Hugo Borst is bovenal een voetbaldier
In navolging van de aflevering waarin de AD-columnist onze eigen bondscoach uitmaakte voor 'jokkebrok', schreef Voetbalzone's huiscolumnist Qasim Hakim: "Als Van Marwijk niet meer wilt praten met Borst, dan gooit hij eerder zijn eigen ruiten in dan andersom het geval is." Deze zin heeft mij wekenlang geïntrigeerd. Dit is, in mijn ogen, een mooi voorbeeld van de toegenomen zelfoverschatting van de heren voetbalanalytici in ons land. Doordat steeds meer zelfverklaarde intellectuelen, zoals Borst, zich op de, inmiddels schijnbaar ook in literair opzicht interessante, voetbalwereld hebben gestort, krijgen we dit soort uitermate respectloze excessen.
Het begon in de jaren negenyig met Barend en Van Dorp. Zij vonden het kijkcijfertechnisch nodig om een verstrooide voetbalromanticus een vaste plek in hun 'formule' te gunnen. Tijdens de vermakelijke praatprogramma's gedurende de EK's en WK's gaf Jan Mulder op cabareteske wijze zijn ongezouten mening. Dat deed hij zonder enig respect en gespeend van zelfkritiek. Zo was, 'easy target', toenmalig bondscoach Dick Advocaat het doelwit van Mulder's smakeloze aanvallen. Vanzelfsprekend werd dit grotendeels klakkeloos overgenomen door het kuddenachtige Nederlandse volk, waardoor de arme Advocaat werd verketterd. Toen Mulder hier een maand of twee geleden nog eens op aangesproken werd door de 'Kleine Generaal', kwam zijn zelfingenomen persoonlijkheid weer eens kraakhelder aan het licht. Als voetbalanalist bleek hij eens te meer, in zijn eigen hoofd, volkomen onaantastbaar. De man van de kritieken kreeg zelf eens wat te verduren en ach wat bleken zijn tenen lang.
Over lange tenen gesproken; Borst's trillende bovenlip verried zijn ontluikende woede, want wie was Bert van Marwijk wel niet om hem, de grote voetballiterair, tegen te spreken? Hij, Borst, met zijn geweldige bronnen, wilde ten koste van alles zijn gelijk halen en of hij daarmee Jack van Gelder, zichzelf en de ganse NOS voor paal zette was even niet relevant. Daarnaast legde hij, in zijn naïviteit, een bom onder de Oranjeselectie met uitspraken als: "Sneijder is de potentiële splijtsteen". Nee, de Harry Mulisch onder de voetbalvolgelingen sloeg de plank volledig mis.
Borst is naast een aan zelfoverschatting lijdende literair bovenal een voetbaldier. Hij koestert een enorme liefde voor het voetbal en de romantiek achter het spel. In zijn romans, welke ik gaarne mag lezen, laat hij tussen de prachtzinnen zijn hunkering doorschemeren naar Nederlands succes in zowel de clubcompetities als de landentoernooien. Het is, in mijn ogen, daarom zeer wrang dat hij zich door zijn zelfingenomenheid laat voeren in een destructieve discussie jegens Oranje. Hij zal zelf beweren 'het goede' met de vaderlandse trots voor te hebben, maar zijn inbreng werkt juist averechts. In de laatste aflevering van Studio Voetbal in 2009 kwam hij grotendeels terug op zijn ondernomen kruistocht en verontschuldigde zichzelf. Dit deed hij zonder oprechte overgave, exact passend bij de karakterschets van hierboven.
De voetbalanalytici moeten maar eens van hun bevreemdende roze wolk afkomen. In deze veredelde 'columnmaatschappij' moet het mening geven door een voetballiterair, naast rijkelijk beloond, vooral ook uiterst serieus genomen worden. Alles en iedereen hoort te wijken voor een mooi verwoordde mening. In de hoofden van sommige voetbalanalytici zijn ze reeds niet op hetzelfde niveau als diegenen waar ze over schrijven, nee, ze zijn de 'domme profvoetballer' al lang en breed voorbij gestreefd. Het beangstigende hieraan is dat dit in zekere zin ook de waarheid is, want iemand als Borst heeft een behoorlijke schare aan trouwe discipelen die zijn woorden slikken als zoete koek.
Mijn oproep luidt dan ook; laat Wesley Sneijder Piet Velthuizen gewoon lekker te kak zetten. We hoeven toch geen medelijden te hebben met iemand die, als modale keeper van eenentwintig, jaarlijks meer dan drie keer de Balkenende-norm opstrijkt? Misschien kan de doorgaans sociaalgeëngageerde Borst zich ook even druk maken om dat laatste feit, want die vier ton wordt deels gefinancierd door belastingcenten (overheidssteun aan Vitesse). Dat is een naïeve gedachte, want Borst houdt zich bij voorkeur, Sparta buitenbeschouwing gelaten, bezig met het 'topsegment' in de voetballerij.
