Bert van Marwijk: 'Rustig blijven'
Ernst Happel en Wiel Coerver, 1970 en 1974, Europacup I en Europacup II. De oude generatie somt deze feiten met gemak op, aangezien beide coaches een behoorlijke stempel op het voetbal van de Rotterdammers hebben gedrukt. Ernst Happel, die zei niets, alleen dat ze moesten scoren. En zo scoorde Feyenoord twee keer en won het de Europacup. Mooi gedaan, Ernst! Wiel Coerver, die legde aan de rechtsback uit hoe hij een man moest passeren. En zo gaf diezelfde rechtsback de assist op het beslissende doelpunt, waardoor Feyenoord de Europacup II uitgereikt kreeg van de plaatselijke krantenbezorger. De voorzitter van de voetbalbond zat namelijk vast in vak S van het vechtlustige publiek… Knappe tactiek, Wiel! Bert van Marwijk, die legde uit hoe je het beste een vrije trap kon versieren. En zo won Feyenoord door negen vrije trappen van Pierre van Hooijdonk de UEFA Cup. Mooi schot, Pierre!
Bert van Marwijk. De trainer die alle prijzen die Feyenoord won dit decennium als trainer aanschouwde. Je zou dus kunnen beweren dat het standbeeld van Coen Moulijn iets kleiner is gemaakt dan dat van Bert, maar niets is minder waar…
Behoudend spel en een compacte defensie. Niet iets waar je als Rotterdammer mee thuis wil komen. Liever zeg je dat de centrale verdediger met een tulband om en veertien hechtingen, de aanvoerder van de tegenpartij een vriendschappelijk 'knietje onder de kont' had gegeven. 'Zo doen we dat in Rotterdam, ma!'
Discipline was er genoeg bij de spelers. Zakelijke overwinningen waren niet uit den boze, maar treurige verliespartijen evenmin. Ook kreeg de jeugd maar mondjesmaat de kans en deed van Marwijk het liever met de 'ouwe garde'. Toch vertrok van Marwijk tot twee keer toe met een prijs uit Rotterdam, maar ook tot twee keer toe was het antwoord van Het Legioen duidelijk: 'Hij heeft het aardig gedaan, maar ik maal er niet om dat hij weg is.'
Niet echt een publiekslieveling dus in de Kuip en hoe anders is het bij het Nederlands Elftal… Nederland schreeuwt om mooi voetbal. Het is nooit goed genoeg en iedereen die een wedstrijd de back van Willem II voorbij is gekomen, moet in Oranje. Met deze conclusies in je hoofd, denk je niet meteen aan Bert van Marwijk. De KNVB wel, en zo kwam de grijze Deventenaar in het oranje Zeist.
Inmiddels doet van Marwijk het zoals iedereen had verwacht. Hij speelt vaak in dezelfde opstelling, met dezelfde wisselspelers. Hij gaat verder op de weg die Van Basten ingeslagen was en neemt geen roekeloze beslissingen. Ook weet je van tevoren al dat hij niets verrassends gaat zeggen in de pers. Hoe anders was het als speler gesteld bij de schoonvader van Mark van Bommel….
VERBODEN TE VISSEN. Het bord voor de neus van Bert van Marwijk spreekt duidelijke taal. In een straal van vijf vierkante meter mag er geen hengel aan te pas komen. Een spottend lachje op het olijke gezicht van de duivelse Bert. Diezelfde avond wordt er vis gegeten in huize van Marwijk… George Kessler krijgt nog steeds hoofdpijn als hij aan de tijd met van Marwijk terugdenkt. Als de spelers gezamenlijk in een chique restaurant hun clubkostuum hadden aangedaan, had de voorloper van René van der Gijp nog net geen ijsmuts op, met wanten aan de handen vastgeklampt…
Ondanks alles zijn we blij dat we zo'n rustig ingetogen man aan het roer hebben die geen gekke dingen doet met spelers. Aan de andere kant mag er wel eens wat meer aangevallen worden en moeten meer spelers een kans krijgen. Zo geven zestien miljoen mensen hun visie over de grootste religie van Nederland en krijgt Bert ongevraagd advies te horen in de supermarkt, bij de slager en van al die mensen die er 'verstand' van hebben. Het maakt onze Bert niets uit hoe de mensen over hem denken. Bert weet namelijk het beste hoe hij de spelers van Nederland om kan smeden tot een voetbal machine die ons dan eindelijk de eerste gouden bokaal uit de geschiedenis moet bezorgen. Of het hem gaat lukken? Vraag het maar aan Bert, dan zal hij rustig uit gaan leggen hoe hij erover denkt!
