Ajax - FC Twente is meer dan een vluchtige momentopname
Ajax daarentegen moest al meteen thuis tegen AZ openen. En reisde afgelopen zondag nog naar ADO Den Haag. Ondertussen kreeg PSV al AZ en Feyenoord op bezoek. Maar de indeling van de competitie spaarde FC Twente opzichtig en een tikje chauvinistisch. Toeval of niet, pas nu lijkt de speeltijd helemaal voorbij en beklimt het de ring tegen serieuze uitdagers. Eerst de test in Amsterdam, daarna de komst van AZ naar Enschede. Vooral de krachtmeting met Ajax kan veel verduidelijken over de werkelijke sterkte van FC Twente. Die waas kleeft, logisch toch, een beetje aan de ongeslagen status van deze mogelijke kandidaat voor de titel. Achttien uit zes ofwel de volle winst in de aanloop naar de weegschaal in de ArenA. Het komt ietwat geflatteerd over. Het schijnt een evenaring te zijn van een stokoud record, maar wat zegt zoiets? Feitelijk niets. In het seizoen 1968/69 eindigde FC Twente tenslotte als derde, met 47 punten uit 34 duels. Maar toen betaalde een zege slechts twee punten uit.
Van alle zes overwinningen overtuigden alleen de 4-1 tegen FC Groningen en de 6-2 tegen Willem II, en dan nog louter cijfermatig. Maar beide tegenstanders mogen blij zijn als ze dit seizoen overleven in de eredivisie. Ook FC Groningen zal zich constant moeten verweren tegen de magnetische zuigkracht van de nacompetitie. Als koploper laat FC Twente zich nog niet goed en objectief beoordelen. Trainer Steve McClaren heeft de selectie kwalitatief mogen verbreden. Hij mag ook pronken met Dusan Tadic, een speler van de buitencategorie. Maar of hij nu het verschil kan maken met de rest, moet nog blijken. In vergelijking met vorig seizoen steekt FC Twente hoe dan ook wat evenwichtiger in elkaar. De balans is verbeterd, zeker op het middenveld. Maar aanvallend leverde het pittig in. De jeugdige Luc Castaignos moet de herinnering aan Luuk de Jong uitwissen, maar dat zal hem vooralsnog niet lukken. De voormalige Feyenoorder komt tekort in vergelijking met zijn voorganger. Onrustig aan de bal, onvoldoende toegerust met de noodzakelijke techniek, te weinig intuïtief voor het juiste moment in het doelgebied. Wel erg ijverig en enthousiast, maar nog lang geen toekomstige topscorer.
Dat gaat FC Twente op termijn opbreken. En ook de achterhoede ontbeert de uitstraling van een eventuele kampioen. Nou geldt dat ook voor PSV, maar in de overige twee linies loopt beduidend meer klasse rond dan bij de concurrent uit Enschede. In wezen reiken alleen Tadic en de nu geblesseerde Leroy Fer echt boven de middelmaat uit. De schijn kan bedriegen in het oosten van het land, maar desondanks is FC Twente in staat Ajax te weerstaan. Het gaat iets te ver om de ontmoeting te karakteriseren als de lamme tegen de blinde, maar de topper kan wel degelijk alle kanten oprollen. Het is sowieso een belangrijk en nuttig examen voor de nummer een, die inmiddels zes punten losstaat van de Amsterdammers. Thuis valt er vaak niet te spotten met Ajax. Een mooi gezegde, maar ook al lang niet meer betrouwbaar. En zeker niet bij de huidige ploeg van Frank de Boer. Het is al meermalen aangehaald, maar de kampioen van de laatste twee jaar ontsnapte evenmin aan de permanente afroming van de Eredivisie.
De achterhoede treurt nog immer om het vertrek van de schier onmisbare Jan Vertonghen. De van AZ overgekomen Niklas Moisander haalt bij lange na niet het hoge en stabiele niveau van de ervaren Belg. Als leider van de defensie mocht hij zich de doelpunten van Borussia Dortmund en ADO Den Haag persoonlijk aantrekken. Vooral in de lucht ontbreekt bij hem het overzicht en juiste timing. Het schort ook aan persoonlijkheid van het nog steeds te jonge Ajax. Wel talentvol, zij het nog grillig en onvoorspelbaar, maar met te weinig uitschieters. Christian Eriksen kan de ploeg ook niet vlot trekken, net zo min als Siem de Jong. Als geheel oogt het team als de trendsetter van de hedendaagse Eredivisie. Niet echt volwassen en onvergelijkbaar met competities in landen als Engeland, Spanje, Duitsland, Italië en Frankrijk. Europees gezien tobben Ajax en FC Twente met dezelfde mankementen. De resultaten in de Champions League en Europa League liegen absoluut niet. Wie niet over de grens kijkt, heeft de neiging de sterkte van de eredivisie te overschatten. Spannend, soms best aantrekkelijk maar van een bedroevend laag niveau. Amusement voor de eigen supporters, maar vaak een gruwel voor de ware liefhebber. Bij Ajax-FC Twente hoeft die conclusie niet op te spelen. In Amsterdam moet de koploper zich eindelijk eens waarmaken. De twijfels over de te hoge klassering van het moment wegnemen of opschorten. En Ajax is verplicht de achterstand van zes punten met een uithaal te halveren. Het kan het zich niet permitteren dat de rivaal wegsprint naar liefst negen punten na slechts zeven wedstrijden.
Het klinkt wellicht paradoxaal, maar ook Ajax zal toch eens zijn werkelijke potentie moeten uitstallen op het gras van de ArenA. De Boer houdt vol dat zijn elftal voor de derde keer op rij de titel zal veroveren. Bluf of een doorzichtige poging het grut moed in te praten? Wellicht alle twee. Hoe dan ook is deze Ajax-FC Twente meer dan een vluchtige momentopname. Beide clubs hebben evenveel te winnen als te verliezen. En dat maakt de kans op een ongelukkig gelijkspel wel erg groot...
LEX MULLER
Sportjournalist sinds mensenheugenis. Schrijft al sinds 1966 over voetbal. Bezocht WK's vanaf 1974. Werkte tot 1994 voor kranten, waaronder twintig jaar bij het Algemeen Dagblad. Switchte daarna naar de televisie, maar legt zich sinds 1 januari 2011 volledig toe op sport op internet.
