Vitesse moet écht scouten op mentaliteit
Het is zondag, Vitesse speelt tegen VVV-Venlo. Na een goed bevochten 0-0 tegen PSV, een week geleden, volgde er een zielig gelijkspel tegen Sparta. Eerder geluk dan wijsheid.
Ook tegen de ploeg uit Venlo was het weer geweldig, althans de instelling van de spelers. En dat wel op een negatieve manier uitgelegd. 2-0 verliezen is niet erg, ook niet van een goed voetballende ploeg als die van Jan van Dijk.
Wat wel erg is, is dat spelers met een tonnen-contract zich totaal niet kunnen motiveren voor wedstrijden tegen, op papier, lager gerangschikte clubs. Het is ook erg moeilijk voor de 'professionals', jezelf -en je team- motiveren om een club als het nietszeggende RKC te verslaan. Dat is zo gepiept, zou je zeggen. Tegen Ajax, Feyenoord, PSV en AZ staan er natuurlijk meer belangen op het spel en verwachten de supporters een goede wedstrijd. Maar dat verwachten we des te meer tegen de andere ploegen.
Technisch directeur Marc van Hintum zei, volgens mij, bij zijn aanstelling tot, dat er geselecteerd zou worden op mentaliteit. De typische Vitesse-mentaliteit, zou hij blijkbaar bedoeld hebben, want daar is hij prima in geslaagd. Het euvel is dan ook niet nieuw bij Vitesse. Zeg maar gerust dat het al een jaar of zes oud is. Aad de Mos haalde het in in zijn trainerstijdperk ook al eens naar voren. 'De mentaliteit is niet goed bij Vitesse.' En niet alleen De Mos constateerde het probleem, Stijn Vreven verliet de club om dezelfde reden en ook falend trainer Hans Westerhof constateerde dat. Heeft de beste man toch nog iets goed gedaan bij Vitesse.
Als je kijkt naar de spelers die Van Hintum 'geselecteerd' heeft, kun je constateren dat ook hij niet iets nieuws heeft toegevoegd, naast het leveren van dure en falende spelers. Julian Jenner moest een nieuwe publiekslieveling worden, hij is nu verhuurd aan het nietige Rot Weiss Ahlen. Niklas Tarvajärvi had de mentaliteit volgens 'unser' Marc, voetballend bracht hij helaas niks. Nicky Hofs kwam terug, maar liet de werkers mentaliteit van Feyenoord in Rotterdam achter. Dalibor Stevanovic, in potentie de beste middenvelder, heeft een mentaliteit van heb-ik-jouw-daar. Noemt zichzelf altijd de beste speler en die dient volgens hem dan ook altijd te spelen, hij speelt alleen nooit... Sinan Kaloglu is bekend, had een mentaliteitsprobleem volgens Theo Bos, maar is constant geblesseerd vanwege een slechte rug.
En dan komen we bij de, in mijn ogen, speler en trainer met de slechtste mentaliteit die ik ooit bij geelzwart heb zien spelen of trainen. Ik heb het over Westerhof en Frank van der Struijk. Westerhof leek een lieve, rustige voetbalkenner. Hij zal het ongetwijfeld zijn. Echter, zonder je in te werken in een club waar je op contractbasis actief zult zijn, zonder met lef te spelen en zonder bravoure, dat getuigt ook niet van een 'winners-mentality'. Van der Struijk gaf mij elke week weer het gevoel dat winst niet mogelijk was. Ik zat met samengeknepen billen op de tribune en hoopte op het beste. Bij elke tegengoal was hij wel betrokken, en het leek alsof bij ieder fluitsignaal hij zijn schouders ophield en dacht: 'T zal me wat!'. Ongelooflijk hoe spelers zo opzichtig kunnen falen in hun mentaliteit.
Echter, dit zijn slechts persoonlijke voorbeelden. Het is jammer dat de ploeg dezelfde mentaliteit heeft overgenomen. Een speler als Serginho Greene is hartstikke welkom en ik hoop van harte dat zijn contract spoedig verlengd worden. Anders zou de nieuwe technisch directeur -in mijn ogen moet er een nieuwe komen want hij heeft duidelijk gefaald- er verstandig aan doen de bijna 31-jarige Remco van der Schaaf over te halen terug te komen naar het oude nest. Dát was mentaliteit, dát was voetbal. 'Hoe kan het toch?', die vraag zal verdwijnen als de club in al haar geledingen eens de dingen naleeft die ze je ook beloven.
