De ongelijkheid in de wedstrijden gecombineerd met de geweldsuitspattingen zorgen ervoor dat er feitelijk nog maar weinig over is van de charme die dit duel altijd kenmerkte.
Misschien ben ik maar één van de weinige Ajax-supporters die Feyenoord tot op zekere hoogte een warm hart toedraagt. Misschien zou ik, als ik een echte Ajacied was, het liefste moeten willen dat die hele Stadionclub lekker in de Jupiler League zijn wedstrijdjes ging afwerken. Helaas is er met mijn liefde voor Ajax ook een aanstekelijke afkeur voor Feyenoord ontstaan waar ik niet zomaar afstand van wil doen. Die afkeur heeft niks met haat te maken, maar met liefde voor de Klassieker en een zekere sympathie voor de fantastische volksclub die Feyenoord is.
Ach, Feyenoord komt er wel bovenop, net als Ajax. Ooit zullen we weer samen strijden om de landstitel, hopelijk in een kokende, overvolle Kuip of Arena, mét uitpubliek maar wel ook mét respect voor de tegenstander. In ieder geval smaakt die eventuele dertigste titel vast vele malen zoeter als hij mede tot stand is gekomen dankzij twee zwaarbevochten zeges op de, voor mij, eeuwige nummer 2: Feyenoord.
