Feyenoords' eerste seizoenshelft verloopt 'normaal'
Het seizoen begon veelbelovend. Ik persoonlijk sprong een gat in de lucht toen het laatste fluitsignaal klonk in het Estadio Jose Alvalade. Feyenoord had Sporting Lissabon met 1-2 verslagen en ik ging nog maar snel de beelden van 1993 terugkijken. Dat kunnen alleen wij Feyenoorders: blij zijn om een gewonnen oefenwedstrijd van een toch wel Europese grootmacht. Nergens op deze planeet is de hunkering naar succes zo groot als in Rotterdam. Geduld hebben, dat is zo'n beetje de standaardslogan van een Feyenoorder. Toch werd er in het begin van dit seizoen ook goed voetbal gespeeld.
Gelderland bleek een strijdbare vesting waardoor er tegen NEC en Vitesse met moeite vier punten werden overgehouden door de mannen van Mario Been. Ondertussen borg ik mijn video's van de jaren negentig weer terug in de kast. Ooit zouden ze nog wel van pas komen... Toch ging het, de derde speelronde, Feyenoord gemakkelijk af. Roda JC had niets in te brengen tegen de Rotterdamse equipe en Feyenoord hield voor de derde keer de nul, terwijl het doelsaldo met vier punten omhoog schoot. Feyenoord liet zien dat het een team was en onder leiding van spits Jon Dahl Tomasson speelde Feyenoord pressing voetbal in de Kuip, precies zoals Co Adriaanse had geopperd in elk blad of programma waar hij acte de présence gaf. Die Co.
Tegen FC Twente werd het een zenuwslopend schouwspel waarin beide ploegen uiteindelijk hadden kunnen winnen. Eindelijk zag Het Legioen weer een strijdbaar Feyenoord wat ook nog eens bovenaan stond. Snel even teletekst pagina 819 aangezet op de televisie van de plaatselijke voetbalvereniging! PSV komt op bezoek. De echte serieuze test of Feyenoord klaar was voor de titel. Kon Feyenoord het PSV van Fred Rutten in bedwang houden? Nee! Feyenoord liet helemaal niets zien van wat we in het begin van dit seizoen zagen, van wat we tegen Twente zagen, van wat we willen zien. Hardhandig kwam Feyenoord met beide benen terug op de grond en Rotterdam wist het: geen zorgen Aboutaleb, het feest gaat niet door.
Deze wedstrijd was een keerpunt in de eerste seizoenshelft. Na de wedstrijd straalde de ploeg niets uit van wat er tegen FC Twente loskwam in de ploeg. Toch bleef Feyenoord op een paar slippertjes na ongeslagen en met de vierde plek mogen we zeker niet klagen. Want als je alle wedstrijden grondig analyseert mogen we hemeltjelief blij zijn dat we op de vierde plek staan. Gewonnen wedstrijden tegen Heracles, NAC, ADO, VVV, NEC, FC Groningen en Heerenveen hadden zomaar andersom kunnen zijn en het lijkt erop dat na het dramatische vorige seizoen het geluk onze kant heeft gekozen.
Maar toch heeft Feyenoord die wedstrijden gewonnen. Voetballend zijn we iets zekerder geworden, we hebben eindelijk weer een centraal duo waar we trots op mogen zijn, maar verder is er voetballend eigenlijk niets noemenswaardig te melden ten opzichte van vorig jaar. Been is in staat om de ploeg op sleeptouw te nemen middels een grapje of lolletje, maar blijkt nu ook in staat om wedstrijden zakelijk op te lossen. Langzaam aan zie je dat er vertrouwen ontstaat in de groep wat vorig jaar zo erg gemist werd en deze groep ziet dat er mogelijkheden zijn.
Aan Mario en consorten om dat uit te buiten. Theoretisch gezien is de vierde plaats het hoogst haalbare, maar ook al mag het eigenlijk niet, stiekem dromen wij van de...........
