Against modern football
De laatste thuisoverwinning van Feyenoord op de eeuwige rivaal Ajax dateert alweer van een aantal jaar terug ( 3-2 ). Ik had het geluk om bij deze wedstrijd aanwezig te zijn, het voelde van begin tot eind alsof je in je REM-slaap aan het dromen was. Nee, ik droomde niet van de snelle uitbraken van Romeo Castelen, of de soms geniale wisselwerking tussen het koningskoppel Dirk Kuyt-Salomon Kalou, ik genoot van de ambiance in het stadion. Je kon het voelen, proeven en beseffen, dít is voetbal. Deze sfeer, deze saamhorigheid onder de supporters. Als mijn liefde voor Feyenoord als een relatie kan worden beschreven dan was die dag tot nu toe voor mij de huwelijksnacht.
Het is niet alleen de aantrekkelijkheid van het duel waarbij de supportersschare zich kan onderscheiden. Bij de Europese wedstrijd Feyenoord- Lokomotiv Moskou waren er zo'n 20.000 supporters in het stadion, het was geen enerverende wedstrijd qua scoreverloop want het bleef 0-0. Ook het voetbal was niet fantastisch. Toch staat deze avond bij mij in het geheugen gegrift. Met het minutenlang achter elkaar durende 'We love you Feyenoord, we do' en de vele andere liederen die die avond werden ingezet ontstond er een wisselwerking met de spelers wat iets onoverwinnelijks creërde.
Zowel Gertjan Verbeek als Mario Been hadden mooie beloftes aan het begin van het seizoen namelijk :onoverwinnelijk zijn in de Kuip. Ex Heerenveen-speler Danijel Pranjic had ook een mooie quote. Als hij elke week voor die fanatieke Feyenoord aanhang zou spelen, zou hij niet durven te verliezen. Hij kon het zich niet voorstellen. Een groter compliment als supportersschare kan je haast niet krijgen. Ik kan het me eerlijk gezegd ook niet voorstellen om te verliezen, als ik voor die trouwe 40.000 supporters zou staan , zou ik alles geven wat ik in me had tot ik niet meer rechtop kon lopen.
Hoe zou het zijn als de trainer van Feyenoord eens een keer de gehele selectie meeneemt en een aantal dagen mee zou lopen met de gemiddelde fanatieke Feyenoord-supporter. Dat dat besef er is wordt ingegooid wat het met de mensen doet als Feyenoord verliest! Als Feyenoord verliest op een zaterdagavond, hoef ik niet meer op stap te gaan. Als ze zondag verliezen loop ik het liefst met een bivakmuts de volgende dag door school heen. Het begrip Feyenoord is voor veel mensen meer dan een voetbalclub, het is een tweede huwelijk.
En daarom maak ik me ook niet druk om de financiele situatie of het uitblijven van het meedoen om de titel. Nee, als de sfeer bij Feyenoord blijft zoals die altijd al geweest is blijft dat voor mij de definitie van voetbal.Geen resultaat, individuele actie,transfer of wat anders dat daar wat aan kan veranderen. Voetbal gaat immers niet om het geld, maar om de sfeer van het totale gebeuren. Daarom kijk ik liever naar een beladen wedstrijd uit de Championship dan naar Internazionale-Genoa. Waar geen sfeer is is voor mij geen voetbal.
